 |
| Πατήστε για μεγέθυνση |
Την Κυριακή η κάλπη μίλησε –τρεις κάλπες μίλησαν, για την ακρίβεια. Τα συμπεράσματα πολλά, ακόμα περισσότερη η εκμετάλλευση και η ερμηνεία του αποτελέσματος. Ο Α. Τσίπρας ζητάει εκλογές διότι θεωρεί ότι η κυβέρνηση του 31% δεν έχει λαϊκό έρεισμα (ενώ η δική του με 27% θα έχει;), ο Α. Σαμαράς δηλώνει ότι ο λαός... ψήφισε σταθερότητα αναδεικνύοντας την Χρυσή Αυγή τρίτο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζει που έπιασε 8% και οι άλλοι βρίσκονται σε μια κατάσταση μεταξύ φθοράς (ΔΗΜΑΡ, ΓΕΦΥΡΕΣ) και αφθαρσίας (ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ).
Συζητήσεις επί συζητήσεων και αποτέλεσμα μηδέν. Ξεχάσαμε ήδη ότι στις εκλογές ψηφίζαμε για τους εκπροσώπους μας στο Ευρωκοινοβούλιο και το κακό είναι ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι (ο σοφός λαός, που λέμε) δεν το σκέφτηκαν καθόλου. Τα ονόματα των εκλεγμένων Ευρωβουλευτών μόνο θλίψη μπορεί να σου προκαλέσουν.
Είναι κατανοητό ο καθένας να ψηφίζει αυτό που του ταιριάζει, αυτό που τον συγκινεί, όσο λαϊκίστικο, φασιστικό ή γελοίο κι αν είναι. Έτσι είναι η δημοκρατία –το έχει περιγράψει εξαιρετικά ο Τσόρτσιλ «Το καλύτερο επιχείρημα κατά της Δημοκρατίας είναι μια πεντάλεπτη συνομιλία με έναν μέσο ψηφοφόρο». Όμως, ας έχουν τουλάχιστον το σθένος οι ψηφοφόροι να θέσουν τους λόγους και τη βάση της ψήφου τους. Όχι ότι υποχρεούνται να το κάνουν, αλλά θα ήταν καλό για να γλιτώναμε τις χιλιάδες ψυχαναλύσεις για το τι σκέφτεται ο μέσος ψηφοφόρος. Εκτός, βέβαια, αν ο σκοπός σύσσωμης της ελληνικής κοινωνίας είναι να ξεφτιλίσουν τόσο πολύ την Ελλάδα στην Ευρώπη ώστε κάποια στιγμή να μας βαρεθούν και να συμβεί το απευκταίο GREXIT. «Το καλύτερο επιχείρημα κατά της Δημοκρατίας είναι μια πεντάλεπτη συνομιλία με έναν μέσο ψηφοφόρο»
Εκλέξαμε, λοιπόν, πρώτο σε σταυρούς Ευρωβουλευτή πανελλαδικά τον Μανώλη Γλέζο. Ιστορικότατο πρόσωπο, που έχει προβεί σε μια πράξη μεγάλης ανδρείας, με πολιτική σκέψη και πάντα ενασχόληση με τα κοινά. Ως εδώ καλά, όμως είναι 92 χρονών και φοβάται να μπει σε αεροπλάνο. Αν μπω λοιπόν στη ψυχοσύνθεση του μέσου ψηφοφόρου του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να κηρύξει έναν άτυπο πόλεμο στην ΕΕ και να αμφισβητήσει την κυρίαρχη πολιτική της Μέρκελ, δεν μπορώ να κατανοήσω πώς επιλέγει για επικεφαλής αυτής της προσπάθειας μια μούμια (ο όρος δεν είναι υποτιμητικός, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι άλλωστε ταρίχευαν τα επιφανέστερα πρόσωπά τους), έναν άνθρωπο που ναι μεν έχει δώσει πολλούς αγώνες στο παρελθόν, αλλά πλέον λίγους Ευρωπαίους θα μπορούσε να συγκινήσει. Όταν θέλεις πραγματικά να κάνεις την αλλαγή δεν στέλνεις σύμβολα στην Ευρώπη, στέλνεις ανθρώπους με ουσία, σε πολιτικό επίπεδο –τα σύμβολα τα κρατάς για τις εύκολες ψήφους.
Τα ίδια ισχύουν αν δει κανείς τον εκ των εκλεκτών των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, τον αρχηγό μας στο Euro 2004, Θοδωρή Ζαγοράκη. Ένα άτομο που, αν και αγωνίστηκε στην Πρέμιερ Λιγκ, δεν καταδέχτηκε να μάθει Αγγλικά και έχει μπει σε fast course για να προλάβει την πρώτη Ευρωβουλή με αυτόν παρόντα. Η πανέμορφη Εύα Καϊλή, εκλεκτή των ψηφοφόρων της Ελιάς, με συχνές εμφανίσεις στα μπουζούκια της συμπρωτεύουσας, αφού άφησε επίζηλο έργο σε διάφορες διορισμένες θέσεις σε δημόσιους οργανισμούς, πλέον παίρνει κι αυτή το δρόμο για τις Βρυξέλλες. Μάλλον θα βαρεθεί γρήγορα, εκεί δεν έχει σαν την ελληνική διασκέδαση.
Ανάμεσα στους εκπροσώπους που θα στείλουμε θα υπάρχουν, φυσικά, και τα τρία πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής –αυτοί όμως ίσως κάνουν και καλό αν ξυπνήσουν τις οδυνηρές μνήμες που έζησε η Ευρώπη από τους ακραίους εθνικισμούς. Θα στείλουμε, επίσης, μεταξύ άλλων, την Σ. Σακοράφα (που έριχνε καλό ακόντιο), την Μ. Σπυράκη (που κάνει καλή προπαγάνδα) και, φυσικά, μερικούς υμνητές του Κιμ Γιονγκ Ουν, που πρόσφατα εκτέλεσε τους μηχανικούς που ευθύνονταν για την κατάρρευση ενός κρατικού κτιρίου στη Β. Κορέα.
Αυτοί είμαστε όμως. Ένα έθνος που θέλγεται από τους συμβολισμούς, από αυτό που προβάλλει η οθόνη, από αυτό που συγκινεί, και όχι από αυτό που φέρνει αποτέλεσμα. Οι Έλληνες στις ευρωεκλογές ψήφισαν μεταξύ δυο λαβάρων: του εθνικού και αυτού της επανάστασης. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος σε αυτήν την ψήφο, απλώς διότι είναι εκτός αντικειμένου. Αντί να πάρουμε αποφάσεις για την Ευρώπη, ψηφίσαμε για να εκτονωθούμε, να στείλουμε μήνυμα, να νιώσουμε εμείς καλά κρυπτόμενοι, κατά περίσταση, πίσω από ένα σύνθημα –πρώτη φορά αριστερά, σταθερά βήματα μπροστά, η Ελλάδα στους Έλληνες, κάτω ο καπιταλισμός…
Το μέλλον της Ευρώπης ποτέ δεν φάνταζε τόσο δυσοίωνο, ο ευρωσκεπτικισμός χτυπάει κόκκινο και τα αιτήματα απόσχισης από τους κόλπους της αρχίζουν δειλά δειλά να εκδηλώνονται. Οι μόνοι που έμειναν να στηρίζουν το όραμα της Ευρώπης, αυτοί που πριν ένα χρόνο έστελναν το δικό τους μήνυμα με το «Ξύπνα Ευρώπη», δυστυχώς δεν εισακούστηκαν και ίσως όταν η ανάσα της Ανατολής και της ανελεύθερης Ρωσίας βρίσκεται έξω από τις Βρυξέλλες να είναι πια αργά.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου