Η απόδραση από τις φυλακές των Βούρλων και η ...φοβερά Αλήθεια

Πατήστε για μεγέθυνση 

Ελεύθεροι ή σκλαβωμένοι?

Η απόδρασι:

Από τον Ιάσωνα

Στις 17 Ιουλίου 1955 απέδρασαν απο τις φυλακές Βούρλων στον Πειραιἀ, 27 πολιτικοί κρατούμενοι (20 υπόδικοι και 7 κατάδικοι) για κατασκοπία (δείτε εδώ). 

Ησαν οι: Βαρδής Βαρδινογιάννης, Ανδρέας Βελής, Γκαστόν Βερναρδής, Γιώργος...
Γεωργίου, Αριστοτέλης Γεωργούλιας, Βασίλης Δουκάκης, Χαράλαμπος Καλαντζής, Σταύρος Καράς, Βασίλης Κάτρης, Παντελής Κιουρτζής, Ζήσιμος Κόκλας, Μιχάλης Κολοκοτρώνης, Κώστας Λιναρδάτος, Αλέκος Λογαράς, Ανδρέας Μπαρτζώκας, Δημήτρης Μυριανθόπουλος, Δημήτρης Πανουσόπουλος, Αλέκος Παπαλεξίου, Αλέκος Παπούλιας, Στέλιος Πάσιος, Περικλής Ροδάκης, Σταύρος Σιδέρης, Σωτήρης Σωτηρόπουλος, Λεωνίδας Τζεφρώνης, Κυριάκος Τσακίρης, Κώστας Φίλης, Γιώργος Χατζηπέτρου. 

Μια υπόγειος σήραγγα μήκους περίπου 30 μέτρων διανοίχθη, που ξεκινούσε κάτω απο ένα κρεβάτι στο κελί 13 και κατέληγε στην αυλή ενός εργοστασίου απέναντι από την Φυλακή ύψιστης ασφάλειας των Βούρλων στο ν Πειραιά. 

«Αυτό που κάναμε εμείς ήταν και λίγο πάρα πάνω από την τρέλα», λέει ο δραπέτης Σωτήρης Σωτηρόπουλος Υπευθυνος ΚΚΕ Θεσσαλίας). «Να πάρεις την ευθύνη να οργανώσεις απόδραση και να την πραγματοποιήσεις σε μια φυλακή που δεν μπορούσες να κρύψεις με σιγουριά ένα πακέτο τσιγάρα;». Την Κυριακή 17 Ιουλίου 1955 όλα ήταν έτοιμα και η κινηματογραφική απόδρασις υπήρξε επιτυχής...

Ο Λεωνίδας Τζεφρώνης - γραμματεύς της ΕΠΟΝ Σπουδάζουσας του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣΕ, και ένας από τους ηγέτες των 27 δραπετών από τις φυλακές των Βούρλων την 17η Ιουλίου 1955 - αφηγείται : («Μαρτυριες για τον Εμφυλιο και την Ελληνικη Αριστερα» στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου).

"Πέντε μήνες σκάβαμε το τούνελ μόνο την ημέρα..Με τα κατσαβίδια προσπαθήσαμε κι το ανοίξαμε (το τουνελ.) Η πρώτη κίνησι ήταν να τρυπήσουμε κάτω απο το κρεβάτι ..Το πάτωμα ήταν τσιμεντένιο.. Σπάσαμε το τσιμέντο αλλά προηγουμένως είχαμε ετοίμασε τσιμεντένιες πλάκες για να καλύπτουμε το άνοιγμα. Το κόμμα ήταν αντίθετο με τις αποδράσεις. Εμείς πήραμε την απόφασι μόνοι μας….Αποδράσαμε το μεσημέρι της Κυριακής της 17ης Ιουλίου 1955" (σελίς 556,557,558)

Την Δευτέρα 19 Ιουλίου 1955 το Βήμα έγραφε για την «απόδρασι των 27 κομμουνιστών και τα έκτατα μέτρα δι α την σύλληψιν των»

Η κυβέρνηση Παπάγου επικήρυξε αμέσως τους δραπέτες. Εξ αυτών 15 συνελήφθησαν το επόμενο χρονικό διάστημα, ένας εφονεύθη στα σύνορα, ενώ οι υπόλοιποι 11 συνέχισαν τον πολιτικό τους βίο ελεύθεροι, σε συνθήκες παρανομίας..

Η Φοβερά Αληθεια :

Όλα αυτά είναι γνωστά και με τα μελανότερα χρώματα θα κυκλοφορήσουν αυτές τις ημέρες όπως κάθε χρόνο, με «έπαρσι υπερηφάνεια θαυμασμό και επαίνους» για την ηρωική απόδρασι. 

Όμως αυτό που κραυγαλέως αποσιωπάται είναι η συνέχεια, η ολοκληρωμένη αλήθεια το τέλος, όπως το ομολογούν οι Πρωταγωνιστές. Ας την επαναλάβουμε:

Στις 15 Φεβρουαρίου 1990 στον «Οικονομικό ταχυδρόμο» δημοσιεύθηκε άρθρο του Κου Σ. Σωτηροπούλου υπεύθυνου του ΚΚΕ Θεσσαλίας το 1955 και ενός των πρωτεργατών της αποδράσεως. Έγραφε ο κος Σ Σωτηρόπουλος, κομμουνιστής δραπέτης μέλος ΕΑΝ ΕΛΑΣ ΕΔΕΣ ..και υπεύθυνος του ΚΚΕ Θεσσαλιας.

«Δεν υπάρχει φοβερότερο πράγμα από την στρατευμένη άγνοια.. Ήμουν κι εγώ στο στρατό των αγνοούντων ..Δεν με βαραίνουν τα βασανιστήρια στην Ασφάλεια και στη Μακρόνησο, τα πέντε χρόνια εξορίας και τα έντεκα χρόνια φυλακής .Τα κυνηγητά στην παρανομία για προσπάθεια συγκρότησης οργανώσεων του ΚΚΕ η επικήρυξι και το δίχρονο κυνηγητό μετά την απόδρασιη μας απο τα Βούρλα τον Ιούλιο του 1955, Τα δυο στρατοδικεία το 1957 στη Λάρισα και οι δυο καταδίκες σε ισόβια , 3 κατά δυο, παρ΄ όλο που η πρότασι του Βασιλικού επιτρόπου ηταν σε θάνατο.

Με καταθλίβει όμως η φοβερά αλήθεια:

Η δράσι μου μετα την Εθνική αντίστασι ήταν αρνητική, αντί να συμβάλλει στην πρόοδο της χώρας λειτούργησε προς την αντίθετη ακριβώς διεύθυνσι..»

Ο επίσης εκ των πρωταγωνιστών της αποδράσεως Λεωνίδας Τζεφρώνης - γραμματεύς της ΕΠΟΝ Σπουδάζουσας του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣΕ, αφηγείται στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου, "Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική αριστερά". 

«...Έγραψα κάποτε σ’ ένα άρθρο μου στην Αυγή ότι ευτυχώς που δεν νικήσαμε τον Δεκέμβριο και ευτυχώς που ηττηθήκαμε και στον Εμφύλιο. Γιατί αν νικούσαμε και δημιουργούσαμε εδώ στην Ελλάδα τη λεγόμενη λαϊκή δημοκρατία σήμερα θα είμαστε χειρότερα απ’ ότι είναι οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι, και οι Αλβανοί..
Θεωρώ όμως λάθος την συμμετοχή μου στον Εμφύλια..Με πληγώνει το γεγονός ότι χάθηκε κόσμος κι απο τις δυο μεριές. Ο Εμφύλιος γύρισε πίσω τη ζωή στην Ελλάδα γιατί άδειασαν τα χωριά , ένα μεγάλο μέρος της υπαίθρου έμεινε στην ουσία ακαλλιέργητο και ανεκμετάλλευτο και γέμισαν οι πόλεις ..Από τότε άρχισε αυτή η μανία να μαζεύεται ο πληθυσμός στις πόλεις ..Δεν είναι λίγες οι συνέπειες που είχε αυτός ο πόλεμος.. .» 

Ενώ για τον δικτάτορα Παπαδόπουλο στην ίδια αφήγησι διευκρινίζει:

"Όταν ο Παπαδόπουλος δήλωσε ότι σκοπεύει να προχωρήσει σ εκλογέ ς( Σημειωσι αρθρογραφου:πριν απο την ανατροπή του από τον Ιωαννιδη με τα θεατρινίστικα γεγονότα του Πολυτεχνείου) , εμείς γράψαμε ένα γράμμα στους συντρόφους που ήταν στο εξωτερικό και λέγαμε ότι η δήλωσι του δικτάτορα ήταν ξένη με την νοοτροπία και την πρακτική της Χούντας. Μας συνέφερε να συμμετάσχουν αυτές τις εκλογής μέσα απο κάποιοι πολιτικό σχηματισμό.."

Αυτές οι δηλώσεις και τα μηνύματα -άρθρα , η «φοβερά αλήθεια» κορυφαίων κομμουνιστών που βρήκαν κάποτε το θάρρος, την τόλμη, την δύναμι, την γενναιότητα να νικήσουν την αρρωστημένη ιδεοληψία, το ψεύδος, την παραποιημένη ιστορία, τον τρόμο που επέβαλε το ΚΚΕ δεν αναφέρονται. ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝΤΑΙ. Ούτε τα γελοία Μέσα Ενημερώσεως δημοσιογραφικών απόψεων ούτε οι δειλοί πολιτευτές μας τολμούν να φέρουν στο φως την αλήθεια .. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Επιλογος:

«Κανεις δεν είναι τόσο απελπισμένα σκλαβωμένος όσο εκείνοι που απατηλώς πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι.. Η Αλήθεια έχει φυλαχθεί απο το βάθος του μυαλού τους από αφεντικά που τους κυβερνούν με ψέματα. Τους τροφοδοτούν κάθε μέρα με ψέματα έως ότου το λάθος τους φαίνετε πια σωστό»

Ειχε πη ο Γκαιτε. Κι αυτό βλέπουμε κάθε μέρα. 

Στις επετείους σαν και την προηγουμένη αλλά και τόσες άλλες ψεύτικων εορτών παραποιημένων γεγονότων που «κτίζουν» την εικόνα του φανταστικού ανυπάρκτου «αγώνα της αριστεράς» για την Δημοκρατία, ενώ στην ουσία υμνούν την ανατροπή της και τα εγκλήματα τους.

Στην καθημερινή συμπεριφορά των «στρατευμένων-οπαδών» της ριζοσπαστικής νεοναζιστικής αριστεράς, που επιλέγουν με εύγλωττα γρονθοκοπήματα και στοχευμένα λακτίσματα στην κεφαλή, όποιου τολμά να αποκαλύπτει τα ψεύδη για τους «αγώνες της αριστεράς» και του λεγομένου «Δημοκρατικού Στρατού» . Ή απλώς να διαφωνεί φωνακτά με τον ολοκληρωτισμό που αποπνέουν οι απονεκρωμένες ιδεολογίες τους, με τελευταίο γνωστό επεισόδιο τον ξυλοδαρμό του καθηγητή Μαραντζιδη (σχετικό θέμα).

Η ακόμη και την βίαια παρεμπόδισι της λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς, από οργανωμένους τραμπούκους που έβγαλαν βίαια όσους επέλεξαν με τις οικογένειες τους να ψωνίσουν την Κυριακή όπως όλοι οι πολιτισμένοι ελεύθεροι πολίτες της Ευρώπης.. αλλά μας απαγορεύουν, εδώ, στη νεα Σοβιετία τα τελευταία όζοντα υποκατάστατα του Στάλιν . 

Αραγε ..Εχουν αντιληφθεί οι «Ελεύθεροι» ότι είναι σκλαβωμένοι και οι «σκλαβωμένοι» ότι είναι οι Ελεύθεροι..?