Πως δημιουργείται ο εθνικός πλούτος

Η νέα Κυβέρνηση οδηγεί την οικονομία σε περαιτέρω ύφεση

Μέσα σε έξι χρόνια η Ελλάς έχασε το ¼ του παραγόμενου ετησίως ακαθαρίστου εγχωρίου προϊόντος της. Το 2008 το ΑΕΠ ήταν 242 δις ευρώ και το 2014 έπεσε στα 183 δις ευρώ (μείωση 24%). Η δραματική αυτή εξέλιξη δεν οφείλεται ούτε στα μνημόνια ούτε στα προγράμματα λιτότητας. Οφείλεται στο γεγονός ότι στην Ελλάδα έπαυσε να δημιουργείται εθνικός πλούτος.

Ο εθνικός πλούτος δημιουργείται όταν υπάρχουν κίνητρα για να δραστηριοποιούνται παραγωγικά οι επαγγελματίες και επιχειρηματίες, όταν επικρατεί κλίμα εμπιστοσύνης και υπάρχουν θετικές προσδοκίες για το μέλλον και όταν ισχύουν σταθεροί κανόνες και οι δραστηριοποιούμενοι στην εθνική παραγωγή δεν αιφνιδιάζονται από αποφάσεις της διοικήσεως που μεταβάλλουν κάθε τόσο το ισχύον πλαίσιο.

Καμία σταθερότητα

Υπέρτατη προϋπόθεση για αυτά είναι η πολιτική σταθερότητα. Διότι όταν οι κυβερνήσεις αλλάζουν με ρυθμούς διετίας, ούτε οι ίδιες μπορούν να ολοκληρώσουν το πρόγραμμα τους, ούτε η οικονομία μπορεί να τεθεί σε σταθερή τροχιά αναπτύξεως. Η επικρατούσα αβεβαιότητα δεν επιτρέπει την διενέργεια σοβαρών επενδύσεων και αναστέλλει την λήψη ακόμη και τρεχούσης φύσεως επιχειρηματικών αποφάσεων.

Κατά την προχθεσινή σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες, η Γερμανίδα καγκελάριος υποδέχτηκε – υπό την έννοια της αρχαιότητας – τον έκτο κατά σειρά πρωθυπουργό της Ελλάδος που έχει γνωρίσει. Όταν εξελέγη η κ. Μέρκελ, τον Νοέμβριο του 2005, Πρωθυπουργός της Ελλάδος ήταν ο κ. Κ. Καραμανλής. Και ακολούθησαν ο Γ. Παπανδρέου, ο Λ. Παπαδήμος, ο Π. Πικραμμένος, ο Α. Σαμαράς και ήδη ο Α. Τσίπρας.

Το γεγονός αυτό, των αλλεπαλλήλων αλλαγών κυβερνήσεων στην χώρα μας είναι ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους δεν μπορεί να ορθοποδήσει η ελληνική οικονομία. Κάθε κυβέρνηση έρχεται και διαγράφει ότι έκανε η προκάτοχος της, με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάνεται χρόνος, αλλά να πηγαίνει χαμένο το όποιο έργο έχει επιτελεσθεί από την προηγούμενη. Όλα ξαναρχίζουν από το μηδέν.

Αναλογισθείτε μάλιστα ότι και μέσα στην ίδια Κυβέρνηση αλλάζουν οι υπουργοί Οικονομικών, οι οποίοι έχουν την τάση να μεταβάλλουν την πολιτική του προκατόχου τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο διάστημα από τον Νοέμβριο του 2005 έως σήμερα, στην μεν Γερμανία έχουμε μόλις δύο υπουργούς Οικονομικών, τους κ.κ. Στάινμπρουκ και Σόιμπλε. Και στην Ελλάδα είχαμε εννέα! Κατά σειράν:

- Γ. Αλογοσκούφης, Ι. Παπαθανασίου, Γ. Παπακωνσταντίνου, Ε. Βενιζέλος, Φ. Σαχινίδης, Γ. Ζανιάς, Ι. Στουρνάρας, Γ. Χαρδούβελης και ήδη Γ. Βαρουφάκης.

Δηλαδή ενώ στην Γερμανία ο μέσος χρόνος θητείας του υπουργού Οικονομικών είναι πάνω από πέντε έτη, στην Ελλάδα είναι μόλις ένα έτος! Στα τελευταία 9,5 χρόνια, είχαμε εννέα υπουργούς. Και ο καθένας έκανε κάτι διαφορετικό από τον προκάτοχο του, αιφνιδιάζοντας κάθε φορά την αγορά, τις επιχειρήσεις και τους φορολογούμενους. Θυμηθείτε μόνον τις μεταβολές στην φορολογία ακινήτων.

Αλλεπάλληλες μεταβολές

• Επί υπουργίας Αλογοσκούφη καταργήθηκε ο ΦΜΑΠ (Φόρος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας) και θεσπίσθηκε το ΕΤΑΚ (Ενιαίο Τέλος Ακινήτων).

• Επί υπουργίας Παπαθανασίου ρυθμίσθηκε αναδρομικά ο τρόπος με τον οποίο θα έκλειναν οι ανέλεγκτες φορολογικές υποθέσεις του καταργηθέντος ΦΜΑΠ.

• Επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου καταργήθηκε το ΕΤΑΚ και επιβλήθηκε ο ΦΑΠ (Φόρος Ακίνητης Περιουσίας). Και για το 2009 επιβλήθηκε έκτακτη εισφορά επί του ΕΤΑΚ.

• Επί υπουργίας Βενιζέλου προστέθηκε και το ΕΕΤΗΔΕ (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών), το περιβόητο «χαράτσι» της ΔΕΗ.

• Επί υπουργίας Στουρνάρα, τον πρώτο χρόνο το ΕΕΤΗΔΕ μειώθηκε κατά 15% και μετονομάσθηκε σε ΕΕΤΑ (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων) και μειώθηκαν κατά τι οι συντελεστές του ΦΑΠ. Και τον δεύτερο χρόνο καταργήθηκαν το ΕΕΤΑ και ο ΦΑΠ και οι δύο φόροι ενσωματώθηκαν στον ΕΝΦΙΑ (Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων).

Τώρα, επί Κυβερνήσεως Σύριζα καταργείται ο ΕΝΦΙΑ και στην θέση του επιβάλλεται ένας φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας με υψηλότερους συντελεστές, χωρίς οι φορολογούμενοι να γνωρίζουν ακόμη τι φόρο θα κληθούν να καταβάλουν για το τρέχον 2015. Δηλαδή ο απόλυτος αιφνιδιασμός!

Άραγε ποιος να επενδύσει στην ελληνική αγορά ακινήτων με τέτοιες προϋποθέσεις. Και πώς να μην καταρρεύσει έτσι η κτηματαγορά, με τραγικές συνέπειες στην οικοδομική δραστηριότητα και την απασχόληση στον τομέα αυτόν;

Τα ανωτέρω είναι ένα μόνο παράδειγμα για το πώς μπορεί να απαξιωθεί ένας κλάδος της οικονομίας, λόγω των αλλεπαλλήλων μεταβολών, των αιφνιδιασμών και της αβεβαιότητας που προκαλούν. Τα ίδια έχουν συμβεί και σε άλλους τομείς, αφού αλλάζει διαρκώς ολόκληρο το φορολογικό σύστημα για φυσικά και νομικά πρόσωπα. 

Συγκεκριμένα:

• Την μία ισχύει προοδευτική φορολογική κλίμακα για όλες τις πηγές εισοδήματος, την άλλη ισχύουν διαφορετικές κλίμακες ανά πηγή εισοδήματος με λιγότερους συντελεστές φόρου και τώρα θα ισχύσει πάλι προοδευτική κλίμακα. Ακόμη:

• Την μία ισχύει αφορολόγητο όριο 12.000 ευρώ, στην συνέχεια αυτό καταργείται (λόγω της μεγάλης φοροδιαφυγής που γινόταν στα χαμηλά κλιμάκια) και τώρα το αφορολόγητο θα επανέλθει. Ενώ τα ίδια συμβαίνουν και με τα νομικά πρόσωπα:

• Την μία τα κέρδη των επιχειρήσεων φορολογούνται αυτοτελώς, την άλλη ενσωματώνονται στο εισόδημα του φυσικού προσώπου και φορολογούνται με την κλίμακα, την άλλη με ειδική κλίμακα και τώρα πάλι με την κλίμακα εισοδήματος!

Αυτοσκοπός οι φόροι!

Η φορολογία παίζει τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξη και θα έπρεπε να σχεδιάζεται και με τέτοια κριτήρια. Όμως στην Ελλάδα υπάρχει μία στρέβλωση. Θεωρείται ότι η είσπραξη των φόρων είναι αυτοσκοπός και ότι από μόνη της οδηγεί στην ανάπτυξη. Ενώ ισχύει το αντίθετο. Όσο περισσότερο επιβαρύνεται με φόρους η παραγωγή πλούτου, τόσο αυτή θα περιορίζεται και θα τορπιλίζεται η ανάπτυξη. Η φοροδιαφυγή ασφαλώς πρέπει να καταπολεμάται, για λόγους δικαιοσύνης. Όμως το να προσδοκάται ότι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θα φέρει οικονομική ανάπτυξη είναι μεγάλη πλάνη. Και οι σημερινοί κυβερνήτες μας θεωρούν ότι θα φέρουν ανάπτυξη μέσω της πατάξεως της φοροδιαφυγής.

Ο εθνικός πλούτος δημιουργείται με την τελείως αντίθετη συνταγή εκείνης που προτίθεται να ακολουθήσει η νέα Κυβέρνηση του Σύριζα. Δημιουργείται με την δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, η οποία απαιτεί εμπιστοσύνη, σταθερότητα και κίνητρα. Όχι με την μεγέθυνση του δημοσίου τομέα, ο οποίος είναι εξ ορισμού αντιπαραγωγικός, σπάταλος και δημιουργεί ελλείμματα. Ούτε με τις συνεχείς μεταβολές της οικονομικής πολιτικής που εντείνουν το κλίμα αβεβαιότητας. Είναι επομένως τεράστιο λάθος να πιστεύεται ότι η ελληνική οικονομία θα επανεκκινηθεί με φοροκυνηγητό του ιδιωτικού τομέα και με διόγκωση του δημοσίου. Θα συμβεί το αντίθετο: Περαιτέρω ύφεση.

Ο ελληνικός λαός, στην συντριπτική του πλειονότητα δεν έχει συνειδητοποιήσει πως δημιουργείται ο εθνικός πλούτος. Αλλά ούτε οι Έλληνες πολιτικοί και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης φαίνεται να έχουν επίγνωση της διαδικασίας αυτής. Διότι αν είχαν, θα απεφεύγοντο οι αλλεπάλληλες εκλογές, οι αλλαγές κυβερνήσεων, υπουργών Οικονομικών και της αντιστοίχου πολιτικής. Θα είχαν φροντίσει να επικρατεί κλίμα πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας, που είναι η υπέρτατη προϋπόθεση για την δημιουργία εθνικού εισοδήματος και πλούτου, θέσεων εργασίας και ευρύτερης ευημερίας.

Εφημ. "Εστία" στις 14.02.2014 / via