Συμφωνία τώρα ἤ χρεωκοπία καί καταστροφή
Στίς 25 Ἰανουαρίου ὁ ἑλληνικός λαός ἀνέλαβε ἕνα τεράστιο ρίσκο. Ἀνέδειξε στό ἀξίωμα τοῦ Πρωθυπουργοῦ τόν 40ετῆ Ἀλέξη Τσίπρα, ὁ ὁποῖος δέν διέθετε τήν ἀπαιτούμενη ἐμπειρία γιά νά διαχειρισθεῖ τήν κατάσταση πού ἐκλήθη να ἀντιμετωπίσει. Ἡ λογική καί τό συμφέρον τῆς χώρας ἐπέτασσαν νά προβεῖ τό ταχύτερον σέ κάποιες ὑποχωρήσεις ἀπό τίς προεκλογικές του δεσμεύσεις, ὥστε νά κλείσει ἡ ἐκκρεμότητα τῆς διαπραγματεύσεως μέ τούς δανειστές. Ὅμως ἐκεῖνος προτίμησε νά ζητήσει ἀπό τούς Εὐρωπαίους χρόνο, ὁ ὁποῖος λειτουργοῦσε εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος. Ἔτσι, ἡ Κυβέρνησις ἐνεπλάκη σέ μία διελκυστίνδα διαπραγματεύσεων μέ τούς «θεσμούς», ἡ ὁποία ἔχει προκαλέσει τεράστια ἀβεβαιότητα καί τραγικές ἐπιπτώσεις στήν ἑλληνική οἰκονομία.
Καί τώρα, πού φθάσαμε στό «παρά ἕνα», ὁ κ. Τσίπρας καλεῖται ἀπό σαφῶς δυσμενέστερη θέση νά λάβει τήν μεγάλη ἀπόφαση, ὥστε νά ἀποφευχθεῖ ἡ χρεωκοπία τῆς χώρας.
Παράτολμες εἰσηγήσεις
Ἡ εὐθύνη γιά τήν ἀπόφαση πού θά λάβει θά βαρύνει καθ’ ὁλοκληρίαν τόν ἴδιο. Διότι ναί μέν οἱ κυβερνητικές ἀποφάσεις ὑποτίθεται ὅτι λαμβάνονται συλλογικά, ἀλλά τήν τελική εὐθύνη φέρει ὁ Πρωθυπουργός. Ἐκεῖνος διορίζει τά μέλη τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου καί δικαιοῦται ἀνά πᾶσαν στιγμή νά τά ἀντικαταστήσει. Ἑπομένως δέν μπορεῖ νά κρύπτεται πίσω ἀπό τίς τυχόν παράτολμες εἰσηγήσεις τους, για τήν ἀπόφαση πού θά λάβει ἐπί ἑνός τόσο καθοριστικοῦ θέματος γιά τό μέλλον τῆς χώρας. Ἤ θά προβεῖ ἡ Κυβέρνησις στίς ἀπαιτούμενες ὑποχωρήσεις ὥστε νά ἐπιτευχθεῖ συμβιβασμός μέ τούς δανειστές καί νά ἐπανεκκινηθεῖ ἡ χρηματοδότησις τῆς χώρας, ἤ θα παραμείνει ἄκαμπτη στίς «κόκκινες γραμμές» της καί θά διακινδυνεύσει ἕνα πιστωτικό γεγονός, τό ὁποῖο πιθανώτατα θά ὁδηγήσει τήν χώρα σε μείζονα οἰκονομική καταστροφή.
Τό ποιός ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη τῆς ἀποφάσεως ἔχει τεράστια σημασία, ἀφοῦ τελικῶς ἕνας θά λογοδοτήσει γιά αὐτήν στόν ἑλληνικό λαό. Μάλιστα ἄν – ὅ μή γένοιτο – συμβεῖ τό πιστωτικό γεγονός καί ἡ χώρα πτωχεύσει, ἡ λογοδοσία θά λάβει καί ἄλλες διαστάσεις. Καί τό τί προτείνουν σήμερα ἡ «Ἀριστερή Πλατφόρμα» τοῦ Σύριζα ἤ κάποιοι ὑπουργοί πού μέ περισσή ἐλαφρότητα παροτρύνουν τον Πρωθυπουργό νά προχωρήσει σέ ρήξη μέ τούς δανειστές, δέν θά ἔχει καμμία σημασία. Ὁ κ. Τσίπρας εἶναι αὐτός πού καλεῖται νά ἐπιλέξει μεταξύ μιᾶς κατ΄ ἀνάγκην ἐπώδυνης συμφωνίας καί τῆς χρεωκοπίας. Καί εἶναι ὁ ἴδιος πού εὐθύνεται διότι ἡ χώρα μας ἔφθασε νά διαπραγματεύεται σήμερα μέ τήν πλάτη στόν τοῖχο. Δέν ὑπῆρχε κανένας λόγος να παραταθεῖ ἡ ἐκκρεμότης ἀπό τόν Φεβρουάριο μέχρι τον Ἰούνιο. Ἦταν ἐξ ἀρχῆς ξεκάθαρο ὅτι αὐτό δέν συνέφερε τήν χώρα μας, ἀφοῦ ἐμεῖς ζητοῦμε χρήματα γιά νά μή χρεωκοπήσουμε καί ὄχι οἱ Εὐρωπαῖοι.
Ἡ συμφωνία τῆς 20ῆς Φεβρουαρίου στό Eurogroup, για τήν ὁποία θριαμβολογοῦσε τότε ἡ Κυβέρνησις, ἀπεδείχθη τεράστιο στρατηγικό καί διαπραγματευτικό λάθος. Στην «πρεμούρα» της νά καταργηθοῦν οἱ ὅροι «μνημόνιο» καί «τρόϊκα», ἡ Κυβέρνησις ἐπεδίωξε καί δέχθηκε νά παραταθεῖ ὁ χρόνος μέχρι νά ἐπιτευχθεῖ ὁριστική συμφωνία, χωρίς ὅμως νά διασφαλισθεῖ ἡ μέχρι τότε χρηματοδότησις τῆς χώρας. Ἐκ τῶν ὑστέρων οἱ κυβερνῶντες διατείνονται ὅτι ἐξαπατήθηκαν ἀπό τούς δανειστές, οἱ ὁποῖοι ὑποτίθεται ὅτι εἶχαν συμφωνήσει τήν συνέχιση τῆς χρηματοδοτήσεως μέχρι την ἐπίτευξη ὁριστικῆς συμφωνίας. Ὅμως αὐτό διαψεύδεται ἀπό τίς τότε δηλώσεις τοῦ Προέδρου τοῦEurogroup κ. Ντάϊσελμπλουμ, ὁ ὁποῖος παγίως ἔθετε ὡς προϋπόθεση γιά τήν συνέχιση τῆς χρηματοδοτήσεως τήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἰσχύοντος προγράμματος, δηλαδή τοῦ μνημονίου. Οἱ τοῦ Σύριζα ἦταν ἐκεῖνοι πού ἐπέμεναν νά δίνουν ἄλλες ἑρμηνεῖες…
Ἡ ὥρα «μηδέν»
Κατά τό διάστημα τῆς ἀβεβαιότητος ἡ ἑλληνική οἰκονομία γονάτισε. Ἐπί τέσσερεις καί πλέον μῆνες, ἀφ’ ὅτου ἐξελέγη ἡ Κυβέρνησις τοῦ Σύριζα, ἡ οἰκονομία ἔπαυσε οὐσιαστικῶς νά κινεῖται. Καμμία ἐπένδυσις, καμμία ἐπιχειρηματική ἀπόφασις, ἐλάχιστες προσλήψεις στόν ἰδιωτικό τομέα, συρρίκνωσις και κλείσιμο ἐπιχειρήσεων, ἀρνητικές προοπτικές, μιζέρια. Ὅ,τι εἶχε ἐπιτευχθεῖ κατά τήν πρώτη διετία τῆς Κυβερνήσεως Σαμαρᾶ, τινάχθηκε στόν ἀέρα. Ἀντί ἡ Κυβέρνησις Τσίπρα νά φροντίσει ἀμέσως μετά τήν ἐκλογή της νά ἀποκαταστήσει τό κλίμα ἐμπιστοσύνης ὥστε νά ἐπανεκκινηθεῖ ἡ οἰκονομία, ἔκανε το ἀντίθετο. Ὄχι μόνο παρέτεινε τήν ἀβεβαιότητα, ἀλλά τήν ἐνέτεινε στό ἔπακρον. Κάθε ἡμέρα πού περνοῦσε, κυρίως μετά την ὑποτιθέμενη συμφωνία τῆς 20ῆς Φεβρουαρίου, ἦταν ἕνα ἀκόμη «μεῖον» γιά τήν οἰκονομία, ἡ ὁποία περιέπεσε πάλι σέ ὕφεση.
Τώρα λοιπόν φθάσαμε στήν «ὥρα μηδέν». Ἄλλα περιθώρια δέν ὑπάρχουν. Ἐντός τῶν προσεχῶν ἡμερῶν ἤ καί ὡρῶν, ὁ Πρωθυπουργός πρέπει νά λάβει τήν τελική ἀπόφαση. Ἤ συμβιβασμός, μέ ὅ,τι καλύτερο μπορεῖ νά ἀποκομίσει ἀπό τούς δανειστές, ἤ χρεωκοπία καί καταστροφή. Μέσος δρόμος δέν ὑπάρχει. Οὔτε διλήμματα. Διότι ὅσοι ἐπιμένουν νά λένε ὅτι ἡ Ἑλλάς μπορεῖ νά προχωρήσει σέ στάση πληρωμῶν χωρίς νά καταστραφεῖ, δέν ἔχουν ἰδέα τῆς πραγματικότητος.
Καί τό κακό εἶναι ὅτι σέ αὐτούς περιλαμβάνονται καί ὑπουργοί πού προσπαθοῦν νά ἐπηρεάσουν τόν κ. Τσίπρα. Ὅμως ἡ ἀπόφασις ἐπαφίεται ἀποκλειστικῶς στόν Πρωθυπουργό, ἀφοῦ ἐκεῖνος θά φέρει τήν εὐθύνη γιά ὅ,τι συμβεῖ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου