Ένα από τα μεγαλύτερα όπλα του Σύριζα όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια ήταν το δημόσιο. Η συντριπτική πλειοψηφία του οποίου, όταν ήρθε η κρίση και τα μνημόνια παράτησε το Πασόκ, που ήταν ο προστάτης του επί δεκαετίες, και αγκάλιασε τον Τσίπρα, ο οποίος με τις φανφάρες του έγινε το νέο ίνδαλμα του μέσου δημοσίου υπαλλήλου.
Και μιλάμε για τεράστια νούμερα, αφού αν υπολογίσουμε 700.000 περίπου δημοσίους υπαλλήλους, συν τις οικογένειές τους, καταλαβαίνουμε πως και γιατί το 3-4% έγινε εν ριπή οφθαλμού 36%.
Μια κατηγορία ψηφοφόρων, που το μόνο που δεν την ενδιαφέρει είναι το καλό της πατρίδας ή το συμμάζεμα του κράτους...
Το μόνο που σκέφτονται (δυστυχώς) οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι είναι η ατιμωρησία, η αργομισθία, το ραχάτι, και οι παραγοντισμοί. Κι από κει και πέρα δεν πα να καεί το σύμπαν… Την σφραγίδα μας να διατηρήσουμε και όλα καλά.
Ποιο μνημόνιο, ποια κρίση, και ποια συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου;
Ήταν και οι αξιολογήσεις, οι εφεδρείες, οι έλεγχοι από το ΣΕΔΔ, και άρα δεν ήθελε πολύ… ακόμη και κάποιοι παραδοσιακά «δεξιοί» φοβήθηκαν την Νέα Δημοκρατία, και την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια προς τον Σύριζα.
Έλα όμως που την πάτησαν.
Διότι ο Αλέξης και η παρέα του μπορεί να τρέφονται από τις ψήφους και την υποστήριξη των «κηφήνων», αλλά όπως είδαμε στο τέλος έκαναν και αυτοί την απαραίτητη κωλοτούμπα, αντιλήφθηκαν την σκληρή πραγματικότητα, έστησαν κώλο στους εταίρους και στην τρόικα, και υπέγραψαν ένα μνημόνιο ναααααα με το συμπάθιο.
Το οποίο, μεταξύ άλλων προβλέπει σκληρές καταστάσεις για τον δημόσιο τομέα, όπως νέο μισθολόγιο (προς τα κάτω), αυστηρή αξιολόγηση των υπαλλήλων, νέο σύστημα επιλογής προϊσταμένων, κινητικότητα, και διεύρυνση της ψαλίδας μεταξύ κατώτατου και ανώτατου μισθού, με έμφαση στην αύξηση των αποδοχών όσων κατέχουν θέση ευθύνης.
Και μπορεί ο η κυβέρνηση του κακού Σαμαρά να έλεγε ναι στους εταίρους, αλλά στην πράξη δεν πείραξε σχεδόν κανέναν δημόσιο υπάλληλο, πλην των επίορκων, και κάποιων εμφανώς περιττών (τους οποίους μάλλον επανέφερε ο Κατρούγκαλος με 12%). Και όταν θέλησε να αλλάξει επί τέλους τον άθλιο νόμο περί συνδικαλισμού, ο οποίος επί δεκαετίες εξέθρεψε Στρατούληδες, Φωτόπουλους, και άλλους τέτοιους σαμποτέρ της χώρας, τότε αντέδρασε το Πασόκ του Μπένι… το οποίο όμως έφαγε και αυτό την καρπαζιά του από τους ψηφοφόρους δημοσίους υπαλλήλους.
Και ήρθε ο Αλέξης, και όχι μόνο δεν έδωσε αυξήσεις, όχι μόνο δεν έκανε προσλήψεις, αλλά αντιθέτως κατάντησε το δημόσιο ζητιάνο, να ψάχνει για χορηγούς, διότι εδώ και επτά μήνες, εκτός από μισθούς και συντάξεις (με χίλια ζόρια), το δημόσιο δεν έχει ούτε σεντ για τα βασικά, αναλώσιμα κλπ, πόσο δε μάλλον για τα σοβαρά, καύσιμα, φάρμακα, κλπ.
Τώρα όμως, όποιος και να γίνει κυβέρνηση, θα πρέπει θέλει δεν θέλει να εφαρμόσει με αυστηρή προσήλωση αυτά που υπέγραψε ο λαοφιλής Αλέξης, και μάλιστα με σφιχτό χρονοδιάγραμμα, σε ένα χρεοκοπημένο δημόσιο, αφού μέχρι τον Οκτώβριο θα πρέπει να έχει καταρτιστεί το νομικό πλαίσιο, και μέχρι τον Νοέμβριο θα πρέπει να έχει ψηφιστεί το νομοσχέδιο για το νέο μισθολόγιο που θα εφαρμοστεί από 1/1/16.
Ένα νέο μισθολόγιο όχι με επίκεντρο τον άνθρωπο, που θα έλεγε ο Στρατούλης, αλλά με απολαβές που θα συνδέονται με την αξιολόγηση του προσωπικού, σε συνάρτηση δηλαδή με τις δεξιότητες, την απόδοση, και τις αρμοδιότητες. Οπότε, αν όντως γίνουν αντικειμενικές και σωστές αξιολογήσεις, τότε θα πέσει μαύρο κλάμα, με τους μισθούς να πέφτουν κατακόρυφα…
Παράλληλα, το νέο αριστερό μνημόνιο προβλέπει και την αποπολιτικοποίηση(!!!) του δημοσίου! Το πώς θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο, σε ένα δημόσιο όπου και ο τελευταίος κλητήρας έχει μπάρμπα στη Κορώνη, ή είναι γραμμένος σε κόμμα για να προστατεύει την ανεπάρκειά του, απομένει να το δούμε.
Πάντως ο Αλέξης αυτό υπέγραψε… έτσι για να το ξέρουν οι «θαυμαστές» του υπάλληλοι.
Όσον αφορά στην αξιολόγηση των υπαλλήλων του δημοσίου, κάτι που σαν λέξη και μόνο αποτελεί ανάθεμα, βάσει του τσιπρέικου μνημονίου το νέο σύστημα αξιολόγησης θα πρέπει να έχει θεσμοθετηθεί μέχρι τον Νοέμβριο του 2015.
Εκεί είναι που θα πέσουν κορμιά.
Συνεπώς, όποιος και να γίνει κυβέρνηση στις 20 του μηνός, αν πει να εφαρμόσει αυτά που υπέγραψε ο Αλέξης, θα βρει απέναντί του όχι μόνο τον Δραχμαζάνη και τους παραδοσιακούς αρνητές της προόδου, αλλά και σύσσωμο το δημόσιο με μπροστάρηδες τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές του, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήδη στοιχίζονται πίσω από την Λαϊκή Ενότητα, αφού γι αυτούς (και τους προστατευόμενούς τους αργόμισθους) καλύτερα να πάμε στην δραχμή και στα συσσίτια, αρκεί να κρατήσουμε την καρεκλίτσα μας, παρά να ορθοποδήσει η χώρα.
Άλλωστε, όπως λένε στα πηγαδάκια, ακόμη και στην κατοχή, επί πείνας, οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρωνόντουσαν, έστω σε φακές… αρκεί να διατηρούσαν την θεσούλα τους.
Strange Attractor
ΥΓ- Μια χοντρή παπάρα έφαγαν και οι συμβασιούχοι της Βουλής, που λάτρεψαν τον Αλέξη και την Ζωζώ, που χόρεψαν συρτάκι (με τις μπουτούδες) στο Σύνταγμα την βραδιά του ΟΧΙ, και που στο τέλος τους κρέμασαν ανάποδα οι φίλοι του λαού συριζαίοι.
Ίσως δεν είχαν μπει υπό την προστασία του κου 12%, και περίμεναν να μονιμοποιηθούν χωρίς να πληρώσουν το κατιτίς τους…
Ποιος ξέρει;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου