 |
Οι ηγέτες του Έθνους το 1940:
Βασιλεύς Γεώργιος Β’, Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, Ιωάννης Μεταξάς.
|
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 φέρνει πάντα στο νου όλων των καλών Ελλήνων τις μεγάλες και ένδοξες στιγμές που έζησε η πατρίδα μας πριν από 75 χρόνια όταν γενναία αντιμετώπισε την επίθεση των Ιταλών που επιβουλεύονταν την ελευθερία της πατρίδας μας, υπερασπίζοντας ταυτόχρονα πανανθρώπινες αξίες. Ύστερα η Ελλάδα μας αφού κατανίκησε τους Ιταλούς όρθωσε το ανάστημα της και στην παντοδύναμη Γερμανία.
Ας θυμηθούμε τα γεγονότα. Το 1940 ο τότε παντοδύναμος Άξονας (Ιταλία και Γερμανία) τρομοκρατούσε όλη την Ευρώπη και είχε υποτάξει μετά από μικρή ή αναιμική αντίσταση την Πολωνία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Δανία, την Νορβηγία και την Γαλλία. Η μικρή Ελλάς παρατηρούσε ότι ο πόλεμος θα έφτανε στην πόρτα της, αργά ή γρήγορα και ήταν σε διαρκή ετοιμότητα.
Ο Ιταλός πρέσβης Εμμανουέλε Γκράτσι, στις 03:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940 έφθασε στην οικία του Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά. Συναντήθηκε μαζί του και με ένα τελεσίγραφο ζήτησε να καταλάβει ο ιταλικός στρατός εδάφη της πατρίδος μας. Η απάντηση που έδωσε ο εθνικός κυβερνήτης απευθυνόμενος στον Γκράτσι, ήταν ένα νέο «Μολών Λαβέ» σαν άλλος Λεωνίδας: «Alors, c'est la guerre (Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο)», εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση του επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων. Εκείνη την στιγμή στο σπίτι της Κηφισιάς, ειπώθηκε το θρυλικό ΟΧΙ.
Ο Μεταξάς άμεσα στην συνέχεια ενημέρωσε τον Έλληνα βασιλέα Γεώργιο Β’ για όσα είχαν συμβεί και έπειτα τον αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο. Και οι τρεις είχαν ήδη συμφωνήσει και είχαν κοινή και αταλάντευτη γραμμή σε περίπτωση ιταλικής επίθεσης. Είχαν συμφωνήσει ότι η Ελλάδα έπρεπε να αγωνισθεί μέχρις εσχάτων κι έτσι δεν χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει η προετοιμασία για τον επερχόμενο πόλεμο με τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και την θωράκιση της χώρας, όπως τα απροσπέλαστα οχυρά του Ρούπελ της γραμμής Μεταξά.
Ο εθνικός παλμός και το υψηλό εθνικό φρόνημα της εποχής φαίνεται και στα ιστορικά διαγγέλματα το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, όπως τα έγραψε η ανεπανάληπτη ηγεσία της χώρας μας. Έγραφε ο Ιωάννης Μεταξάς:
«Έλληνες, τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών».
Στο ίδιο επίπεδο έγραφε και ο βασιλιάς Γεώργιος Β’:
«Με πίστιν εις τον Θεόν και εις τα Πεπρωμένα της φυλής, το Έθνος σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθή υπέρ βωμών και εστιών μέχρι της τελικής νίκης».
Ο αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος υπογράμιζε:
«Έχω ακράδαντον την πεποίθησιν ότι ο Ελληνικός Στρατός θα γράψει νέας λαμπράς σελίδας εις την ένδοξον ιστορίαν του Έθνους». Και ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος τόνιζε:
«Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα τα ιερά και πέποιθεν ότι τα τέκνα της Πατρίδος ευπειθή εις το κέλευσμα Αυτής και του Θεού, θα σπεύσουν εν μία ψυχή και καρδία να αγωνισθούν υπέρ βωμών και εστιών και της Ελευθερίας και τιμής».
Ο αγώνας δεν ήταν εύκολος. Έγιναν σκληρές μάχες. Χύθηκαν ποταμοί αίματος από τα παλικάρια του Στρατού μας στο Καλπάκι, στην Πίνδο, στο ύψωμα 731, και έτσι ναυάγησε η ιταλική επίθεση του Μουσολίνι. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Ελληνικός Στρατός ήταν εκπαιδευμένος, είχε υψηλό ηθικό και ήταν ετοιμοπόλεμος. Γι’ αυτό ενδιαφερόταν αποκλειστικά η τριανδρία Μεταξά, Γεωργίου Β’ και Παπάγου. Από την άλλη πλευρά κάποιοι πριόνιζαν, χωρίς επιτυχία ευτυχώς, το ηθικό των στρατιωτών μας σαν άλλοι Εφιάλτες (ΚΚΕ) λέγοντας: «Καλούμε τους πολεμιστές μας να αρνηθούν να πολεμήσουν πέρα από τα σύνορα της πατρίδας μας. Τι ζητάμε στην Αλβανία;» Το ΚΚΕ δυστυχώς, χάραζε την στάση του ανάλογα με τα κελεύσματα της Μόσχας...
Χρόνια αργότερα κάποιοι παραχαράκτες της Ιστορίας ήθελαν να υποβαθμίσουν την σημασία του ΟΧΙ από την ηγεσία του 1940 λέγοντας γενικά και αόριστα ότι το ΟΧΙ στην φασιστική Ιταλία το είπε ο λαός. Ασφαλώς και το είπε ο λαός, αλλά πρώτα το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς. Αν ο Μεταξάς και ο Γεώργιος Β’ είχαν δεχθεί το τελεσίγραφο του Γκράτσι, το έπος του 1940 δεν θα είχε γίνει, τουλάχιστον όχι όπως το ξέρουμε σήμερα. Δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο να μην αναφέρονται καν τα ονόματα της Ηγεσίας του 1940 λες και η Ελλάδα ήταν ακέφαλη τότε. Σε όλους αυτούς τους λασπολόγους, απαντά ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος:
«Πρέπει να είμεθα, χωρίς άλλο, ευγνώμονες εις τον Ιωάννην Μεταξά, διότι είπε, ολομόναχος εις το σκοτάδι της νυκτός, το μέγα ΟΧΙ».
H αντίσταση και η νίκη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ιταλία και έπειτα στην Γερμανία άλλαξε τον ρου της Ιστορίας. Καθυστέρησε αποφασιστικά την γερμανική επίθεση στην Ρωσία με τις γνωστές συνέπειες για την νίκη των Συμμαχικών δυνάμεων.
Άλλη Ελλάδα υπήρχε εκείνα τα χρόνια και άλλη βιώνουμε σήμερα. Η σήψη και η παρακμή έχει εισχωρήσει παντού. Πρέπει όμως να πάρουμε κουράγιο και δυνάμεις από τους ήρωες προγόνους μας. Και να τους διαβεβαιώσουμε ότι το παράδειγμα της θυσίας τους παραμένει ακόμη φωτεινό. Είθε η μνήμη εκείνων των δαφνοστεφανομένων μαχητών να μένει άσβεστη γιατί αγωνίστηκαν για την Ελλάδα. Και οι ηγέτες εκείνης της εποχής να αναπαύονται ήσυχοι στον αιώνιο ύπνο τους γιατί έπραξαν το χρέος τους στο ακέραιο δοξάζοντας ακόμη μια φορά την ταλαιπωρημένη πατρίδα μας. Μακάρι να υπάρξουν μιμητές τους.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου