Ὄργανα ἐλέγχου καί ἐπιβολῆς τοῦ τρόµου τῆς διαποµπεύσεως ὅσων ἔχουν προσωπικότητα καί ἄλλη ἄποψι. Ὑπεράνω θεσµικῶν ὀργάνων καί δικαστικῶν, τά σηµερινά ΜΕΜ εἶναι οἱ εἰσαγγελεῖς καί τό ἐκτελεστικό ἀπόσπασµα µαζί. Οἱ ὑποκριτικές φωνές τους πληµµυρίζουν τά κύµατα τοῦ ραδιοφώνου καί µᾶς σφυροκοποῦν ἀδυσώπητα ἀνελέητα ἀτελείωτα µέ τίς πολυκαιρισµένες κοµµατικές τους ἀπόψεις καί σχόλια, πού τίς βαφτίζουν «εἰδήσεις», «νέα», χωρίς νά δίνουν τήν δυνατότητα στήν ἄλλη γνώµη ν’ ἀκουσθῆ. Φαινοµενικῶς καί λαϊκίστικα ἐπαγγέλλουν τήν πολυφωνία καί τήν ἐλεύθερη διακίνηση τοῦ λόγου. Ἀλοίµονο ὅµως. Μόνον ὅταν συµφωνοῦν.
Εἶναι ἡ σύγχρονη δικτατορία στή ἀναρχία τῆς «µετά-δηµοκρατίαν» ἐποχῆς πού ζοῦµε. Ὁ Ὁλοκληρωτισµός τοῦ µονολόγου. Ἡ χούντα τοῦ µικροφώνου, πού ἀσταµάτητα συνεχῶς καί γιά κάθε θέµα παραµορφώνει τήν γνώµη καί πολτοποιεῖ τήν ἐλεύθερη σκέψι. Διαµορφώνει µία ἄλλη «πραγµατικότητα». Τήν εἰκονική πραγµατικότητα τῶν ΜΕΜ. Τῶν ἐπαναλαµβανοµένων ψευδῶν, τῶν χαλκευµένων εἰδήσεων µέ δηλητηριώδη καθοδηγητικά καί παραπλανητικά σχόλια. Εἶναι οἱ ἡνίοχοι τῆς πνευµατικῆς µας δουλείας. Ποῦ προσπαθοῦν νά χαλιναγωγήσουν τήν ἐλεύθερη σκέψι στό κατευθυνόµενο ἅρµα τῆς ἰονισµένης «ἀλήθειας» δηµιούργηµα τῆς ἀσυδοσίας τοῦ τύπου. Ὄχι δέν εἶναι ἡ τέταρτη ἐξουσία. Εἶναι καί ἡ πρώτη καί ἡ δεύτερη καί ἡ τρίτη, ὅλες µαζί. Ἡ συγκέντρωσι ὅλων τῶν ἐξουσιῶν στήν ὑπέρτατη τυραννία. Ἀκόµη περισσότερο, εἶναι ἡ σιδερένια µέγγενη τῆς σκέψεως. Ἡ πνευµατική τροµοκρατία, πού ἀποκλείει, συνθλίβει «δηµοκρατικά» τήν ἐλευθερία τοῦ ἀντιλόγου.
Ταυτοχρόνως εἶναι ἡ παραµορφωτική διά βίου µεταπτυχιακή ἀπαιδεία, πού συνεχῶς, πιπιλίζει καί ἀναπαράγει τίς ἴδιες δογµατικές θέσεις µέ τήν ξύλινη γλῶσσα τῶν συνθηµάτων. Τῶν λαϊκίστικων τυποποιηµένων προτάσεων καί ἐκφράσεων. Χύνει τό δηλητήριό της, στό µέλι τῆς πληροφορίας πού δέν εἶναι πιά πληροφορία ἀλλά διαστροφή καί παραµόρφωµα. «Μάθηµα» µέ ἕτοιµο, προκατασκευασµένο συµπέρασµα, πού ἀπό τήν ἐπανάληψι καί τήν ἐπιµεληµένη σύγχυσι - ταύτισι τοῦ γεγονότος µέ τό καθοδηγητικό σχόλιο, ἐµπεδώνεται τό σχόλιο ὡς ἡ ἀλήθεια καί ταυτόχρονα προκύπτει τό προκατασκευασµένο συµπέρασµα πού παρουσιάζεται σάν θέλησι καί ἄποψι ὅλων µας, πού ἔχουν φιµώσει...
Θύµατά της κατ’ ἀρχήν οἱ νέοι, ἐν συνεχείᾳ οἱ ἀφελεῖς καί τέλος ἡ πλειοψηφία τῶν σκεπτοµένων ἀνθρώπων, πού καθηµερινῶς τούς ὑφίσταται χωρίς νά ἔχει δυνατότητα νά ἀντιδράσεως. Πάνω ἀπ’ὅλα ὅµως, στή λαιµητόµο τους, ὁ λαιµός τῆς ἀλήθειας καί στήν ἀγχόνη τούς κρέµεται ἡ κεφαλή τῆς ἱστορίας.
Μάταια ὁ Ἕλληνας προσδοκεῖ τήν ἀνύπαρκτη ἐπιεικῶς πνευµατική ἡγεσία τοῦ τόπου νά ὑψώσει ἔλλογο λόγο. Νά ἀποτινάξη τήν ὁµηρία τῆς πνευµατικῆς τροµοκρατίας πού µας ἐπέβαλλαν ἡ ἁπανταχοῦ «συντροφία» τῶν φανατικῶν «ταλιµπᾶν» ἡµιµαθῶν τῶν ραδιοτηλεοπτικῶν ΜΕΜ καί τοῦ τύπου.
Τά θεµελιώδη προκλητικά ψευδῆ, οἱ ἰσχυροί µύθοι, τά κατά ΜΕΜ «εὐαγγέλια» στις «µαντράσσα» (Ἰσλαµικά σχολεῖα ὅπου ἐκπαιδεύονται οἱ ἐξτρεµιστές ἰσλαµιστές) τῶν ἐρτζιανῶν καί τῆς τηλεοράσεως, ἐκπέµπονται καθηµερινῶς. Ἡ ἀνακεφαλαίωσις γίνεται στά νυκτερινά τηλεοπτικά δελτία «ἀπόψεων». Ἐκεῖ ἐπαναλαµβάνονται σέ σειρές «διδακτικῶν µαθηµάτων» ὑπό τήν µορφήν «ἀκούω καί ἐπαναλαµβάνω χωρίς νά σκέπτοµαι», σέ ἀγαστή συνεργασία µέ τήν πληθώρα τῶν «παρά-διά-νοουµένων».. Ἅς δοῦµε µερικά ἀπό αὐτά. Δηλαδή τήν «κοινή» γνώµη στήν Ἑλλάδα, ὅπως τήν ἐµφανίζουν οἱ «ἱστορικοί καί ἐκπαιδευτικοί» οἱ φιλάνθρωποι ἱεροκύρηκες τῶν ΜΕΜ :
Στην Ἑλλάδα προοδευτικοί εἶναι οἱ ἀριστεροί. Κανείς δηµοσιογράφος δέν δίνει ἀπάντησι στό ἐρώτηµα, πῶς θά εἴµεθα σήµερα καί τί «πρόοδο» θά εἶχε ἡ χώρα µας, ἄν στόν πόλεµο τῶν ἀνταρτῶν τοῦ Μοσχαναθρεµµένου ΚΚΕ µέ σηµαία τό σφυροδρέπανο ἐναντίον τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ µέ σηµαία τήν Ἑλληνική, κέρδιζαν οἱ ὀπαδοί τῆς Ρωσικῆς σοβιετίας καί τῶν Γκούλαγκ20. Οὔτε βεβαίως συζήτησι νά γίνεται, γιά ποιό «δηµοκρατικό» ἤ ἄλλο λόγο θά ἔπρεπε. Ἡ µειοψηφία τοῦ 5-10% τῶν Ἑλλήνων τοῦ ΚΚΕ, ἄν ἠσαν ποτέ ἔστω καί τόσο, µέ τά ὅπλα και τήν βία, τούς φόνους καί τό παιδοµάζωµα νά κυβερνήση τό ὑπόλοιπο 90% τῶν Ἑλλήνων.
Στήν Ἑλλάδα ἀντίστασι ἔκαναν οἱ «µπαρουτοκαπνισµένοι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ» πού αἱµατοκύλισαν τήν Ἑλλάδα καί τῆς στέρησαν τήν δυνατότητα νά δικαιώση τόν ἀλύτρωτο Ἑλληνισµό τῆς Β. Ἠπείρου, ὅταν οἱ νικητές- σύµµαχοι µοίραζαν τόν κόσµο. Οὔτε βεβαίως ἔχουν τήν εἰλικρίνεια τά ΜΕΜ, ὅπως ἄλλωστε καί τά ψευδεπίγραφα µέ τόν τίτλο «Ἱστορία» µαθητικά βιβλία τῆς Γ’ Λυκείου, νά ἀποκαλύψουν τό φρικιαστικό γεγονός τῶν θυµάτων τῆς κοµµουνιστικῆς θηριωδίας τίς µαῦρες µέρες πού ἀκολούθησαν τήν ἀπελευθέρωσι ἀπό τίς ὀρδές τῶν διεστραµµένων ἀνταρτῶν, πού γέµισαν τίς πηγάδες µέ ἀθώα θύµατα κάθε ἡλικίας καί τάξεως. Ὁ Γεώργιος Παπανδρέου, πρῶτος µεταπολεµικός Πρωθυπουργός (πατέρας τοῦ Ἀνδρέα καί παππούς τοῦ Γιωργάκη, τοῦ χαϊδεµένου τῆς Μαγδαληνῆς Ὄλ Μπράιτ) σέ συνέντευξί του στά «ΝΕΑ» τήν ἐποχή ἐκείνη, δηλώνει ὅτι «…πρέπει κάποτε νά µάθωµεν ἀκριβῶς καί ἡµεῖς καί ἡ συµµαχική κοινή γνώµη καί ἡ ἱστορία, πόσους Γερµανούς καί πόσους Ἕλληνας ἔχει φονεύσει ὁ ΕΛΑΣ», στήν προσπάθειά του νά ἀφανίση τήν φυσική ἡγεσία τῶν Ἑλλήνων, ὥστε ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς νά σύρη τήν ἀπορφανεµένη Ἑλλάδα, στό παραπέτασµα.
Στήν Ἑλλάδα γιά ὅλα φταῖνε οἱ Ἀµερικάνοι. Ἀκόµη ἴσως καί γιά τήν τριχόπτωσι. Κανείς δηµοσιογράφος δέν ἔχει τό θάρρος νά ὑπενθυµίσει πόσοι Ἀµερικανοί στρατιῶτες πολέµησαν καί πέθαναν στήν Εὐρώπη κατά τόν 2ο παγκόσµιο πόλεµο καί ὅτι σήµερα θά µιλούσαµε σίγουρα γερµανικά ἀντί τῆς ἀγγλικῆς, ἄν οἱ ὁ πακτωλός τῶν πόρων τῆς Ἀµερικῆς δέν βοηθοῦσε τίς οὐσιαστικῶς ἡττηµένες καί κατακτηµένες Εὐρωπαϊκές χῶρες ἀπό τήν πειθαρχηµένη γερµανική µηχανή. Χωρίς βεβαίως νά µειώσουµε τήν συµµετοχή τοῦ ἐρυθροῦ στρατοῦ, ὄχι ὅµως στήν ἀπελευθέρωσι τῆς Εὐρώπης. Ἀλλά κυριολεκτικῶς στήν ὑποδούλωσι τῆς ἀνατολικῆς εὐρώπης ἡ ὁποία παρέµεινε ὑπό τήν κατοχή τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, ἕως τήν πτῶσι τοῦ κοµµουνιστικοῦ κάθεστῶτος καί τήν αὐτό-κατάλυσι τῆς Σοβιετικῆς τυραννίας ἐπί Γκορµπατσώφ. Οὔτε βεβαίως οἱ «ἱστορικοί καί ἐκπαιδευτικοί» τῶν ΜΕΜ ἀνέφεραν ποτέ πόσες χιλιάδες Εὐρωπαῖοι σώθησαν ἀπό τήν λιµοκτονία τρεφόµενοι µέ ἄλευρα Ἀµερικανικῆς δωρεάς. Ἡ γιά τήν ἐξ’ ἴσου σηµαντική ἄν ὄχι µοναδική συνεισφορά τῆς Ἀµερικῆς στήν κατάρρευσι τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισµοῦ καί τήν ἐξ αὐτῆς, ἁλυσιδωτή- ἀντίδρασι, ἀπελευθέρωσι τῶν ὑπόδουλων δορυφόρων τῆς Σοβιετίας, τέως “σοσιαλιστικῶν” χωρῶν, πού τροχηδόν καί παρακλητικῶς ἐπαιτοῦν σήµερα, τήν εἴσοδό τους στά «ἴδια συνδικάτα» ΝΑΤΟ-ΕΟΚ, γιά νά µήν λησµονοῦµε καί τούς ἐγχώριους σοσιαλιστάς µας.
Στήν Ἑλλάδα ὅλοι καί ἄν δέν εἴµεθα, φαίνεται ὅτι εἴµεθα, µέ σιγόντο τά ΜΕΜ, φιλικά διακείµενοι πρός τόν Σαντάµ, τούς ταλιµπᾶν, τόν Μπίν Λάντεν καί ἐν γένει κάθε δικατορίσκο, τροµοκράτη ἰσλαµιστή, ἀρκεῖ νά ἔχει δηλώση ἀντί-ἀµερικανός ἡ ὀλίγον σοσιαλ-κοµµου-νιστής. Αὐτοµάτως τά ἐγκλήµατα τοῦ αἴρονται ὡς οὐδέποτε διαπραχθέντα. Ἤ ἀνεξαρτήτως τῶν χιλιάδων θυµάτων τους, πού αὐτά ἐκλαµβάνονται τόσον ἥσσονος σηµασίας γιά τούς ὑψηλούς σκοπούς τους, γιά µᾶς ἐδῶ στό ἑλλαδισταν εἶναι τιµή νά συµπαραταχθοῦµε µαζί του. Κάποτε «εἴµεθα» καί φίλοι µέ τόν Καντάφι. Ἐπειδή ὅµως αὐτός ὠριµάζοντας ἄλλαξε τροπάρι καί ἔγινε ἠπιότερος πρός τούς Ἀµερικανούς, τόν ἀπολησµονήσαµε. Ἔτσι ὁ Φίντελ Κάστρο ἀποκαλεῖται ἀπό τά Μέσα Ἐνηµερώσεως ἡγέτης τῆς Κούβας. Ἐνῶ βεβαίως εἶναι, ὑπῆρξε ἕνας στυγνός δικτάτωρ. Τήν ἴδια στιγµή ἐκλεγµένοι πολιτικοί, παρουσιάζονται ὡς ἀρνητές τῆς Δηµοκρατίας «στολίζονται» µέ τόν ἀγγυλωτό σταυρό καί διαποµπεύονται, διότι δέν εἶναι φίλα προκείµενοι, δηλαδή ἀσκοῦν κριτική, στά ἐντόπια καί µή µαρξιστο-κοµµουνιστικά κόµµατα.
Παρουσιάζονται ὡς ἀρνητές τῆς Δηµοκρατίας, τήν ὁποίαν πάντοτε κατά τά ΜΕΜ, ὑπηρετοῦν, µόνο οἱ προδευτικοί. Οἱ φίλιοι πρός τά ἑκάστοτε µαρξιστο-κοµµουνιστικά κόµµατα. Ἐκεῖ γάρ ἡ πρόοδος ἐκεῖ καί ἡ τύφλα.
Στήν Ἑλλάδα, ρατσισµός εἶναι νά θεωρεῖται ὅτι, οἱ ἐξ’ Ἀλβανίας µετανάστες, πού κατέκλυσαν, χρήσιµοι καί µή, χωρίς στοιχειώδη προγραµµατισµό ἀνεξέλεγκτα καί παράνοµα, στήν Ἑλλάδα, εἶναι ἀνεπιθύµητοι τουλάχιστον ἄν ὄχι ἐπιζήµιοι στήν οἰκονοµία τῆς χώρας. Ἐφ’ὅσον πέραν τῶν ἄλλων πού ἀφαιροῦν (ἀπό τίς τσέπες µας καί τά σπίτια µας), ἀφαιροῦν καί εἰσόδηµα ἀπό τό κυκλοφοροῦν πού τό στέλνουν στήν Ἀλβανία. Ἤ νά διαπιστώνεται ὅτι οὐκ ὀλίγοι ἐξ’ αὐτῶν εἶναι ἀπροσάρµοστοι καί ἐπικίνδυνοι καί ὅτι πολλοί περισσότεροι εἶναι φανατικοί ρατσιστές ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, πού τούς φιλοξενεῖ, τούς νοσηλεύει, µαθαίνει γράµµατα στά παιδιά τους καί τούς συντηρεῖ, εἰσπράττοντας τό µῖσος τους. Ἐνῶ ἐκεῖνοι παραµένουν «εἰρηνικά» κρίσιµη µάζα γιά κάθε ἀντίδραση» ὅταν συντρέξουν κατάλληλες συνθῆκες ἔστω καί ἀπό ἔνα ποδοσφαιρικό ἀγώνα. Οἱ ληστεῖες, οἱ βιασµοί, οἱ δολοφονίες, τό ἐµπόριο ναρκωτικῶν, ἡ πορνεία, µέ τήν εὐρεία συµµετοχή τῆς µαφίας τους, περνοῦν στά ψιλά καί πνίγονται. Ἀντιθέτως τό πρόβληµα φαίνεται ὅτι εἶναι, οἱ «κακοί», ὅσοι εἴµαστε, ἐκ τῶν Ἑλλήνων, πού καθηµερινῶς βιώνουµε στίς συναλλαγές µας ὅτι εἶναι πρακτικῶς ἀδύνατη ἡ ἐνσωµάτωσις στην λεγόµενη πολύ-πολιτισµική κοινωνία µας τέτοιου εἴδους ἀλλοεθνοῦς κοινότητος-κοινωνικῆς ὁµάδος διακείµενης ἐχθρικῶς κατά τῆς Ἑλλάδος. Ὅταν στήν πλειονότητά τους, σχηµατίσαµε ὄχι ἀδίκως τήν ἐντύπωσι, ὅτι πρόκειται περισσότερο περί κακοποιῶν παρά µεταναστῶν. Ὅταν πέραν τούτου (δηλαδή ὅτι δέν εἶναι ἀκαδηµαϊκοί οἱ Ἀλβανοί µετανάστες στήν Ἑλλάδα), ἀποδεδειγµένως ἡ χώρα µας µαστίζεται ἀπό πρωτοφανῆ ἀνεργία. Ὅταν ἐνῶ δέν ὑπάρχουν θέσεις ἐργασίας γιά τούς ἡµεδαπούς, ἡ Ἑλλάδα πρέπει νά ἀπορροφήση τόσους λαθροµετανάστες πού µπαινοβγαίνουν ἀνεξέλεκτα στή χώρα µας.
Ρατσισµός ἐπίσης γιά τούς «προοδευτικούς» διαµορφωτές τῆς κοινῆς γνώµης θεωρεῖται ἡ φυσική ἀντίδρασι (τό ἀξιοθαύµαστό τοῦ γονιδίου καί ἡ εἴδησις ἔγκειται µᾶλλον στό πῶς τοῦτο συµβαίνει ἀκόµα) τῆς κοινωνίας µαθητῶν καί γονέων νά µή ἀποδέχονται ἀδιαµαρτύρητα σηµαιοφόρο µή Ἕλληνα, ἔστω καί Ἀλβανό, ἐνῶ τήν ἴδια στιγµή τά ἴδια αὐτά «προδευτικά καί δηµοκρατικά» ΜΕΜ τηροῦν σιγήν ἰχθύος καί ποιοῦν τήν νήσσαν γιά τίς διώξεις τοῦ Ἑλληνικοῦ στοιχείου στήν Β. Ἤπειρο, σηµερινή Ἀλβανία, ὅπου οἱ µικροί Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες παρεµποδίζονται νά µάθουν Ἑλληνικά, ἡ κυβέρνηση τῆς Ἀλβανίας δέν ἐκδίδει τά βιβλία πού ἔχει συµφωνηθεῖ νά διδάσκονται ὡς ἀπαραίτητα γιά τήν µάθηση τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, καί οἱ περιουσίες τῶν Ἑλλήνων µέ ἀστήριχτες δικαιολογίες καί αὐθαίρετες κρατικές παρεµβάσεις καταπατῶνται ἤ οἱ ἐκκλησίες τούς γκρεµίζονται ὡς αὐθαίρετα κτίσµατα. Αὐτά γιά τούς ἐπιλεκτικά εὐαίσθητους δηµοσιογραφικούς καλάµους καί λαλίστατους κρατοῦντας τῶν µικροφώνων τῶν ραδιοτλεοπτικῶν µέσων εἶναι ἀσήµαντα ἕως ἄγνωστα. Διότι, κατά τά ΜΕΜ, ἡ καταπίεσι τῶν Ἑλλήνων ἀδελφῶν µας ἀπό τό ἀνελεύθερο γειτονικό καθεστώς ἀλλά καί ἡ καταπάτησις τῶν δικαιωµάτων των, ὡς πολιτῶν στήν Ἀλβανία, ἔχει καταστῆ, ἄρα θεωρεῖται πλέον, φυσικό γεγονός ἀποσιωπούµενο. Συνεπῶς δέν ἀποτελεῖ εἴδησι πού ἐπιβάλλεται νά τυγχάνη τῆς ἀναλόγου δηµοσιότητος, µέ τίς ἑκάστοτε µικροταλαιπωρίες τῶν Ἀλβανῶν µετανάστων στήν χώρα µας. Πού διογκώνονται ἀπό τά µυωπικῶς µεροληπτικά ΜΕΜ. Ἀλλά οὔτε εἴδησι ἀποτελοῦν οἱ χαριστικές εὐεργεσίες πού τό Ἑλληνικό Κράτος ἀλλά καί ἡ πολιτισµένη κοινωνία τῶν Ἑλλήνων ἀφειδῶς τούς παρέχει, ὥστε να ἐπισηµανθοῦν ἀπό τά Μέσα Ἐνηµερώσεως. Τό πρόβληµα τῶν ΜΕΜ εἶναι, µή τυχόν καί ὁ Ἕλληνας ἀποκτήση Ἐθνική Ὑπερηφάνεια, ζητώντας τό αὐτοτονόητο, νά φέρει ὁ ἴδιος τήν σηµαία του στις Ἐθνικές Ἑορτές.
Στήν Ἑλλάδα ρατσισµός ἐπίσης εἶναι, ἡ θεώρησι ὅτι ἡ ὁµοφυλοφυλία εἶναι βιασµός τῆς φύσεως καί ἀρρωστηµένη κατάστασις, πού ὁ παθών, πέραν τῶν οἱονδήποτε ἱκανοτήτων του σέ ὅποιο τοµέα ἐπαγγελµατικῆς δράσεως, εἶναι ἀξιολύπητος καί χρήζει µᾶλλον θεραπείας καί ἀναλογῆς συµπεριφορᾶς. Ἄν ἴσως ἡ κατάστασίς του δέν εἶναι ἀνίατος. Τά ΜΕΜ θεωροῦν, ὅτι παρά τῆς διαφηµίσεως πού πλουσιοπάροχα προβάλλουν στήν ὁµοφυλοφιλία, οἱ Ἕλληνες φαίνεται ὅτι παραµένουν «ρατσιστές». Διότι συνήθως δέν ὑπάρχει οὔτε πρωινή οὔτε ἀπογευµατινή ἐκποµπή πού νά µήν διαθέτει καί ἕνα τέτοιον περήφανον χαριτωµένον πού ντέ καί καλά θέλει νά µᾶς πείση, ὅτι ἔχει χάσει τουλάχιστον τήν τσίπα του. (θά ἔλεγαν οἱ χωρικοί µας). Ἐµεῖς ὅµως ὅλοι µας πρέπει νά δεχθοῦµε ἀδιαµαρτύρητα τό ἀφύσικο καί ἀνώµαλό του κιναιδισµού καί σοδοµισµοῦ σάν ἐπακόλουθο φυσικῆς ἐπιλογῆς. Καί ὄχι µόνον.
Αὐτό δέν εἶναι ἀρκετό. Νά µήν τολµήσουµε νά διανοηθοῦµε πῶς πιθανῶς νά εἶναι ἄρρωστη κατάστασι ἡ ὁµοφυλοφιλία. Ὄχι, κατηγορηµατικῶς ὄχι. Καί αὐτή εἶναι ἐξ’ ἴσου φυσιολογικό φαινόµενο, (ἀφοῦ, ὅπως µας λένε τά ΜΕΜ, παρουσιάζεται καί στά ζῶα; Πῶς θά µποροῦσε νά ἦταν ἀλλιῶς;) Δηλαδή ὅλα εἶναι σωστά, οἰκολογικά, φυσιολατρικά καί ὡραῖα, πλήν τοῦ νά ἔχουµε διαφορετική ἄποψι, ἀπό αὐτή πού µας διαφηµίζουν ὡς γενικῶς παραδεκτή. Ἐνῶ τήν ἐκ φύσεως δεδοµένη, ἔ αὐτή ἀπορρίπτεται ἀσυζητητί.
Στήν Ἑλλάδα, ὁ µικρός καί συρρικνούµενος ἐπιχειρηµατικός κόσµος, ὅσος ἐπεβίωσε µέ τά χίλια ζόρια µετά τήν λαίλαπα τῆς πράσινης ἐπιδροµῆς τῶν τρωκτικῶν τοῦ κινήµατος τῶν σοσιαλιστών (πού ἀκολούθησε πλέον ὀρθόδοξα τήν σοσιαλµανή πολιτεία τοῦ Καραµανλῆ θείου του ἱδρυτοῦ τῆς δυναστείας) καί ἐξακολουθεῖ νά τρέφει ἀρκετές χιλιάδες Ἑλλήνων, τελεῖ ὑπό ἀπηνῆ διωγµόν. Μολονότι οἱ θέσεις ἐργασίας στό καρκινικά ὑπέρ-διογκωµένο Δηµόσιο ἔχουν ὑπερκαλυφθεῖ καί συνεπῶς ἡ µόνη λύσι εἶναι ἡ ἀνάπτυξι τοῦ ἰδιωτικοῦ τοµέα, στήν Ἑλλάδα κάνουµε ὅτι µποροῦµε γιά νά τόν διαλύσουµε πλήρως. Τό εὐαγγέλιο τῶν ΜΕΜ στή συγκεκριµένη περίπτωσι, ἔχει συνεισφέρει πολλῶς καί συντηρεῖ τήν εἰκόνα τοῦ ἐκµεταλλευτῆ ἐπιχειρηµατία πού ἀδικεῖ τούς ἐργαζοµένους, δέν πληρώνει τίς ἀσφαλιστικές εἰσφορές, ἐξαπατᾶ τήν ἐφορία καί καταληστεύει τό κράτος. Ἀντιθέτως στήν περίπτωσι τοῦ Δηµοσίου τοµέως τά ΜΕΜ συνηγοροῦν γιά τήν διατήρησι τῆς µονιµότητος τῶν βασανιστῶν µας δηµοσίων ὑπαλλήλων καλοθρεµµένων κοµµατικῶν ἐγκαθέκτων ἤ θέσεων ἐργασίας πού ἐξυπηρετοῦν µόνο αὐτούς πού τίς ἔχουν καί βεβαίως ἀρνοῦνται συκοφαντοῦν ἐκχυδαϊζουν κάθε προσπάθεια ἰδιωτικοποιήσεως τοῦ ἀπέραντου κρατικισµοῦ στίς ΔΕΚΟ τήν Ο.Α καί ὅπου ἀλλοῦ ἡ κοινή λογική, τό δίκαιο καί ἡ ταλαιπωρία τῶν πολιτῶν ἀπαιτοῦν.
________________________________
* Από το βιβλίο του Ιάσωνα: "Οι Μονοπωλητές της αλήθειας" (σελίς 21)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου