Ήταν τέλη της δεκαετίας του ‘80. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κατέρρεε, κάτω από το βάρος της Μιμής, του σκανδάλου Κοσκωτά, και της αλαζονικής του διακυβέρνησης. Η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ερχόταν με ταχύτητα στην εξουσία. Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν το ΠΑΣΟΚ να υποχωρεί συνεχώς και τη Νέα Δημοκρατία να αυξάνει τις δυνάμεις της.
Ο Ανδρέας όμως και το επιτελείο του δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Δεν θα επέτρεπαν ποτέ το «κράτος – λάφυρο» που τόσο μεθοδικά είχαν δομήσει, να περάσει στα χέρια του Μητσοτάκη. Δεν θα παρέδιδαν τόσο εύκολα την εξουσία, ειδικά όταν γνώριζαν ότι το παλλαϊκό αίτημα της εποχής για «κάθαρση», θα τους οδηγούσε στα ειδικά δικαστήρια. Έτσι λοιπόν, σκαρφίστηκαν και εφάρμοσαν μια ανεπανάληπτη πολιτική απάτη που την πληρώνει ακόμα η Ελλάδα. Με εμπνευστή τον Μένιο Κουτσόγιωργα, νομοθετούν για πρώτη (και τελευταία) φορά στη μεταπολίτευση την απλή αναλογική, για να αποτρέψουν τον σχηματισμό κυβέρνησης από τη Ν.Δ. που θα κέρδιζε σίγουρα και με διαφορά τις εκλογές του 1989!
Όπως ήταν αναμενόμενο, η απλή αναλογική οδηγεί σε τρεις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα χρόνο, στο σχηματισμό της κυβέρνησης Ν.Δ. – Συνασπισμού, κατόπιν στην Οικουμενική Κυβέρνηση υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα, και τελικά στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπου παρά το 48 % που έλαβε, χρειάστηκε την δανεική ψήφο του περίφημου Κατσίκη (πατέρα του σημερινού βουλευτή των ΑΝΕΛ).
Με δυο λέξεις, η απλή αναλογική τότε, οδήγησε σε παρατεταμένη ακυβερνησία, σε κατάρρευση την οικονομία, σε είσοδο διαφόρων «περίεργων ακτιβιστών» στη Βουλή, όπως οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί, και κυρίως στην αυτόνομη είσοδο των μουσουλμάνων στη Βουλή υπό την ομπρέλα του «τουρκικού» κόμματος της Θράκης. Η απλή αναλογική που σκαρφίστηκε ο Μένιος Κουτσόγιωργας, ενθυμούμενος τις «αριστερές» καταβολές του, τελικά απλά καθυστέρησε την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία, αφού όμως έσυρε τη χώρα σε παρατεταμένη πολιτική ανωμαλία…
Το ατυχές αυτό πολιτικό εγχείρημα για την πατρίδα, έκλεισε, όταν με γενναιότητα, ως Πρωθυπουργός, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, άλλαξε αμέσως τον εκλογικό Νόμο θεσπίζοντας την αυξημένη αναλογική, καθιερώνοντας παράλληλα το όριο εισόδου στην Βουλή το 3%, ώστε να αποτραπούν δια παντός κινήσεις «εθνικισμού» και «αλυτρωτισμού» των ακραίων κύκλων στην Θράκη. Και πολλοί ήταν εκείνοι που μετέπειτα εισηγήθηκαν στον Κ. Μητσοτάκη να ξαναγυρίσει το εκλογικό σύστημα στην απλή αναλογική για να εμποδίσει την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, κάτι (που προς τιμήν του) ποτέ δεν αποδέχτηκε ο ίδιος.
Στο τελευταίο μάλιστα Σύνταγμα, για να αποτραπούν αντίστοιχα φαινόμενα πολιτικής απάτης, περιελήφθη και η πρόβλεψη, οι όποιες αλλαγές στον εκλογικό Νόμο να ισχύουν όχι από τις επόμενες, αλλά από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός αν συμφωνήσουν τα 3/5 της Βουλής.
Και ερχόμαστε στο σήμερα όπου η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα βρίσκεται σε ταχύτατη αποσύνθεση.
Η εκλογή μάλιστα του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ., έχει αλλάξει αποφασιστικά τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς, με αποτέλεσμα, η συγκυβέρνηση των κ.κ. Τσίπρα και Καμμένου να βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άνευ προηγουμένου πολιτική φθορά.
Τόσο ο κ. Τσίπρας, όσο και ο Κ. Καμμένος γνωρίζουν ότι ο πολιτικός τους βίος μετρά αντίστροφα. Ποτέ ξανά στην μεταπολίτευση δεν έχει παρατηρηθεί κυβέρνηση μόλις τριών μηνών να έχει τέτοια δημοσκοπική κατρακύλα πριν ακόμα ψηφίσει και εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα που πλήττουν οριζόντια όλες τις κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις.
Ποτέ ξανά στην μεταπολίτευση δεν σηκώθηκε από τον καναπέ της για να διαδηλώσει, η συνήθως «βολεμένη» μεσαία τάξη, οι γιατροί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι δικηγόροι που βλέπουν να κολεκτιβοποιείται η εργασία τους. Ποτέ ξανά στην Μεταπολίτευση δεν είχαν διαδηλώσει – μέρα μεσημέρι- τόσες χιλιάδες κανονικοί, καθημερινοί άνθρωποι, φορώντας ακόμη και τις γραβάτες τους, ποτέ ξανά η αστική τάξη της χώρας δεν ένιωθε τόσο διωκόμενη.
Όμως η αντίδραση δεν έχει ταξικό χαρακτήρα, όπως (ανεπιτυχώς επιδίωξε να παρουσιάσει ο κ. Τσίπρας) αλλά πλέον έχει καθολικά χαρακτηριστικά. Γιατί παράλληλα, με τους αστούς, στους δρόμους βγαίνουν και οι αγρότες, που ετοιμάζονται για δυναμικές κινητοποιήσεις, χωρίς ακόμα να έχουν κατατεθεί το φορολογικό ή το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που στην ουσία δημεύουν και την αναπνοή τους…
Η πολιτική δυναμική πάντα εξαρτάται από την κοινωνική δυναμική. Αυτό διδάσκει, άλλωστε, η Ιστορία. Γι αυτό και η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου θεωρείται απίθανο να ξεπεράσει τις αντιδράσεις των ίδιων, των δικών της Βουλευτών για το Ασφαλιστικό και το φορολογικό Νομοσχέδιο που ετοιμάζει. Καλώς ή κακώς και εκείνοι θα ακολουθήσουν τις εντολές των ψηφοφόρων τους, για να μπορούν να τους αντικρίζουν και μετά, όταν πλέον δεν θα είναι βουλευτές. Αυτή η διαφοροποίηση των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, πιστοποιείται άλλωστε και στις διαρροές που είδαν το φως της δημοσιότητας στον (φιλικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ) Κυριακάτικο Τύπο. Και ως εκ τούτου στο Μαξίμου γνωρίζουν, ότι αν δεν πέσουν από το ασφαλιστικό, θα πέσουν από το αγροτικό, ή τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, ή λίγο αργότερα από την κατάρρευση της οικονομίας, που κρατιέται στην εντατική με τα δανεικά των δανειστών, χωρίς ρευστότητα, χωρίς επενδύσεις και με δεκάδες εταιρίες να μας κουνούν το μαντήλι…
Και θα πέσουν για δύο λόγους: γιατί πλέον η κοινωνία βρίσκει την εναλλακτική που επιζητούσε στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και γιατί διαρκώς διογκώνεται το κοινωνικό ρεύμα που, ως πρωτεύουσα προτεραιότητα, θέτει την άμεση απομάκρυνσή της παρούσας κυβέρνησης.
Και κάπου εδώ ο κ. Τσίπρας, διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις και αντιλαμβανόμενος την κοινωνική αντίδραση, βάζει μπροστά το κόλπο «απλή αναλογική». Εμπνευσμένος από την περίοδο του Μένιου Κουτσόγιωργα, και με «εκτελεστή» τον Π.Κουρουμπλή, ένα παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, πιστεύει ότι με αυτό και μόνον τον τρόπο θα μπορέσει να κρατηθεί στο παιχνίδι τόσο αυτός, όσο και ο «συνεταίρος» Πάνος Καμμένος. Η πρόταση που επεξεργάζονται προβλέπει την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών για το 1οκόμμα, την αλλαγή στον τρόπο κατανομής των εδρών, την μείωση του ορίου εισόδου στη βουλή για τα μικρά κόμματα.
Έτσι πιστεύουν ότι θα κρατήσουν στη ζωή το κόμμα Καμμένου, το κόμμα Λεβέντη και το Ποτάμι, ενώ θα περιορίσουν τις απώλειες προς τη Ν.Δ. που έχει πάρει ισχυρό προβάδισμα. Με αυτό τον τρόπο η Ν.Δ., ακόμα και 45% αν πάρει, θα είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση, αφού τα δορυφορικά κόμματα που θα βρίσκονται στην Βουλή (ΛΑΕ, ΚΚΕ, Λεβέντης, ΑΝΕΛ) θα αισθάνονται εγγύτερα στον ηττημένο, αλλά κοινοβουλευτικά ισχυρό κ. Τσίπρα, με τον οποίο θα μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας στα πρότυπα της Πορτογαλίας. Ενώ παράλληλα, τα άλλα κόμματα που σε μια τέτοια περίπτωση θα εκπροσωπούνταν στη Βουλή, η Χρυσή Αυγή ή οι Μουσουλμάνοι της Θράκης, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να αποτελούν επιλογή για τη Ν.Δ.
Ήδη το σχέδιο του κ. Τσίπρα έχει μπει μπροστά και αρχίζει να ξεδιπλώνεται, με μια επίθεση «πολιτικής φιλίας» στα μικρότερα κόμματα που βλέπουν και εκείνα την «απλή αναλογική» ως την σανίδα της πολιτικής τους επιβίωσης. Προς αυτή την κατεύθυνση ήταν και η συνάντηση της Παρασκευής του κ. Τσίπρα με τον κ. Δημήτρη Κουτσούμπα. Όμως ο έμπειρος γραμματέας του Κ.Κ.Ε. (και παλαιός καθοδηγητής της γενιάς του κ. Τσίπρα) δεν «τσίμπησε». Άκουσε με προσοχή τις προθέσεις του Πρωθυπουργού, παραπέμποντάς τον στις καλένδες. Δεν γνωρίζουμε τις προθέσεις του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού που βρίσκονται στο κέντρο μιας μεγάλης πολιτικής περιδίνησης που δημιούργησε η δυναμική του κ. Μητσοτάκη. Βαθιά μέσα τους εύχονται να υπάρξει συναίνεση γύρω από την απλή αναλογική, να παραμείνει λίγο ακόμα στην εξουσία ο κ. Τσίπρας, και στη συνέχεια να διαμοιράσουν μεταξύ τους, τα ιμάτιά του. Από την άλλη, η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη παραμένει σταθερή στις αρχές της περί ισχυρών κυβερνήσεων, πολιτικής ομαλότητας, και πάγιου εκλογικού συστήματος, συνταγματικά κατοχυρωμένου.
Το βέβαιο είναι ότι εάν ο κ. Τσίπρας καταφέρει να πείσει ΚΚΕ, Ποτάμι, Πασοκ, Χρυσή Αυγή και Λεβέντη και αλλάξει άμεσα τον εκλογικό Νόμο προς την απλή αναλογική, η χώρα δεν βαδίζει απλώς στην αστάθεια…. Οδηγείται οριστικά στη δραχμή και εισέρχεται σε εξαιρετικά δυσάρεστες καταστάσεις.
Εκτός, εάν ο ίδιος ο Ελληνικός λαός τιμωρήσει με σκληρό τρόπο τον κ. Τσίπρα και τις προθέσεις του, δίνοντας τέτοιο ποσοστό στον κ. Μητσοτάκη, που θα του επιτρέπει να σχηματίσει εκείνος κυβέρνηση.
Συνήθως το ένστικτο του λαού είναι ισχυρότερο από όσα απεργάζονται οι πολιτικοί και τα κομματικά τους συμφέροντα. Όπως άλλωστε έγινε και το 1990, που το αντίστοιχο νομοθέτημα εμπνεύσεως Κουτσόγιωργα, κατάφερε να εκτινάξει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στο 48%..
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου