Ζούμε την δικτατορία των «φοβισμών». «Ομοφοβισμός», «ξενοφοβία» είναι στην επικαιρότητα και μάλιστα στο όνομα της «πολιτικής ορθότητας» που κυριαρχεί. Νόμοι ψηφίζονται για να παραχωρηθούν «δικαιώματα» σε διάφορες μειοψηφίες.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να εκπλήσσει κανέναν, διότι η Αριστερά στην Ελλάδα μόνο με μειονότητες ασχολείται. Είτε αυτές είναι εθνικές, είτε κοινωνικές. Εξαιρεί βέβαια σκανδαλωδώς τις ελληνικές εθνικές μειονότητες οι οποίες έχουν αφεθεί στη μοίρα τους. Δεν θα ακούσετε καμία απολύτως συζήτηση για τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου οι οποίοι βιώνουν την τρομοκρατία του αλβανικού κράτους, ούτε ασφαλώς για τους - ελάχιστους εναπομείναντες - Έλληνες της Κωνσταντινούπολης. Τα δικαιώματα αυτών των αδερφών μας είναι παραγραμμένα από την Αριστερά και τους αναγνωρίζει μόνο ένα: Να βγάλουν το σκασμό και να «μην γεννάνε ζητήματα».
Είναι πραγματικά δύσκολο στην Ελλάδα του 2015 να είσαι Έλληνας, όπως και το να ανήκεις στην συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που χαίρονται τον έρωτα όπως ορίζει η φύση: Μεταξύ αρσενικού και θηλυκού δηλαδή. Ειδικότερα όταν τολμήσεις να υπερασπιστείς την φυσική πραγματικότητα, να κάνεις δηλαδή το αυτονόητο, έχεις να αντιμετωπίσεις ένα ποταμό ύβρεων και χαρακτηρισμών, που πάντα εμπεριέχουν την λέξη «φόβος». Όπως ακριβώς ισχύει και στην περίπτωση που θέλεις να συμμετέχεις στο παγκόσμιο πολιτιστικό προϊόν ως Έλληνας και μόνο, γιατί έτσι το θέλησε η φύση να γεννηθείς.
Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν στην απομόνωση τωνομοφυλοφίλων. Προφανώς και είναι άνθρωποι, προφανώς και πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες με όλους τους υπόλοιπους. Δικαιώματα και ευκαιρίες όμως, που δεν θα ορίζονται από τον τρόπο με τον οποίον συμπεριφέρονται στην σεξουαλική τους ζωή.
Μια σημαντική παράμετρος του ζητήματος των δικαιωμάτων είναι τα όριά τους. Και όπως έχουν οι ομοφυλόφιλοι δικαιώματα (και με νόμο του κράτους πλέον), έχω κι εγώ. Που έδωσα στην πατρίδα δύο παιδιά και θέλω να τα μεγαλώνω όπως το επέλεξε η φύση: Ως κορίτσι το ένα κι ως αγόρι το άλλο, με όλα τα φυσικά και κοινωνικά τους χαρακτηριστικά.
Για ποιόν ακριβώς λόγο θα πρέπει τα παιδιά μου να σκέφτονται από την τρυφερή τους ακόμα ηλικία, ότι υπάρχει και «άλλος δρόμος»; Επειδή το λένε τα κανάλια, οι τηλεπερσόνες και εσχάτως η κυβέρνηση της μειοψηφίας του ελληνικού λαού, συνεπικουρούμενη κομμάτων και βουλευτών της αντιπολίτευσης; Διότι εδώ δεν πρόκειται μόνο για ανάγκη. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει και διαβάσει για νέους που ωθήθηκαν στην ομοφυλόφιλη πορνεία λόγω ανέχειας και τους έγινε συνήθεια;
Ο άνθρωπος μιμείται και πολλές φορές μιμείται καταστάσεις ορμώμενος από ένστικτα που δεν του είναι έμφυτα. Για ποιόν ακριβώς λόγο θα πρέπει τα γενετήσια ένστικτα μιας μικρής μειοψηφίας να χρειάζονται νομοθετική ρύθμιση, με κίνδυνο να επηρεάσουν και άλλους οι οποίοι δεν τα έχουν; Και όταν στην προκειμένη περίπτωση, αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο είναι μικρής ηλικίας ερωτώ: Για τα δικαιώματα των παιδιών ποιός ενδιαφέρεται; Ποιός νοιάζεται για τον ψυχισμό του παιδιού που βλέπει να θεωρείται φυσιολογικό να δοκιμάσει και μια συμπεριφορά του αντίθετου φύλου; Πόσο άθλιος μπορεί να είναι ένας νους, που σκέφτηκε ότι έχει το δικαίωμα να «φυτέψει» στο μυαλό ενός μικρού παιδιού ότι δεν είναι κακό να συμπεριφέρεται στο κρεβάτι όπως η μειοψηφία των ομοφυλοφίλων;
Ποιός διάλογος με την κοινωνία, τους φορείς, την Εκκλησία, τους ειδικούς έγινε ώστε να παρθεί μια τόσο σημαντική και διχαστική απόφαση; Ποιές επιστημονικές μελέτες που αναλύουν την ανθρώπινη συμπεριφορά ελήφθησαν υπόψη; Η Αριστερά του «ανθρωπισμού», των «δικαιωμάτων», της «δημοκρατίας», ποιόν τελικά ρώτησε για να εξυπηρετήσει μια ελάχιστη μειοψηφία του ελληνικού λαού; Για ποιόν ακριβώς λόγο ένα ζήτημα που λύνεται με μια απλή συμβολαιογραφική πράξη, χρειάστηκε να γίνει νόμος του κράτους;
Ερωτήματα που βάζω, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα χαρακτηριστώ «ομοφοβικός» ή ότι άλλο εφεύρουν τα τσιράκια της παγκόσμιας τάξης, διότι είναι ισχυροί και ο ισχυρός ονοματίζει τα πράγματα. Και όπως ξεκίνησα να γράφω στην αρχή του παρόντος άρθρου, όποιος έχει διαφορετική αντίληψη για τη ζωή και τον άνθρωπο, χαρακτηρίζεται εκ των προτέρων και καμία διάθεση για διάλογο μαζί του δεν έχει το σύστημα της παρακμής. Τον χαρακτηρίζει και καθάρισε! Και ασφαλώς Έλληνα γονιέ, κανέναν διάλογο δεν θα κάνουν μαζί σου όταν θα μπάσουν στην εκπαίδευση των παιδιών σου την ομοφυλοφιλία ως μάθημα!
ΥΓ. Πρόσφατα, έπεσε στην αντίληψή μου μια σελίδα στο Facebook με το όνομα «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο». Εκεί έχουν αντικαταστήσει το γένος των λέξεων με ένα @. Για αυτούς τους ετεροφοβικούς μισόφυλους μπήκε το κράτος στη διαδικασία να νομοθετήσει.
Νίκος Τζιόπας
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου