Οι μόνοι που δικαιούνται να έχουν ψευδαισθήσεις είναι οι πραιτοριανοί. Χάνουμε παντού, σε όλα τα μέτωπα. Εθνικά, οικονομικά, πολιτικά. Βιώνουμε τις συνέπειες μιας τοξικής καταιγίδας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι μέρος της λύσης, όσο ακριβώς είναι και οι άλλοι. Η επόμενη ημέρα, πάντως, έχει μόνο δάκρυα κι αίμα. Κι αυτό είναι το καλό σενάριο!
Τα πράγματα δεν θα διορθωθούν αν φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και απλά έρθει μία άλλη κυβέρνηση. Ούτε αν προχωρήσουμε τώρα σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή οικουμενική. Ειδικά η λύση της οικουμενικής ή των τεχνοκρατών θα είναι η πλέον καταστροφική σε αυτήν τη φάση. Κι αυτό διότι το πρόβλημα της χώρας δεν βρίσκεται σε επίπεδο προσώπων. Είναι καθαρά πολιτικό και η λύση που μπορεί να δοθεί είναι μόνο πολιτική λύση.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πέσει νομοτελειακά. Δεν μπορεί να συνεχίσει! Εκτός κι αν κληθεί να διαχειριστεί την επισιτιστική βοήθεια που θα ακολουθήσει μετά από την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Αλλά κι αυτό δεν είναι βέβαιο ότι θα το κάνουν με επιτυχία…
Παρόλα αυτά, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνος που «κατέστρεψε» τη χώρα. Θα ήταν πέρα για πέρα υποκριτικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε τον ρόλο του καταλύτη. Εκείνο που θα γινότανε σε πέντε ή δέκα χρόνια έγινε μέσα σε λίγους μήνες. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι να φύγει η αριστερά για να επιστρέψει η δεξιά. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως βαθιές τομές και φιλελεύθερες πολιτικές. Κάτι που δεν μπορεί να πετύχει χωρίς μία ουσιαστική συναίνεση σε επίπεδο κοινωνίας. Χωρίς ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.
Η νέα κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο χρόνος είναι το ζητούμενο. Όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο καλό για τη χώρα. Μία κυβέρνηση Κυριάκου είναι εκείνο που χρειάζεται η χώρα, αλλά όχι μία κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Χρειάζεται μία κυβέρνηση με ευρύτερα χαρακτηριστικά. Χρειάζεται ανθρώπους από όλο το δημοκρατικό πολιτικό φάσμα. Ακόμη κι από τον ΣΥΡΙΖΑ! Δεν μιλάμε για μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αλλά για το γεγονός ότι απαιτείται κάτι περισσότερο από αυτό που είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα. Τα στενά κομματικά όρια θα είναι ο θάνατος της Ελλάδας.
Η χώρα πρέπει χωρίς καθυστέρηση να εφαρμόσει το μνημόνιο. Τελεία και παύλα. Κάθε μέρα που καθυστερούμε βουλιάζουμε περισσότερο στον βούρκο. Και τα περιθώρια πλέον είναι πολύ μικρά. Κάποιοι πιο απαισιόδοξοι πιστεύουν ότι αυτά έχουν ήδη εξαντληθεί. Η ουσία, πάντως, είναι ότι το μνημόνιο πρέπει να εφαρμοστεί. Αλλά δεν φτάνει! Και δεν αναφερόμαστε στην έκθεση ιδεών του κ. Τόμσεν. Όσο η χώρα παραμένει ακυβέρνητη, θα απαιτούνται και περισσότερα μέτρα. Αλλά αυτά είναι τα αυτονόητα κι όχι κάποια νέα συνταγή!
Τα μνημόνια, όμως, δεν φτάνουν! Χρειάζεται ένα παράλληλο πρόγραμμα! Χρειάζεται ένα εθνικό πρόγραμμα που θα το ακολουθήσουν πιστά όλα τα κόμματα στα επόμενα δέκα ή είκοσι χρόνια. Ένα πρόγραμμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Ένα πρόγραμμα για την προσέλκυση και την προστασία των επενδύσεων, για την ανάπτυξη. Αλλά και για το κοινωνικό μέρισμα που θα πρέπει να κατανεμηθεί την επομένη της ανάκαμψης. Όλοι θα πρέπει να ξέρουν τι πρέπει να προσφέρουν σε αυτήν τη μάχη, αλλά και τι θα κερδίσουν…
Στον διάλογο αυτό θα πρέπει να συμμετάσχουν όλοι. Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες. Και θα πρέπει στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν όλοι! Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που δουλεύουν σήμερα στην κυβέρνηση τα αγροτικά θέματα θα μπορούσαν να είναι και σε μία κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αλλά και ο κ. Μουζάλας. Δεν είναι τα πάντα άσπρο ή μαύρο. Τόλμη χρειάζεται.
Η επόμενη ημέρα δεν θα είναι μία ημέρα που μοιράζουν λουλούδια στα μπλόκα. Θα είναι μία δύσκολη ημέρα. Έπειτα από έναν χρόνο διακυβέρνησης από τον κ. Τσίπρα και την παρέα του υπάρχει ένα όφελος: Ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει ότι δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι. Εκείνο που μένει είναι να τον πείσει κάποιος ότι οι όποιες θυσίες του θα έχουν αποτέλεσμα και ότι θα επικρατήσει, επιτέλους, Δικαιοσύνη. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και η μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα. Κι ίσως η τελευταία…
Θανάσης Μαυρίδης
Τα πράγματα δεν θα διορθωθούν αν φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και απλά έρθει μία άλλη κυβέρνηση. Ούτε αν προχωρήσουμε τώρα σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή οικουμενική. Ειδικά η λύση της οικουμενικής ή των τεχνοκρατών θα είναι η πλέον καταστροφική σε αυτήν τη φάση. Κι αυτό διότι το πρόβλημα της χώρας δεν βρίσκεται σε επίπεδο προσώπων. Είναι καθαρά πολιτικό και η λύση που μπορεί να δοθεί είναι μόνο πολιτική λύση.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πέσει νομοτελειακά. Δεν μπορεί να συνεχίσει! Εκτός κι αν κληθεί να διαχειριστεί την επισιτιστική βοήθεια που θα ακολουθήσει μετά από την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Αλλά κι αυτό δεν είναι βέβαιο ότι θα το κάνουν με επιτυχία…
Παρόλα αυτά, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνος που «κατέστρεψε» τη χώρα. Θα ήταν πέρα για πέρα υποκριτικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε τον ρόλο του καταλύτη. Εκείνο που θα γινότανε σε πέντε ή δέκα χρόνια έγινε μέσα σε λίγους μήνες. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι να φύγει η αριστερά για να επιστρέψει η δεξιά. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως βαθιές τομές και φιλελεύθερες πολιτικές. Κάτι που δεν μπορεί να πετύχει χωρίς μία ουσιαστική συναίνεση σε επίπεδο κοινωνίας. Χωρίς ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.
Η νέα κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο χρόνος είναι το ζητούμενο. Όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο καλό για τη χώρα. Μία κυβέρνηση Κυριάκου είναι εκείνο που χρειάζεται η χώρα, αλλά όχι μία κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Χρειάζεται μία κυβέρνηση με ευρύτερα χαρακτηριστικά. Χρειάζεται ανθρώπους από όλο το δημοκρατικό πολιτικό φάσμα. Ακόμη κι από τον ΣΥΡΙΖΑ! Δεν μιλάμε για μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αλλά για το γεγονός ότι απαιτείται κάτι περισσότερο από αυτό που είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα. Τα στενά κομματικά όρια θα είναι ο θάνατος της Ελλάδας.
Η χώρα πρέπει χωρίς καθυστέρηση να εφαρμόσει το μνημόνιο. Τελεία και παύλα. Κάθε μέρα που καθυστερούμε βουλιάζουμε περισσότερο στον βούρκο. Και τα περιθώρια πλέον είναι πολύ μικρά. Κάποιοι πιο απαισιόδοξοι πιστεύουν ότι αυτά έχουν ήδη εξαντληθεί. Η ουσία, πάντως, είναι ότι το μνημόνιο πρέπει να εφαρμοστεί. Αλλά δεν φτάνει! Και δεν αναφερόμαστε στην έκθεση ιδεών του κ. Τόμσεν. Όσο η χώρα παραμένει ακυβέρνητη, θα απαιτούνται και περισσότερα μέτρα. Αλλά αυτά είναι τα αυτονόητα κι όχι κάποια νέα συνταγή!
Τα μνημόνια, όμως, δεν φτάνουν! Χρειάζεται ένα παράλληλο πρόγραμμα! Χρειάζεται ένα εθνικό πρόγραμμα που θα το ακολουθήσουν πιστά όλα τα κόμματα στα επόμενα δέκα ή είκοσι χρόνια. Ένα πρόγραμμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Ένα πρόγραμμα για την προσέλκυση και την προστασία των επενδύσεων, για την ανάπτυξη. Αλλά και για το κοινωνικό μέρισμα που θα πρέπει να κατανεμηθεί την επομένη της ανάκαμψης. Όλοι θα πρέπει να ξέρουν τι πρέπει να προσφέρουν σε αυτήν τη μάχη, αλλά και τι θα κερδίσουν…
Στον διάλογο αυτό θα πρέπει να συμμετάσχουν όλοι. Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες. Και θα πρέπει στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν όλοι! Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που δουλεύουν σήμερα στην κυβέρνηση τα αγροτικά θέματα θα μπορούσαν να είναι και σε μία κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αλλά και ο κ. Μουζάλας. Δεν είναι τα πάντα άσπρο ή μαύρο. Τόλμη χρειάζεται.
Η επόμενη ημέρα δεν θα είναι μία ημέρα που μοιράζουν λουλούδια στα μπλόκα. Θα είναι μία δύσκολη ημέρα. Έπειτα από έναν χρόνο διακυβέρνησης από τον κ. Τσίπρα και την παρέα του υπάρχει ένα όφελος: Ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει ότι δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι. Εκείνο που μένει είναι να τον πείσει κάποιος ότι οι όποιες θυσίες του θα έχουν αποτέλεσμα και ότι θα επικρατήσει, επιτέλους, Δικαιοσύνη. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και η μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα. Κι ίσως η τελευταία…
Θανάσης Μαυρίδης
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου