Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Δίχως Νόμο, δίχως Ηθική

Όχι βέβαια. Η Ελλάδα δεν καταστράφηκε επειδή μας τελείωσαν τα λεφτά.

Καταστράφηκε επειδή έπαψε να είναι κοινωνία. Επειδή επικράτησε το "Δίκιο είναι το δίκιο ... το δικό μου".

Βλέπω γύρω μου όλους αυτούς τους ποδηλάτες να ανεβοκατεβαίνουν τις λεωφόρους και αναρωτιέμαι. Δεν είναι παράνομο αυτό που κάνουν? Δεν το ξέρουν?

Το ξέρουν. Αλλά θεωρούν πως κάνουν το σωστό. Δεν έχουν κακή πρόθεση. Ίσα ίσα είναι συνήθως άνθρωποι με κοινωνικές ευαισθησίες, συμμετοχή στην κοινότητα κλπ.

Αλλά θεωρούν πως το δικό τους "σωστό" είναι πάνω από το νόμο.

Θεωρούν πως θα έπρεπε το κράτος να έχει φροντίσει να υπάρχουν ποδηλατόδρομοι ώστε επιτέλους να γίνουμε Ευρώπη. Κι εφόσον δεν φρόντισε, έχουν κάθε δικαίωμα να μετατρέπουν το δημόσιο δρόμο σε ποδηλατόδρομο με το έτσι θέλω. Παίρνουν λοιπόν μια λωρίδα και αφήνουν εμάς τους υπόλοιπους να ταλαιπωρούμαστε και να αγωνιούμε για να τους προσπεράσουμε.

Αναρωτιέμαι, έχουν το ίδιο δικαίωμα και αυτοί που τρέχουν? Να πάρουν άλλη μία λωρίδα και οι δρομείς, εφόσον το κράτος δεν έχει φροντίσει να υπάρχουν επαρκή πάρκα για τζόκινγκ?

Να πάρουν και άλλη μία λωρίδα αυτοί που κάνουν πατίνια και σκείτμπορντ?

Τι διαφορά έχει το σκεπτικό των ποδηλατών από το σκεπτικό του γκαζοφονιά που έχει μετατρέψει την Βουλιαγμένης και τα Λιμανάκια σε αυτοσχέδια πίστα για κόντρες? Κι αυτός ο άνθρωπος την ανεπάρκεια του κράτους πάει να καλύψει, που δεν του έφτιαξε μια πίστα για κόντρες όπως υπάρχει σε όλη την Ευρώπη.

Αυτό σημαίνει πως έχει δίκιο και είναι λογικό να το κάνει? Ο καθένας δηλαδή μπορεί να ΜΗΝ εφαρμόζει τον Νόμο αν θεωρεί πως έχει δίκιο? (και πραγματικά πιστεύω πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν δίκιο στις απαιτήσεις τους για κατάλληλους χώρους όπου θα κάνουν το χόμπι τους)

Αλλά ας δούμε και την αντιστροφή πλευρά.

Ο άνθρωπος που εφαρμόζει κατά γράμμα τον Νόμο.
Τι λέει ο Νόμος? Απαγορεύεται να καπνίσεις σε κλειστό χώρο.
Μάλιστα.
Πάω έξω λοιπόν και αρχίζω να ντουμανιάζω.
Μα στο διπλανό τραπέζι κάθεται μια οικογένεια με μωρά παιδιά που αρχίζουν να βήχουν γιατί εσύ έχεις βρομίσει τον τόπο με την πουράκλα σου.
Σκασίλα μου!
Ο Νόμος μου δίνει το δικαίωμα να το κάνω. Επομένως να κόψει το λαιμό της η οικογένεια. Εγώ θα καπνίζω κι αυτοί να σηκωθούν να φύγουν αν δεν τους αρέσει.

Με λίγα λόγια, αφού ο Νόμος μου το επιτρέπει, εγώ θα το κάνω ακόμα κι αν ξέρω πως δεν είναι ηθικά σωστό.

Φυσικά αν ένα παιδάκι αρχίσει να ουρλιάζει και να παίζει στο εστιατόριο εσύ ο ίδιος θα διαμαρτυρηθείς, παρόλο που δεν υπάρχει κανένας νόμος που να του το απαγορεύει.

Επίσης αν αρχίσω εγώ να φτερνίζομαι προς τη μεριά σου, πάλι θα διαμαρτυρηθείς, παρόλο που ξανά δεν υπάρχει κανένας νόμος να μου το απαγορεύει.

Το ίδιο αν αρχίσω να βήχω, να πέρδομαι, να βγάλω τα παπούτσια μου που βρωμάνε κλπ.

Σε αυτές τις περιπτώσεις αντιλαμβάνεσαι πλήρως τον ηθικό νόμο της ευγένειας που διέπει την ανθρώπινη συνύπαρξη παρόλο που δεν υπάρχει κανένας απολύτως Νόμος που να μου το απαγορεύει. Όταν όμως πρόκειται για την τσιγαρούκλα σου, αδιαφορείς για την ηθική και την ευγένεια και πας με το γράμμα του νόμου και μόνο.

Κάτι έχουμε αντιληφθεί εντελώς λάθος σε αυτή τη χώρα.

Αφενός δεν έχουμε καταλάβει πως ο Νόμος είναι Νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται είτε είναι σωστός, είτε όχι, ασχέτως αν μας συμφέρει.

Και αφετέρου πως πάνω από το Νόμο υπάρχει και η Ηθική της καλής συμπεριφοράς απέναντι στον διπλανό μας.

Αν εφαρμόζουμε το Νόμο μόνο όποτε τον θεωρούμε σωστό, κι αν χρειαζόμαστε Νόμο για να μην καπνίζουμε στα μούτρα ενός μωρού παιδιού, τότε αυτή η κοινωνία είναι απόλυτα καταδικασμένη.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου