Ποια πολιτική μπορεί να ανοίξει τον δρόμο προς την εξουσία, σε μία πτωχευμένη κρυπτο-κομμουνιστική χώρα που συμμετέχει ελέω θέσεως σε μία παρά φύσιν για την γενική της νοοτροπία Ένωση;
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει, αλλά η ΝΔ δεν ανεβαίνει. Αυτό βλέπει κανείς στην δημοσκόπηση της Κάπα Research που δημοσίευσε το Βήμα της Κυριακής, και η οποία θα αποτελεί πρόσθετο πονοκέφαλο για τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη –ασχέτως αν, από πλευράς δημοτικότητας και καταλληλότητας για το αξίωμα του πρωθυπουργού διατηρεί μικρό προβάδισμα έναντι του κ. Αλ. Τσίπρα.
Τί συμβαίνει λοιπόν στην ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα στο εκλογικό σώμα, στο οποίο η αδιευκρίνιστη ψήφος αντιπροσωπεύει ποσοστό 32,4%; Τί σκέπτονται και πώς θα αποφάσιζαν να πάνε να ψηφίσουν οι μισοί Έλληνες που στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις απείχαν; Αν θεωρήσουμε, όπως έγραψε το Βήμα της Κυριακής, ότι η μεσαία τάξη στην Ελλάδα καταστρέφεται, πώς θα μπορούσε να σταματήσει η καταστροφή της και τα μέλη της να επανέλθουν στα επίπεδα που επιθυμούν;
Αυτά είναι μερικά κρίσιμα ερωτήματα που θα έπρεπε να απασχολούν πολύ σοβαρά τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και το επιτελείο του, καθ’ όσον η ελληνική κοινωνία –μαζί δε με αυτήν και η οικονομία της χώρας– βρίσκονται σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση.
Από την προαναφερόμενη δημοσκόπηση της Κάπα Research προκύπτει, επίσης, ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει καταφέρει να περάσει την πολιτική του πρόταση στην κοινή γνώμη, ασχέτως αν εισπράττει την δυσαρέσκεια της τελευταίας έναντι της κυβέρνησης. Γιατί, όμως; Αν κρίνουμε από διάφορες έρευνες που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες, από ελληνικούς και διεθνείς φορείς, μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης απλώς δεν ξέρει τί θέλει. Και αυτό οφείλεται σε σοβαρούς παράγοντες, που κάνουν την Ελλάδα «ειδική περίπτωση».
Στην χώρα της πελατοκρατίας και της «κοινωνίας των κολλητών», οργιάζουν –με λαμπρές εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα– η παραπληροφόρηση και η λογική της εξαπάτησης, με αποτέλεσμα το ευρύ κοινό να ζει για πάρα πολλά χρόνια σε μία εικονική πραγματικότητα. Όταν όμως συμβαίνει αυτό, τότε ισχύει ο κατά Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ περίφημος κανόνας της «άχρηστης γνώσης». Παράλληλα, ο κανόνας αυτός κάνει αδήριτη την ανάγκη της ιδεολογίας, η οποία με την σειρά της απαλλάσσει τις κοινωνίες από την σκέψη και την αναζήτηση της αλήθειας.
Εισάγεται έτσι στην κοινωνική και πολιτική ζωή μία απίστευτη πνευματική ανευθυνότητα, η οποία σε βάθος χρόνου αποδεικνύεται καταστροφική για θεσμούς, αξίες και αρχές. Ακολουθούν η διαφθορά και η διαπλοκή, με συνεπακόλουθα την οικονομική αναποτελεσματικότητα, την κατάργηση του ανταγωνισμού και εν τέλει την κοινωνική ακινησία –με ό,τι αυτή συνεπάγεται και σε άλλα επίπεδα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν προκαλεί καμμία έκπληξη το εύρημα του ερευνητικού φορά «διαΝέοσις», που μάς πληροφορεί ότι το 90% των Ελλήνων πιστεύει ότι η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν πολύ θετική για τους εταίρους-δανειστές μας. Στο ίδιο πλαίσιο, επτά στους δέκα Έλληνες αγρότες πιστεύουν ότι η ευρωπαϊκή γεωργία βγήκε κερδισμένη από την συμμετοχή στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της αστείας ελληνικής αγροτικής παραγωγής.
Ένα πρώτο και σοβαρό πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης δεν είναι ενός δομικού ανορθολογισμού, αλλά της υπάρξεως μίας εκτεταμένης γελοιότητας. Όπως θα έλεγε και ο Ρόμπερτ Τράϊβερς, καθηγητής ανθρωπολογίας και βιολογίας, πρόκειται για την «μωρία των ανοήτων», που είναι ακαταμάχητη. Η μωρία, σε συνδυασμό με την αχρήστευση της γνώσης, αποτελεί το κορυφαίο ατού του κ. Αλέξη Τσίπρα –ο οποίος, ως φαίνεται, πρέπει να έχει αφιερώσει πολύ χρόνο στην κοινωνική ψυχολογία και ιδιαίτερα στην εκπόνηση «αναληθών αφηγημάτων», ως μέσων ομαδικής εξαπάτησης.
Απέναντί του, λοιπόν, ο πρόεδρος της ΝΔ έχει να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο ψυχολογικό και ιδεολογικό βουνό, πάνω στο οποίο μπορούν να στηθούν ακόμη και απίθανες πολιτικές απάτες. Κυρίως, από ανθρώπους που δεν έχουν κανένα απολύτως ηθικό έρεισμα, όπως οι κ.κ. Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος.
Αυτό το σοβαρό ηθικό έλλειμμα δεν αντιμετωπίζεται με παραδοσιακές πολιτικο-κομματικές μεθόδους, υπαγορευόμενες από την πελατοκρατία και τις διαπλοκές της. Απαιτεί ρηξικέλευθες επικοινωνιακές και άλλες πολιτικές πρωτοβουλίες, ικανές να προάγουν την γνώση μέσα από τον φωτισμό της πραγματικότητας και όχι από την συσκότισή της.
Ο δρόμος της εξουσίας είναι πολύ δύσκολος για τον πρόεδρο της ΝΔ, γιατί πρέπει να αλλάξει άρδην την γλώσσα που θα χρησιμοποιεί ώστε να πείθει ένα κοινό που είναι συνειδητό θύμα της λογικής της εξαπάτησης και της αυτοεξαπάτησης. Με ποιον τρόπο, λοιπόν, για να παραφράσουμε τον Γιάννη Πρετεντέρη, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να πείσει τα κορόϊδα που κατασκεύασαν οι κ.κ.Τσίπρας και Καμμένος ότι δεν είναι τέτοια;
Έργο πολύ δύσκολο, όταν το εν γένει πνευματικό και ιδεολογικό περιβάλλον ευνοεί την ασυναρτησία και τον μυθοποιημένο λόγο. Αυτά ακριβώς που χρησιμοποιούν οι δύο συγκυβερνήτες για να αποβλακώνουν την μάζα και δυσκολεύουν τον ορθό λόγο –ο οποίος γεννήθηκε στην αρχαία προσωκρατική Ελλάδα ως αντίπαλος του μύθου. Λέτε να μην ξέρει τί κάνει ο κ. Φίλης όταν τα βάζει με τα αρχαία;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου