Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν μια κυβέρνηση δεν κατάφερε μέσα σε 40 μήνες παραμονής στην εξουσία να καθορίσει τον οδικό χάρτη πάνω στον οποίο θα κινηθεί η χώρα για τα επόμενα 40 χρόνια. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ζημιά που δημιούργησαν ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του.
Το σύνθημα «παραλάβαμε καμένη γη» πρωτακούστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1981. Έκτοτε ακουγόταν σε διάφορες παραλλαγές κάθε φορά που εκλεγόταν μια νέα κυβέρνηση. Ακόμα και μετά τη χρεοκοπία της χώρας το 2010, την υπογραφή των μνημονίων και την κάθοδο της τρόικας οι κυβερνήσεις δεσμεύονταν για όσα έπρεπε να υλοποιήσουν κατά τη διάρκεια της θητείας τους και το πολύ για ένα δυο χρόνια μετά. Για πρώτη φορά, όμως, ο όρος «καμένη γη» αντικατοπτρίζει την πραγματική κατάσταση που θα παραδώσουν οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την οποία θα κληθούν να διαχειριστούν οι επόμενες κυβερνήσεις.
Η πρώτη φορά αριστερά που ήρθε στην εξουσία για να σκίσει τα μνημόνια, τελικά υπέγραψε μια επιεικώς τραγική για τη χώρα συμφωνία. Κλείδωσε εξωπραγματικούς δημοσιονομικούς στόχους έως το 2060. Έσπρωξε κάτω από το χαλί το χρέος συμφωνώντας σε μια ρύθμιση που απλά μεταθέτει το πρόβλημα στις αρχές του 2030. Έκανε καθεστώς την υπερφορολόγηση, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης με μισθούς των 300 ευρώ και όνειρο απατηλό τις συντάξεις άνω των 1.000 ευρώ. Διαπραγματεύτηκε και συμφώνησε σε μια κακή λύση για το Σκοπιανό που θα δεσμεύει τη χώρα για πάντα, ενώ ακολουθεί την ίδια φιλοσοφία τόσο στο Αλβανικό όσο και στα ελληνοτουρκικά. Και το χειρότερο από όλα είναι πως στέριωσε για πάντα τον λαϊκισμό επενδύοντας στην πόλωση και τον διχασμό αντιμετωπίζοντας όσους διαφωνούν με την προπαγάνδα τού «πας μη συριζαίος… βάρβαρος».
Η πικρή αλήθεια είναι πως η χώρα θα βαδίζει σε ένα τεντωμένο σκοινί για πολλές δεκαετίες. Ενώ είναι αρκετά πιθανό να βρεθεί εκ νέου μπροστά σε μια χρεοκοπία, καθώς ο συνδυασμός ανέφικτων δημοσιονομικών στόχων και υπερβολικού δημόσιου χρέους θα προκαλεί αλυσιδωτές κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις.
Το στοίχημα των επόμενων κυβερνήσεων θα είναι δύσκολο. Υπάρχει, όμως, ακόμα οδός διαφυγής. Αν δεν υποσχεθούν φαντασιακούς παραδείσους, πουν κατάματα την αλήθεια στους πολίτες και επιτέλους τα βάλουν με συντεχνίες και συμφέροντα με σκοπό να αλλάξει η νοοτροπία, τότε θα κατορθώσουν να αλλάξουν την κατάσταση και να δημιουργήσουν χρήμα και όραμα. Αλλιώς…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου