Τώρα που γυρίσατε... καλά μου φανταράκια, μπορώ να σας τα χώσω, έτσι;
Ασφαλείς, υγιείς και στην αγκαλιά της μανούλας σας, δάκρυα χαράς, αλλά όχι πιο πέρα, όχι άλλο, όχι άλλες παράτες και κίβδηλοι ηρωϊσμοί. Υπήρξατε αμελείς και απρόσεκτοι, κάνοντας τσάρκα στο χιόνι, μπήκατε σε Τούρκικο έδαφος, αναστατώσατε έναν ολόκληρο λαό, απασχολήσατε τη διεθνή διπλωματία, μείνατε στη φυλακή όπου σας πηγαινόφερναν σχεδόν σιδεροδέσμιους και σε περιπλεκτική αγκαλίτσα με την Ζαντάρμα, και μετά ήρθε η λαϊκίστικη υπερβολή αυτού του λαού που χωρίς ταρατατζούμ δεν ζει.
Την ημέρα της αποφυλάκισης σας, αντί ο Στρατός να στείλε ένα μικρο μεταγωγικό, έστειλε ο υπερφίαλος Ανεγκέφαλος το Εμπραέρ. Big production. Epic. Και η πολιτεία, όπως αυτή διευκρινίζεται από μιάν άχρηστη κυβέρνηση, τυφλή και αμετροεπή, τι άλλο έκανε; Κωλογλείφτες αρχηγοί, ένστολοι και υπουργοί επίσης του κώλου, κάνανε μαζί σας ντιριντάχτα στη διαδρομή και βγάζατε όλοι μαζί σέλφι με σαμπάνιες και γελάκια. Γίνατε δηλαδή εργαλεία προβολής των μωρών, ένστολων και μη. Κι όταν φτάσατε, αντί να σας μαντρώσουν σε ένα στρατιωτικό τζιπ και να σας πάνε για debriefing (πρωταρχικό μέλημα όταν κάποιος έχει ανακριθεί επί μήνες και δεν ξέρει η πολιτεία τι έχει πει) ήρθε και το Χοιρινό (σιγά που θα έχανε τα photo op) για να σας φιλήσει και να σας ευχαριστήσει που βάλατε τη χώρα σας σε κίνδυνο και ρημάξατε τις δήθεν καλές σχέσεις μας με τη δήθεν φίλη Τουρκία. Kαι στο φινάλε, το πιο τερατώδες: απόδοση τιμών να ευτελίζει πρωτόκολλο και δευτερόκωλο.
Μερικοί γελοίοι σας αποκάλεσαν ήρωες (τι συμφορά!) επειδή η ηρωοποίηση φέρνει ωραιοποίηση σε μια κακάσκημη κυβέρνηση. Κολοκοτρωνη, ακους;
Τώρα πιά με τον αρχηγό σας και τα υπουργίδια θα είσαστε buddy-buddies και σε λίγο θα πουλήσετε και τα δικαιώματα της εθνικής μας περιπέτειας να γίνουν βιβλίο, ολο και κάποια δύστυχη πλατεία θα πάρει το όνομά σας, θα σας δώσουν και προαγωγή αντί να σας κλείσουν μέσα -- και ζωή χαρισάμενη. Λες και η απερισκεψία κι ο ερασιτεχνισμός σας (δεδομένου ότι είσαστε επαγγελματίες στρατιωτικοί κι όχι νεοσύλλεκτοι) να "χαθείτε" στα σύνορα και να περπατάτε ανέμελοι και χαζοχαρούμενοι επί 300 μέτρα, δεν έβαλε αυτή τη χώρα και τον λαό της σε περιπέτειες. Λες και δεν ξοδεύτηκε πλέριο κρατικό χρήμα (δικό μας, από τον ιδρώτα μας) για ταξίδια μεγαλόσχημων ανεπάγγελτων και δικηγόρους, διπλωμάτες, να΄τες, φα' τες. Λες και σας είχαμε στείλει να μας φέρετε την Πόλη και μας τη φέρατε, θριαμβευτές.
Άλλα λόγια, ν' αγαπιόμαστε...
Ή, όπως θα έλεγαν οι Αγγλοσάξωνες, A Suspiciously Glorified Fuckup.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου