Μεγάλη στενοχώρια έχει προκαλέσει σε κύκλους της Αριστεράς η διαπίστωση ότι πολλοί «προοδευτικοί» πολίτες είναι αποφασισμένοι να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία στις εκλογές. Στενοχώρια η οποία συνδυάζεται και με απογοήτευση για τους περί ου ο λόγος, αφού η στάση τους δεν ορίζεται από ιδεολογικές παραμέτρους. «Πού πήγε η σκέψη μας;» αναρωτήθηκε τις προάλλες εύθυμη ψυχολόγος. Καθότι ογκώδης η σκέψη της, είναι δύσκολο να κρυφτεί, οπότε και ενδέχεται να την ανακαλύψει κάπου εντός των επομένων ημερών. Στη συζήτηση παρενέβη και έγκριτος ψυχολόγος του προοδευτικού χώρου, ο οποίος διεπίστωσε πως στην αποϊδεολογικοποιημένη συμπεριφορά των δακτυλοδεικτούμενων αυτών συμπολιτών μας κρύβεται πολλή απογοήτευση, ενδεχομένως δε και θυμός. Ω της φρίκης. Αυτά τα πράγματα δεν ταιριάζουν στον νηφάλιο χαρακτήρα του Έλληνος, ο οποίος ψήφιζε Κατρούγκαλο, Πολάκη, Χαϊκάλη, Φλαμπουράρη και Κουίκ κατόπιν ωρίμου σκέψεως και ενδελεχούς αναλύσεως της σκέψης των ως άνω ιδεολογικών τεράτων – με την καλή έννοια το λέω.
Το ψυχολογικό δράμα όλων αυτών των κυριών και των κυρίων είναι και η μόνη επαφή με την πραγματικότητα που έχει απομείνει στην παρ’ ημίν Αριστερά, η αποδοχή της απομόνωσής της. Ναι, υπάρχει ρεύμα αντι-ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική κοινωνία. Ναι, υπάρχει πολλή απογοήτευση – τουλάχιστον εκ μέρους όσων είχαν κάποτε γοητευθεί. Ναι, υπάρχει πολύς θυμός. Και αυτός ο θυμός δεν έχει να κάνει με την ιδεολογική τοποθέτηση που έχει ο καθένας απέναντι στην Αριστερά – αυτό είναι άλλο ζήτημα. Έχει να κάνει με τον θυμό που στρέφεται και εναντίον των ίδιων μας των εαυτών, αν είμαστε ειλικρινείς, επειδή συνηθίσαμε και αποδεχθήκαμε τον εκχυδαϊσμό της δημόσιας ζωής. Επειδή ανεχόμαστε ακόμη να μας κυβερνούν τα υποπροϊόντα μιας κοινωνίας που μπορεί να μη διακρίνεται για την αγάπη της στην αριστεία, όμως δεν της αξίζουν και τα μηδενικά που επιβίωσαν από το σάρωμα της κρίσης. Αυτά τα υποπροϊόντα αποπειράθηκαν να ανατρέψουν τη σημαντικότερη ιστορική κατάκτηση της Ελλάδας, την ένταξή της στην Ευρώπη, με τον ναρκισσισμό του ατάλαντου ποιητή κατάφεραν να μας χρεώσουν ακόμη περισσότερο και απέδειξαν ότι η μόνη σκέψη που είχαν –αλλά δεν την έχασαν– ήταν να αφαιμάξουν την ήδη αναιμική κοινωνία μας και να ροκανίσουν τις ελευθερίες μας. Τους φούσκωσε η αγανάκτηση. Θα τους επαναφέρει στις πραγματικές διαστάσεις τους ο θυμός.
Το διάγγελμα του κ. Τσίπρα δεν απευθυνόταν στις Ελληνίδες και στους Έλληνες. Παλεύοντας να καλλωπίσει την κενολογία του με κοινότοπες, μετρίου γυμνασιακού επιπέδου ποιητικές αναφορές, προσπάθησε να μαλάξει τις ψυχικές εκχυμώσεις που ενοχλούν τον ύπνο των συντρόφων του. Διχαστικός; Κυρίως αμετανόητος. Ενα πεισματάρικο παιδί με την παρέα του που παίζει μονότερμα στην αλάνα της γειτονιάς.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου