Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κυβέρνησαν στήνοντας το δικό τους παρακράτος, χρησιμοποιώντας λίγα ερυθρά και πολλά παλαιοπασοκικά κύτταρα. Το βάρος των Τσιπροκαμμένων έπεσε από την πρώτη στιγμή στην Δικαιοσύνη και στις υπηρεσίες ασφαλείας. Κατανάλωσαν, ακόμη, πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο για τον έλεγχο της ενημέρωσης, στα πρότυπα του συντρόφου Μαδούρο. Η νέα διακυβέρνηση περνάει υποχρεωτικά από το ξήλωμα αυτού του παρακράτους. Ούτε ένα λεπτό ανοχής!
Η πρώτη πράξη του κ. Τσίπρα, όταν κέρδισε τις εκλογές του 2015, ήταν να διορίσει τον νέο αρχηγό της ΕΥΠ, τον δημοσιογράφο Γιάννη Ρουμπάτη. Ο Αριστερός κύριος Τσίπρας διόρισε ηγεσία την ΕΥΠ πριν καν ανακοινώσει την νέα κυβέρνησή του. Στην συνέχεια δημιουργήθηκαν και άλλες υπηρεσίες ασφάλειας, επειδή, προφανώς, οι ηγέτες της εθνοσωτήριας κυβέρνησής μας αισθανόντουσαν ανασφάλεια. Έτσι «έστησαν» πρόσθετες «υπηρεσίες» σε αστυνομία και στρατό. Σαν να λέμε, πολλές ΕΥΠ, πολλά βαλιτσάκια, περισσότερη «ασφάλεια». Είναι αστείο, αλλά η κυβέρνηση που δήθεν υποστήριζε τα δίκαια του λαού φοβότανε περισσότερο απ’ όλους τον ίδιο τον λαό. Γι αυτό και η Ηρώδου Αττικού είχε γίνει απροσπέλαστη. Το μέγαρο Μαξίμου, εκεί που κατά Αλέξη Τσίπρα έμπαινε όποιος ήθελε κι έτσι μπήκε και ο… Πετσίτης, «φυλαγότανε» από την μισή δύναμη της ΕΛΑΣ. Η άλλη μισή φύλαγε το σπίτι του Φλαμπουράρη στα Εξάρχεια.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να έχει έτοιμο σχέδιο, αλλάζοντας, καταρχήν την ηγεσία της ΕΥΠ. Όπως ακριβώς έκανε και ο Αλέξης. Και ταυτόχρονα να ζητήσει την παραίτηση της αστείας ηγεσίας της αστυνομίας. Αυτής που παραβρέθηκε σε κομματικές φιέστες του ΣΥΡΙΖΑ, για να δηλώσει την προσήλωση της στον μεγάλο ηγέτη Αλέξη. Την ίδια ώρα θα πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος η δραστηριότητα υπηρεσιών όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να διαπιστωθεί αν χρησιμοποιήθηκαν πόροι του κράτους για μικροκομματικούς λόγους.
Η Δικαιοσύνη χρειάζεται την στήριξη αυτής της κυβέρνησης. Για να μπορέσει η ίδια η Δικαιοσύνη να κάνει την περίφημη αυτοκάθαρση και να βρει τον τρόπο να διεκδικήσει την ουσιαστική της ανεξαρτησία από την εκτελεστική εξουσία. Η Δημοκρατία δοκιμάστηκε σκληρά από φαινόμενα τύπου Ρασπούτιν. Η σκευωρία της Novartis τραυμάτισε την αίσθηση εμπιστοσύνης των πολιτών στην Δικαιοσύνη, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν και με τα παραδικαστικά κυκλώματα. Η παρουσία του Παναγιώτη Πικραμένου είναι από μόνη της εγγύηση για την επόμενη ημέρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον επέλεξε πρώτο στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, επειδή ακριβώς θέλει να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Μόνος δρόμος είναι αυτός της ανεξαρτησίας και όχι ενός νέου… Ρασπούτιν.
Η νέα διακυβέρνηση πρέπει να κάνει πράξη όλα εκείνα που τόσο καιρό έλεγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όταν μιλάμε για ένα σύγχρονο δυτικό κράτος, αυτό σημαίνει ένα κράτος που θα σέβεται τους πολίτες του και τους θεσμούς. Σε ένα τέτοιο κράτος δεν χωράνε παρακρατικοί μηχανισμοί. Η Ελλάδα δεν έγινε Βενεζουέλα. Κι αυτό πρέπει να το διασφαλίσουμε. Ότι ο κίνδυνος αυτός δεν πρόκειται να επιστρέψει στο μέλλον.
Αντί σχολίου γιά τα αποτελέσματα των εκλογών και ιδιαίτερα γιά το μεγάλο ποσοστό που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφή“Δύο πράγματα είναι ατελείωτα: το σύμπαν και η ηλιθιότητα του ανθρώπου. Όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμα σίγουρος”. (Αϊνστάιν).
Οι ηλίθιοι ανήκουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η επίδρασή τους όμως επάνω μας είναι ανάλογη με την κοινωνική ισχύ που διαθέτουν. Διαφορετικά αισθανόμαστε την ηλιθιότητα ενός πολιτικού από την ηλιθιότητα ενός αγρότη ή ενός εργάτη. Η αρνητική αυτή ιδιότητα ενδημεί σε όλες τις εποχές και σε όλους τους λαούς, είναι δε αδύνατο να εξαλειφθεί εξαιτίας της μοναδικής ικανότητας των ηλιθίων να συσπειρώνονται και να επιβιώνουν, κάθε φορά που οι κοινωνίες κάνουν προσπάθειες να τους θέσουν στο περιθώριο.
Τι εννοούμε με τη λέξη “ηλιθιότητα“;
Η ηλιθιότητα δεν είναι απλά το αντίθετο της εξυπνάδας, γιατί υπάρχουν έξυπνοι άνθρωποι που, κάποιες φορές, συμπεριφέρονται σαν ηλίθιοι.
Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει πειστικό ορισμό στη βλακεία ήταν ο καθηγητής Κάρλο Τσίπολα:
“Ηλίθιος είναι αυτός που με τις ενέργειές του προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλο, αλλά παράλληλα δεν πετυχαίνει κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του ή ακόμα υφίσταται ζημιά και ο ίδιος. Η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες χρήματος, χρόνου, ενέργειας, ησυχίας και καλής διάθεσης, λόγω των απίθανων πράξεων κάποιου παράλογου πλάσματος που μας τυχαίνει τις πιο απρόσμενες στιγμές και ζημιώνει, ακυρώνει και δυσκολεύει τη ζωή μας, χωρίς να έχει απολύτως τίποτα να κερδίσει από τις πράξεις του“.
Όταν η ηλιθιότητα γίνεται πράξη, αυτό την καθιστά επικίνδυνη. Η ικανότητα των ηλιθίων να συσπειρώνονται και να επιβιώνουν, τους καθιστά ανίκητους.
Οι πέντε θεμελιώδεις νόμοι της ηλιθιότητας:
1. Πάντα και αναπόφευκτα ο καθένας από μας υποτιμά τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν.
2. Η πιθανότητα να είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ηλίθιο, είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ίδιου προσώπου.
3. Ηλίθιο άτομο είναι εκείνο που προκαλεί κάποια βλάβη σ’ ένα άλλο άτοµο ή σε μία οµάδα ατόµων, χωρίς παράλληλα να εξασφαλίζει κανένα όφελος για τον εαυτό του. Αντιθέτως, μπορεί να υφίσταται και ο ίδιος ζημιά.
4. Τα μη ηλίθια άτομα υποτιμούν πάντα τη βλαπτική ενέργεια των ηλίθιων ατόμων. Ιδίως οι μη ηλίθιοι ξεχνούν διαρκώς ότι σε οποιαδήποτε στιγμή και τόπο και σε οποιαδήποτε περίσταση η συναναστροφή και ο συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται σοβαρό σφάλμα.
5. Το ηλίθιο άτομο είναι επικίνδυνο.
Οι μη ηλίθιοι έχουν την τάση να μη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις ενέργειες των ηλιθίων και να τις γελοιοποιούν βλέποντάς τες ως συμβάντα που “βγάζουν γέλιο“. Όταν όμως γελάμε με την ηλιθιότητα, μπορεί να την υποτιμήσουμε.
Δε θα μπορέσουμε ποτέ να νικήσουμε την ηλιθιότητα, όμως τα αποτελέσματά της μπορούν να είναι λιγότερο βλαπτικά, αν καταλάβουμε πώς λειτουργεί.