Η δικαστική απόφαση για τον Δημήτρη Λιγνάδη είναι γροθιά στο στομάχι. Νομικά, λέει, στέκει. Προφανώς. Δεν είμαι ούτε δικαστής ούτε δικηγόρος. Το θέμα, όμως, εδώ δεν είναι δικονομικό.
Είναι ζήτημα κοινής λογικής.
Αν το δικαστήριο τον έκρινε αθώο, θα ήταν λογικό να πάει σπίτι του. Και δεν θα υπήρχε και κανένα θέμα.
Είναι, όμως, δυνατόν να κριθεί κάποιος ένοχος για δύο βιασμούς, να καταδικαστεί σε 12 χρόνια κάθειρξη και να πάει σπίτι του μέχρι να γίνει το Eφετείο;
Είναι οξύμωρο. Και δεν είναι η μόνη υπόθεση που δεν γίνεται κατανοητή σύμφωνα με την κοινή λογική. Πρόσφατα, καταδικάστηκε πρώην ντράμερ συγκροτήματος, που κατηγορήθηκε για γενετήσιες πράξεις σε βάρος ανήλικης 8 ετών, και δόθηκε πάλι αναστολή έως την έφεση. Την ίδια ώρα, προπονητής ιστιοπλοΐας απαλλάχθηκε για αδίκημα βιασμού και καταδικάστηκε για κατάχρηση ανηλίκου και του επιβλήθηκε ποινή 13 ετών χωρίς αναστολή.
Προφανώς και κάθε υπόθεση είναι διαφορετική. Αλλά η κοινή λογική παραμένει ίδια.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου