Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Μπρος στην ανυπαρξία του κράτους, τι νόημα έχει η συναίνεση πλέον;


Η Ελλάδα κινδυνεύει και δοκιμάζεται.
----------------------------------------
Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα.
Δεν είναι μόνο η ανέχεια και η φτώχεια.
Δεν είναι οι "πιστολέρο" που καθημερινά σχεδόν κάνουν επίδειξη δύναμη και πυγμής, απέναντι σε ένα κράτος που βρίσκεται προ πολλού στην "εντατική".
Δεν είναι η ολοένα και διαρκώς αυξανόμενη εγκληματικότητα.
Δεν είναι οι καθημερινές "ανατινάξεις" ρουτίνας και το αίμα που χύνεται άφθονο στους δρόμους.
Δεν είναι που οι αρχές ασφαλείας έχασαν την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Δεν είναι που το "τραγικό" - έτσι κι' αλλιώς - πολιτικό σκηνικό επιβαρύνεται επικίνδυνα με θεατρινίστικες και γεμάτες σκοπιμότητα δηλώσεις των "ευκαιριακών πολιτικάντιδων".
Δεν είναι που η αντιπολίτευση χαρακτήρισε την χώρα "Κολομβία", αφού επί των ημερών της νιώθαμε ...Ελβετοί.
Δεν είναι οι αναίτιες επιθέσεις κατά ανυποψίαστων πολιτών (βλέπε Πανούση, Κούνεβα κ.λ.π).
Δεν είναι που το πανεπιστημιακό άσυλο της χώρας μας κατάντησε "πεζοδρομιακό στέκι", και ορμητήριο επιθέσεων με ότι αυτό συνεπάγεται.
Δεν είναι που κάποιοι παραβάτες του κοινού Ποινικού Δικαίου, (Παλιοκώστας και σια), ξεφτιλίζουν κατ' επανάληψη τους κυβερνώντες και μη.
Δεν είναι....
Είναι ότι η Δημοκρατία μας, μπρος στα καθημερινά αυτά προβλήματα, επιδιώκει να αυτοφιμώνεται.
Είναι ο "αόρατος φόβος" που πλανάται πάνω από τον καθένα μας, ότι αν πάμε "κόντρα στην παρανομία", θα χτυπηθούμε ανηλεώς.
Είναι η εμφανέστατη και διάχυτη εικόνα που πέρασε στο υποσυνείδητο του καθενός μας, ότι η χώρα στην οποία ζούμε, "τελεί υπό διάλυση".
Είναι η αβεβαιότητα του αύριο, κυρίως της γενιάς των 500 - θα έλεγα - και όχι των 700 ευρώ που κακώς έχει καθιερωθεί ως όρος, αφού η πλειοψηφία των εργαζομένων υποαπασχολείται.
Είναι που κάποιοι πολιτικοί, ενώ κρατούν στα χέρια τους τα νήματα της "νηφαλιότητος" και της κοινωνικής γαλήνης της χώρας, δεν τα χρησιμοποιούν ως χαλινάρια συγκράτησης των "αφηνιασμένων".
Είναι ότι δεν μπορούμε να σταθούμε όρθιοι απέναντι στα καλάσνικοφ.
Είναι ότι μετά λύπης μας διαπιστώσαμε πως οι πολιτικοί δεν αγαπούν τη χώρα τους.
Είναι η ώρα του Προέδρου της Δημοκρατίας να καθήσει στο "σκαμνί" τους πολιτικούς "κομπάρσους" και να τους πει ορθά κοφτά:
Τα αστεία και τα ψέματα ...τέλος!
Η Ελλάδα βρίσκεται σε κίνδυνο.
Και φταίτε όλοι κύριοι... Πρωτίστως οι κυβερνώντες!
Αναλάβετε πρώτα τις ευθύνες σας, και μετά προσπαθείστε να ...συννενοηθείτε!!!
Το καταλάβατε ανεύθυνα ...όντα;
gianniotis.gr

1 comments:

  1. κ.gianniotis αφού σε συνχαρώ για το άρθρο σου επέτρεψε μου να σου κάνω μια παρατήρηση. δεν γίνεται να γράφεις ο ίδιος πιο τακτικά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή