Του Αντώνη Κολιάτσου*
----------------------------
Αρνούμαστε να συνταχθούμε με την μειοψηφία των πολιτών οι οποίοι επιμένουν να βλέπουν το νεανικό ξέσπασμα του περασμένου Δεκεμβρίου μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της ιδεολογικοπολιτικής τους τοποθέτησης.
Και απορρίπτουμε τη συμπεριφορά κάποιων άλλων, δυστυχώς περισσότερων, οι οποίοι αντιδρούν στο φαινόμενο με διάθεση «ψηφοφόρου του καναπέ».
Αντίθετα, συμμεριζόμαστε την αγωνία εκείνων που μπορούν να διακρίνουν τι υποκρύπτει στην παρούσα άσχημη συγκυρία η εμπλοκή της νεολαίας μας στα πρωτοφανή έκτροπα που ζήσαμε, τι σηματοδοτεί η εντεινόμενη αγελαία συμπεριφορά της και πόσο ορατό είναι πλέον το ενδεχόμενο, κάποιοι ύποπτοι κύκλοι, τελικά να επιτύχουν την επιχειρούμενη χειραγώγησή της.
Είναι ακριβώς αυτό που κυριολεκτικά τρομάζει κάθε σκεπτόμενο Έλληνα, ο οποίος μέσα στις μαύρες σκέψεις για τον γενικότερο εκτροχιασμό της ελληνικής κοινωνίας και στον βαθύτατο προβληματισμό του από τον απόηχο των τελευταίων γεγονότων, βλέπει να επιβεβαιώνεται με τρόπο δραματικό η σοφή Κινέζικη παροιμία: «Όλοι οι καρποί του σήμερα προέρχονται από τους σπόρους του χθες» και, κατά συνέπεια «όλοι οι καρποί του αύριο βρίσκονται στους σπόρους του σήμερα».
Δυστυχώς αλλά τα πρόσφατα γεγονότα ήταν μόνο η αφορμή για να αναδειχθεί η μεγάλη αλήθεια…
Μία αλήθεια που θέλει τη γενιά μας, με τα λάθη και τις παραλείψεις της, να «επιτρέπει», πλέον στα νέα παιδιά, να…ξεστρατίζουν.
Μία οδυνηρή πραγματικότητα, που δείχνει, λίγο - πολύ, εμάς τους μεγαλύτερους: γονείς, δασκάλους, καθηγητές, απλούς πολίτες, ανθρώπους του πνεύματος, της πολιτικής, του επιχειρείν κ.ά., αφημένους στην ευφορία του υπερ-καταναλωτισμού, εγκλωβισμένους στα όρια της γενικευμένης απληστίας, μαγεμένους από τον κροταλισμό του χρυσίου, απρόθυμους να παραδεχθούμε ότι ο κοινωνικός άνθρωπος διαχρονικά, διαπολιτισμικά και διεθνικά, παλεύει ανάμεσα σε δύο τραγικά ειρωνικές αντιφάσεις, την ενδιάθετη, σκόπιμη τάση του για κοινωνική ζωή και την παράλληλη αλλά συχνά ισχυρότατη ροπή του προς την αντικοινωνικότητα.
Μία εκ βαθέων ομολογία ότι το σοβαρό έλλειμμα που εμφανίζει η ελληνική κοινωνία, και η οικογένεια ειδικότερα, σε επίπεδο ηθικών αρχών, ανθρώπινων αξιών και σεβασμού στις παραδόσεις, εμποδίζει να εξηγήσουμε στα παιδιά μας ότι η ροπή αυτή είναι ακριβώς ο λόγος που κατέστησε αναγκαία τη θέσπιση ηθικών και ωφέλιμων κανόνων κοινωνικής συμπεριφοράς, οι οποίοι αρχικά είχαν τον χαρακτήρα του «προαιρετικού» αλλά στη συνέχεια έγιναν εξαναγκαστικοί νόμοι, προκειμένου η κοινωνία να μην εξελιχθεί σε ζούγκλα.....
-----------------------------------------------
* Ο κ. Αντώνης Κολιάτσος είναι Καθηγητής και Χρηματοοικονομικός Σύμβουλος στην Άρτα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου