Τρείς κινήσεις: "μονόδρομος και λύτρωση"

Υπάρχουν τρείς κινήσεις που είναι εφικτές, απαραίτητες – σχεδόν αναπόφευκτες, πλέον – και αρκούν για να γυρίσει το πολιτικό κλίμα.

* Πρώτον, να καταργηθεί το "πανεπιστημιακό άσυλο" και η συμμετοχή των φοιτητών στη διοίκηση των Πανεπιστημίων. Μόνον έτσι θα κατοχυρωθεί πραγματικά η ακαδημαϊκή ελευθερία, που σήμερα καταπατείται βάναυσα από κουκουλοφόρους τραμπούκους, οι οποίοι πλέον τρομοκρατούν και κακοποιούν καθηγητές, ενώ καταστρέφουν συστηματικά τη δημόσια περιουσία των ΑΕΙ.

Το πρόσφατο περιστατικό με τον τραυματισμό του καθηγητή Γιάννη Πανούση δεν ήταν το πρώτο, ούτε το μόνο. Είναι απολύτως αποκαλυπτικό του κλίματος τρομοκρατίας που επικρατεί σήμερα στα Πανεπιστήμια.

Η κυβέρνηση είναι η μόνη που μπορεί να το σπάσει.

Η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να το σπάσει.

Θα έχει την ομόθυμη συμπαράσταση ολόκληρου του Ελληνικού λαού (και μεγάλους μέρους της Πανεπιστημιακής κοινότητας), αν το σπάσει…Και η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να το σπάσει. Διότι αν δεν το κάνει, δεν θα μπορέσει να ελέγξει τη βία των κουκουλοφόρων τραμπούκων, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα πανεπιστήμια ως «ορμητήρια», για να χτυπούν παντού αλλού…

* Δεύτερον, έχοντας εκκαθαρίσει τα Πανεπιστήμια, να προχωρήσει ταυτόχρονα στην άμεση εκκαθάριση όλων των «φωλεών» τρομοκρατών εκτός Πανεπιστημίων. Να τους περιορίσει ασφυκτικά. Να εφαρμόσει τα μέτρα που λήφθηκαν στους Ολυμπιακούς για να επιβάλει πολιτική «μηδενικής ανοχής» στην εγκληματικότητα, όπως και τότε.

Να αποδώσει ξανά τις γειτονιές στους κατοίκους τους.

Αν δεν κάνει το πρώτο, δεν θα μπορέσει να κάνει ούτε το δεύτερο.

Αν δεν τα κάνει αυτά, τότε αργά ή γρήγορα ολόκληρη η κοινωνία θα υποστεί μεγάλο τρομοκρατικό πλήγμα, με δεινές επιπτώσεις πολιτικής αποσταθεροποίησης και κοινωνικής έκρηξης…

* Τρίτον, να προχωρήσει άμεσα στην μερική κρατικοποίηση μιας μεγάλης τράπεζας (όνομα και μη χωριό). Με «κοινές» μετοχές που θα αγοραστούν στα σημερινά ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα τιμών και θα πουληθούν μετά από ένα ή δύο χρόνια, σε υπερδιπλάσια τιμή, μειώνοντας το δημόσιο χρέος...

Μια μεγάλη τράπεζα υπό κρατικό έλεγχο, μπορεί να προχωρήσει σε στρατηγική συνεργασία με δύο ακόμα κρατικά τραπεζικά ιδρύματα, την Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο: με άμεσο στόχο τη μείωση των τοκοχρεωλυτικών δόσεων σε όλες τις κατηγορίες των υφισταμένων δανείων.

Οι υπόλοιπες τράπεζες θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν, αλλιώς θα χάσουν μερίδιό αγοράς, αφού ο υπό δημόσιο έλεγχο τραπεζικός όμιλος, θα χρησιμοποιήσει τη ρευστότητά του, για να αγοράζει δάνεια από τις άλλες τράπεζες χρεώνοντας χαμηλότερο επιτόκιο.

Αυτή τη στιγμή προσφέρεται ρευστότητα στις τράπεζες για να διασώσουν τις επισφαλείς τοποθετήσεις του – κυρίως εκτός Ελλάδος – και να διατηρήσουν την υψηλή κερδοφορία τους σε συνθήκες κρίσης, με μόνο «αντάλλαγμα» να προσφέρουν νέα δάνεια με το σταγονόμετρο, σε απαγορευτικά επιτόκια, σε ανθρώπους που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να δανειστούν με τέτοιους όρους.

Γι' αυτό το πρόγραμμα σταθεροποίησης δεν λειτούργησε…

Το πρόβλημα δεν λύνεται με νέα πανάκριβα δάνεια, αλλά με μείωση κόστους στα υφιστάμενα δάνεια.Έτσι θα εξυγιανθούν κι οι ίδιες οι τράπεζες, αφού θα μειωθούν οι επισφάλειες και οι δανειολήπτες θα μπορούν ανετότερα να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους.

Αυτό θα έχει τις εξής συνέπειες:

Πρώτον, το ρίσκο των τραπεζών θα μειωθεί (μαζί με την προσωρινή κερδοφορία τους), ενώ ο δείκτης κεφαλαιακής τους επάρκειας θα αυξηθεί (αφού είναι αντιστρόφως ανάλογος των επισφαλειών και του ρίσκου τους).

Δεύτερον, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις που θα βρεθούν ξαφνικά με περισσότερα διαθέσιμο εισόδημα, είτε θα αποταμιεύσουν περισσότερα (οπότε θα αυξηθούν τα ρευστά διαθέσιμα των τραπεζών) είτε θα καταναλώσουν περισσότερα (οπότε θα κινηθεί άμεσα η οικονομία και θα ξεπεραστεί η δυσπραγία της αγοράς).Σε κάθε περίπτωση θα καταπολεμηθεί η κρίση απ' όλες τις πλευρές χωρίς να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός, χωρίς να αυξηθεί το έλλειμμα και το χρέος.

Τέλος, τέτοια μέτρα ήδη τα σκέφτονται ή τα σχεδιάζουν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ…

Αργά ή γρήγορα θα τα πάρουν πολλοί.

Κι είναι προτιμότερο να τα πάρουμε γρήγορα μάλλον παρά αργά.

Από τους πρώτους μάλλον, παρά από τους τελευταίους.

Προλαβαίνοντας τα χειρότερα, παρά αφού τα υποστούμε.

Με δική μας πρωτοβουλία, παρά εξ ανάγκης…

Όποιος μαντρώσει τους κουκουλοφόρους κι ελέγξει αποφασιστικά το τραπεζικό καρτέλ, όποιος αποκαταστήσει την ακαδημαϊκή ελευθερία στα Πανεπιστήμια, όποιος γλιτώσει τους ανθρώπους από τον τρόμο που περιφέρεται στους δρόμους, όποιος ανακουφίσει τα νοικοκυριά από τις τοκοχρεωλυτικές δόσεις και εξυγιάνει τις τράπεζες, θα κερδίσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης.

Όποιος κάνει όλα τα ανωτέρω, θα κερδίσει με τα τσαρούχια όλες τις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Όποιος κάνει όλα αυτά, θα έχει επιτύχει μια πραγματική επανάσταση σε όλα τα επίπεδα.

Και το πιο σπουδαίο:

Θα είναι η μοναδική επανάσταση που θα έχει πολύ μικρότερο ρίσκο να την κάνει η Κυβέρνηση, παρά να την αποφύγει!

Δεν είναι «επιλογή» πλέον.

Είναι αναγκαστικός μονόδρομος – και για την κυβέρνηση και για τον τόπο.

Μονόδρομος και λύτρωση ταυτόχρονα.
Ν.Ζ.