Η Χώρα μας θέλουμε να Πλουτίσει ή να Πτωχεύσει;

Κάθε χώρα έχει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Αλλού υπερτερεί αλλού υστερεί. Όπως οι άνθρωποι. Άλλος είναι καλός στα μαθηματικά, Άλλος στα φιλολογικά, άλλος έχει δυσλεξία κ.ο.κ. Όλοι όμως μπορούν να πετύχουν. Αρκεί ο καθένας να αναπτύξει τα πλεονεκτήματά του και να μην απασχοληθεί με την μειονεκτήματά του. Η χώρα μας για παράδειγμα είναι μια χώρα που παράγει 100 και ξοδεύει 150. Μη πάει ο νου σας σε παράνομα πράγματα. Απλά, πολλά δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν παραχθεί σε άλλες χώρες φέρνει η εμπορική μας ναυτιλία για να καταναλωθούν στη χώρα μας. Επίσης, πολλά δισεκατομμύρια ευρώ που παράγουν οι ομογενείς μας σε άλλες χώρες τα φέρνουν και τα ξοδεύουν στη χώρα μας.
Έτσι, ενώ η χώρα μας παράγει 100 και ξοδεύει 150, π.χ. η Γερμανία παράγει 300 και καταναλώνει μέσα στη χώρα μόνο τα 200 (αφού 9 εκατομμύρια ξένοι στέλνουν εμβάσματα στις χώρες τους.). Αυτό – για όσους γνωρίζουν στοιχειώδη οικονομικά - εξηγεί γιατί τα προϊόντα στην χώρα μας είναι ακριβότερα από την Γερμανία, γιατί η ίδια αλυσίδα σουπερμάρκετ βάζει ακριβότερες τιμές στην Ελλάδα και φθηνότερες στην Γερμανία.
Όπου καταναλώνεται περισσότερο χρήμα από αυτό που παράγεται θα υπάρχουν και υψηλότερες τιμές.
Δυστυχώς η χώρα μας βρίσκεται σήμερα με ένα συνολικό χρέος κοντά στα 350 δισ ευρώ, που για την εξυπηρέτηση του χρειάζεται πάνω από 60 δις ευρώ το χρόνο. Δυσθεώρατα υπέρογκο ποσό.
Η εξήγηση του πως δημιουργήθηκε το χρέος αυτό είναι απλή.
Ρώτησαν οι πολιτικοί τους ψηφοφόρος τους τι θέλετε για να μας ψηφήσετε και αυτοί απάντησαν: Να μας διορίσετε. Όμως, μεταξύ του να πληρώνεσαι και να δουλεύεις και να πληρώνεσαι και να μη δουλεύεις, οι ψηφοφόροι προτίμησαν το δεύτερο με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις των τελευταίων 50 ετών να διορίσουν πάνω από 1 εκατομμύριο δημόσιους υπαλλήλους (αντί των 200.000 χιλιάδων (το πολύ) που πραγματικά χρειάζονταν), δημιουργώντας για το λόγο αυτό χιλιάδες άχρηστες υπηρεσίες.
Έτσι δημιουργήθηκε το σημερινό χρέος το οποίο θα κληθεί ο ιδιωτικός τομέας να το αποπληρώσει μια που είναι ο μόνος τομέας που παράγει (εκτός αν νομίζετε ότι τον πλούτο τον δημιουργεί ο δημόσιος τομέας).
Ο ιδιωτικός όμως τομέας βλέποντας τη διαφθορά του δημοσίου τομέα (αμοιβή χωρίς εργασία) διεφθάρη και αυτός στη προσπάθεια του να αποκρύψει τα εισοδήματα της δραστηριότητάς του, για να μη του τα πάρει και τα σπαταλήσει ο γιγαντούμενος δημόσιος τομέας.
Η κυβέρνηση λοιπόν σήμερα, θέλοντας να σταματήσει το κατήφορο της χώρας έχει αντιληφθεί ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το δημόσιος τομέας. Όμως βλέπει ότι δεν μπορεί αν κάνει και πολλά πράγματα. Ούτε να μειώσει τους μισθούς των δημοσίων υπάλληλων μπορεί, ούτε πολύ περισσότερο να απολύσει τους μη χρειαζούμενους.
Έτσι μοιραία στρέφεται στους ιδιώτες επιχειρηματίες και επαγγελματίες ουσιαστικά τους μόνους που ασκούν παραγωγική δραστηριότητα και δημιουργούν πλούτο. Και δεν είναι λίγοι. Μιλάμε για πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα. Κατηγορώντας τους για φοροδιαφυγή (που πράγματι στην πλειοψηφία τους κάνουν) θα φτιάξει δίχτυ τεκμηρίων έτσι ώστε να τους αναγκάσει να πληρώσουν περισσότερο φόρο μέσα από δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες, αποδείξεις, χαρτιά, ελέγχους κλπ.
Δυστυχώς όμως, η πείρα έχει δείξει ότι ο Έλληνας επιχειρηματίας όταν πας με άγριες διαθέσεις να τον φορολογήσεις τότε ως αντίδραση σταματά τη δραστηριότητά του, μεταφέρει τα λεφτά του στο εξωτερικό, δεν κτίζει άλλο σπίτι, δεν αγοράζει άλλο αυτοκίνητο.
Έτσι δηλαδή η κυβέρνηση προσπαθώντας να του αποσπάσει μερικές χιλιάδες φόρο χάνει από την άλλη μεριά δεκάδες χιλιάδες ευρώ από το σταμάτημα της κατανάλωσης του με κίνδυνο να παγώσει όλη η οικονομία (και μη ξεχνάμε αυτό που είπαμε στην αρχή: η χώρα μας είναι κυρίως χώρα κατανάλωσης και όχι παραγωγής).
Κρίμα γιατί σε περιόδους οικονομικής ύφεσης όπως η σημερινή, χρειάζονται μέτρα προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή προς την αύξηση της κατανάλωσης, προς την αύξηση της ταχύτητας κυκλοφορίας του χρήματος (τελικά δηλαδή προς την αύξηση των εσόδων του κράτους) .
Και αυτό θα επιτευχτεί μόνο εάν η κυβέρνηση προχωρήσει στο αντικειμενικό προσδιορισμό του φόρου με απλά κριτήρια (και όχι με τεκμήρια) χωρίς γραφειοκρατία για το σύνολο των επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών που σήμερα ουσιαστικά δεν πληρώνουν καθόλου φόρο. Με το αντικειμενικό προσδιορισμό θα πληρώνουν φόρο και μάλιστα υψηλό.
Ταυτόχρονα όμως η κυβέρνηση αφού πλέον θα εισπράττει τους φόρους που θέλει, αντικειμενικά προσδιοριζόμενους, θα πρέπει να αφήσει εντελώς ελεύθερη την κατανάλωση από οποιαδήποτε τεκμήρια. Αφού ο φορολογούμενος πληρώσει το φόρο του, θα μπορεί να κτίσει ή να αγοράσει σπίτι, αυτοκίνητο, σκάφος κλπ. χωρίς να φοβάται οποιαδήποτε παρέμβαση της εφορίας. Ήσυχος λοιπόν και ανακουφισμένος θα πληρώνει ευχαρίστως τον αντικειμενικά προσδιορισμένο φόρο και θα ρίχνει όλα του τα λεφτά στην κατανάλωση.
Το κράτος με τον τρόπο αυτό και πολλαπλάσιο φόρο θα εισπράξει απευθείας και από την αύξηση της οικονομικής δραστηριότητα των πολιτών θα αντλήσει πολλαπλάσιους έμμεσους φόρους.
Δ. Πέτρου