Επιστολή Μιχάλη Παντούλα προς τον Υπουργό Οικονομικών

19.3.10

ΠΡΟΣ: Τον Υπουργό Οικονομικών
κ. Γεώργιο Παπακωνσταντίνου

Κύριε Υπουργέ,
Επιτρέψτε μου να σας κοινοποιήσω αντίγραφα των υπομνημάτων, που είχαν την καλοσύνη να μου αποστείλουν η Πανελλήνια Ομοσπονδία Βιοτεχνών Αργυροχρυσοχόων και Κοσμηματοπωλών και το Σωματείο Ασημουργών Ιωαννίνων, το περιεχόμενο των οποίων αφορά την επιβολή Ειδικού Φόρου Πολυτελείας 10% σε όλα τα είδη του κλάδου τους.
Ο κλάδος της αργυροχρυσοχοΐας έχει μακρά παράδοση στα Ιωάννινα και είναι ταυτισμένος με τον πολιτισμό και την τοπική οικονομία. Το γεγονός αυτό μου επιτρέπει να έχω μία ευρύτερη γνώση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και ταυτοχρόνως μου “επιβάλλει” το καθήκον να διατυπώσω προτάσεις υπέρβασής τους λαμβάνοντας υπόψη τη σημερινή οικονομική συγκυρία.
Οι προτάσεις μου είναι οι εξής:
1) Ο Ειδικός Φόρος Πολυτελείας (10%), που ως ποσοστό επιβάλλεται σε όλα τα είδη της αργυροχρυσοχοΐας ανεξαρτήτως τελικής τιμής του προϊόντος (το ίδιο ποσοστό σε ένα αντικείμενο των 10€ όπως και σε ένα άλλο η τιμή του οποίου είναι 3000€), πρέπει να επανεξετασθεί και να ενταχθεί στη λογική του αναλογικού πλαφόν, όπως ήδη ισχύει και σε άλλες περιπτώσεις (π.χ. αυτοκίνητα). Ο λόγος είναι πολύ απλός. Τα είδη, για παράδειγμα, που παράγουν τα εργαστήρια αργυροχοΐας των Ιωαννίνων, σε ποσοστό 90% περίπου, είναι τουριστικά με τελική τιμή προϊόντος από 5-100€. Μπορεί αυτά τα είδη να θεωρούνται είδη πολυτελείας; Προφανώς όχι. Η επιβολή, επομένως, Ειδικού Φόρου Πολυτελείας θα πρέπει να αφορά τα πραγματικά είδη πολυτελείας, τα οποία μπορούν να προσδιοριστούν από την τελική τιμή του προϊόντος (π.χ. άνω των 2000€). Το Υπουργείο Οικονομικών πρέπει να προσδιορίσει το χρηματικό αυτό όριο. Σε ό,τι είναι κάτω από αυτό προστίθεται μόνο ο ΦΠΑ. Στα είδη που η τιμή πώλησής τους το υπερβαίνει να επιβάλλεται επιπλέον του ΦΠΑ και ο Ειδικός Φόρος Πολυτελείας. Το αυτό πρέπει να ισχύει για κάθε είδος πολυτελείας χωρίς καμία εξαίρεση.
2) Ο Ειδικός Φόρος Πολυτελείας δεν πρέπει να επιβάλλεται στις βιοτεχνίες (παραγωγή), αλλά στην τελική φάση διακίνησης του προϊόντος (κατανάλωση). Εάν συμβεί το πρώτο τότε θα παρατηρηθεί το παράδοξο να επιβάλλεται στη βιοτεχνία ο συγκεκριμένος φόρος 10% με την αγορά των πρώτων υλών και στη συνέχεια να επαναλαμβάνεται κατά την αγορά του προϊόντος από τον καταναλωτή (άλλο ένα 10% τη στιγμή που ο νόμος το απαγορεύει) και μάλιστα όταν η τιμή από τη βιοτεχνία έως το κατάστημα πώλησης έχει ήδη διπλασιαστεί. Επομένως, το ποσοστό 10% είναι μόνο θεωρητικό. Στην πράξη πρόκειται για πολύ μεγαλύτερο με τραγικές συνέπειες στην ανταγωνιστικότητα του προϊόντος της ελληνικής αργυροχρυσοχοΐας. Ήδη στην Τουρκία έχουν αναρτηθεί αφίσες, που ενημερώνουν ότι εκεί δεν ισχύει ο Ειδικός Φόρος Πολυτελείας, ενώ οι επιβάτες των κρουαζερόπλοιων που περιπλέουν στο Αιγαίο παροτρύνονται για αγορές στη γείτονα χώρα.
3) Η επιβολή του Ειδικού Φόρου Πολυτελείας στην τελική φάση διάθεσης του προϊόντος επιτρέπει τον επαναπροσδιορισμό του στο 5% αντί του 10%, καθόσον η τιμή του προϊόντος από την παραγωγή του έως το κατάστημα πώλησης έχει διπλασιαστεί. Με αυτό τον τρόπο ο Ειδικός Φόρος Πολυτελείας θα επιβάλλεται σε είδη που η τιμή πώλησής τους θα υπερβαίνει ένα χρηματικό όριο, θα αφορά τον καταναλωτή που επιλέγει να αγοράσει το συγκεκριμένο είδος και η είσπραξή του θα έχει έναν άμεσο χαρακτήρα με θετική επίπτωση στα έσοδα του κράτους. Η απόδοσή του θα ακολουθεί τον τρόπο απόδοσης του ΦΠΑ. Εν τέλει η αλλαγή αυτή θα ενισχύσει τα δημόσια έσοδα και ταυτοχρόνως θα επιτρέψει στις βιοτεχνίες του κλάδου της αργυροχρυσοχοΐας να λειτουργήσουν διατηρώντας ή και δημιουργώντας νέες θέσεις απασχόλησης. Σήμερα ο συγκεκριμένος κλάδος αριθμεί 2500 εργαστήρια παραγωγής και 7500 καταστήματα πώλησης, ενώ μία πληθώρα τουριστικών καταστημάτων απασχολεί πάνω από 75000 εργαζόμενους. Η αργυροχρυσοχοΐα αποτελεί έναν συναλλαγματοφόρο κλάδο της ελληνικής οικονομίας και αξίζει το ενδιαφέρον όλων μας.
Επιθυμώ, τέλος, να υπενθυμίσω ότι ο Ειδικός Φόρος Πολυτελείας 12%, που ίσχυε για όλα τα είδη αργυροχρυσοχοΐας στις δεκαετίες του '70 και '80 και επέδρασε αρνητικά στην ανάπτυξη του κλάδου σε πάρα πολύ καλές εποχές, καταργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '80 από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου με δημόσια δήλωσή του στη “μητρόπολη” της αργυροχρυσοχοΐας, τα Ιωάννινα.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Μιχάλης Χρ. Παντούλας