Αντί Μνημοσύνου, Βολές κατά της ΣΕΧΤΑΣ και της Κυβέρνησης.

Την Κυριακή έχουμε τα "σαράντα" του Γκόλια.
Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας την προκήρυξη με την οποία η ΣΕΧΤΑ θέλησε να μας εξηγήσει τα ανεξήγητα αλλά περισσότερο να μας εντυπωσιάσει, γεννήθηκαν μέσα μου αισθήματα και συναισθήματα και πάμπολλες απορίες. Tις απορίες μετά από τόσες ημέρες προσπαθώ να τις λύσω και ελπίζω ότι θα τις λύσω μόνος ή και με την βοήθεια των συν Ελλήνων. Τα αισθήματα όμως και τα συναισθήματα με έφεραν, παρ' όλο το προχωρημένο της ηλικίας μου, σε μια ψυχική κατάσταση πρωτόγνωρη και θα ήθελα, ΥΠΟ ΤΥΠΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ προς τα θύματα των οργανώσεων του "τρόμου", να την μοιρασθώ μαζί σας.
Πάντοτε στις κοινωνίες υπήρχαν ανώμαλες καταστάσεις που τις δημιουργούσαν οι λίγοι, οι εκμεταλλευτές, με το ασήκωτο βάρος να πέφτει στις πλάτες της πλατιάς μάζας των λαών που άλλοτε τις πολεμούσαν επαναστατώντας και άλλοτε τις υπέμειναν στωικά είτε γιατί οι συνθήκες δεν επέτρεπαν κανενός είδους σοβαρής αντίδρασης είτε γιατί δεν βρέθηκαν αυτοί που θα τους ξεσήκωναν, που θα τους έδιναν όραμα, που θα έμπαιναν μπροστάρηδες σε έναν δίκαιο αγώνα για την επιβίωσή τους. Μετά τις επαναστάσεις όλα άλλαζαν και έπαιρναν έναν νέο δρόμο άσχετα, αν στο τέλος, το αποτέλεσμα δεν ήταν το προσδοκώμενο (βλέπε υπαρκτό σοσιαλισμό) αλλά και στις περιπτώσεις που δεν ήταν δυνατή η ένοπλη αντίδραση δεν σημαίνει ότι οι λαοί έμεναν αδρανείς και έρμαια στην δυστυχία τους. Γεννούσαν!
Γεννούσαν ιδέες, γεννούσαν συστήματα και γεννούσαν ήρωες.
Ήρωες πραγματικούς αλλά...

Διαβάστε τη συνέχεια ---> εδώ