Ράβε ξήλωνε... σε μπελά να βρίσκεσαι.!

Η μία κυβέρνηση έρχεται, η άλλη φεύγει... και η ιστορία συνεχίζεται, όπως συνεχίζεται και ο δρόμος προς την εξαθλίωσή μας. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να αναφερθώ σε μία κυβέρνηση αθλίων κι έναν λαό γελοίων ή το αντίστροφο. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να γράψω για τον κατήφορο των πολιτικών ή τον κατήφορο των πολιτών. Ειλικρινά, οι πολιτικές εξελίξεις το μόνο που προσφέρουν είναι διλήμματα...

Κοιτώντας την κυβέρνηση Παπανδρέου -την χθεσινή ή την σημερινή- προσπαθώ να δω τις διαφορές προς το καλύτερο. Αδυνατώ! Πρόσωπα που έμειναν σταθερά ανήκουν στο ισχυρό λόμπι της Bilderberg. Πρόσωπα που μετακινήθηκαν, ανήκουν στους αδιαπραγμάτευτους "σκληρούς του Γιώργου", που ισοπέδωσαν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών. Πρόσωπα που ήρθαν, "δένουν" σε έναν θανατηφόρο εναγκαλισμό το κόμμα με τους διακυβερνώντες, σε έναν "χορό" που όλα προδικάζουν πως δεν θα έχει ευοίωνο τέλος.

Αναρωτιέμαι τι θα προσφέρουν οι νέοι που δεν πρόσφεραν οι "παλιοί".

Συγκεκριμένα, αναρωτιέμαι σε ποιούς θα προσφέρει αυτό το νέο κυβερνητικό σχήμα, που απώλεσε και την "ρομαντική" διάθεση του μικρού, ευέλικτου και αποδοτικού. Γιατί άραγε; Ποιοί λόγοι οδήγησαν τον ανθύπατο του ΔΝΤ (βλ. Γιώργος Παπανδρέου) να δημιουργήσει την μεγαλύτερη -σε παγκόσμια δεδομένα- κυβέρνηση; Τέλος, γιατί έγινε ο ανασχηματισμός, αφού λίγες ημέρες πριν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωνε πως "όλα είναι καλά, όλα πάνε καλά";

Προσπαθώ να προσεγγίσω το σκεπτικό του Γιώργου Παπανδρέου. Δυστυχώς, δεν μπορώ να διακρίνω τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από ένα πολιτικό τέχνασμα που αποδίδει βραχυπρόθεσμα οφέλη. Και τα οφέλη είναι ο χρόνος που κερδίζει (περίοδος προσαρμογής - ενημέρωσης των νέων υπουργών) ο πρωθυπουργός και η δικαιολογία που του προσφέρεται εν όψει της πολυσήμαντης (αλλά ουσιαστικά κενής πολιτικού περιεχομένου) επίσκεψής του στην ΔΕΘ.

Τελικά, η κυβέρνηση των διλημμάτων (π.χ. "Ή σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα"...) αποδεικνύεται ως κυβέρνηση των παραπηγμάτων, αφού επί της ουσίας δεν έχει αποδώσει τίποτε περισσότερο από το μηδέν (η απόδοση υπό του μηδενός συνεχίζει να υφίσταται), συναγωνιζόμενη τους άρτι εισαχθέντες στα Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας. Τί άραγε έχει προσφέρει στον τόπο, στην χώρα (και όχι στον χώρο) και στους πολίτες η απελθούσα κυβέρνηση του ΔΝΤ; Γιατί να πιστέψουμε πως η σημερινή κυβέρνηση θα προσφέρει; Αφού σε κάθε "στρίμωγμα" της προηγούμενης η απάντηση που παίρναμε ήταν "πρέπει να ακολουθήσουμε το μνημόνιο", "δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά από αυτά που υπογράψαμε", "οι εντολές της τρόικας είναι αυτές..."!!!

Την ίδια στιγμή, προσπαθώ να κατανοήσω και την πλευρά που δέχεται τις κυβερνητικές επιθέσεις. Προσπαθώ να καταλάβω ποιοί λόγοι έχουν επιβάλει μία παράξενη "νιρβάνα" και έχουν τοποθετήσει σε παρακολουθητικό ρόλο έναν ολόκληρο λαό (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), ο οποίος βρίσκεται ατάραχος -αν και προβληματισμένος- στο χείλος του γκρεμού, ενώ κάποιοι (βλ. τρόικα) έχουν αποφασίσει να τον ρίξουν στο χάος (για παραδειγματισμό)...

Δεν ξέρω πλέον ποιός είναι ο θύτης και ποιός το θύμα. Γιατί; Μα, επειδή είθισται το θύμα να παλεύει για να αποφύγει το μοιραίο... Κι εδώ, σήμερα διαπιστώνω πως ο μόνος που προσπαθεί να αποφύγει το... "μοιραίο", είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός και η παρέα του. Οι πολίτες της χώρας, που δέχονται αλλεπάλληλα ραπίσματα ηθικού και οικονομικού τύπου, παραμένει ατάραχος...! Μοιάζει αποπροσανατολισμένος...! Πρόκειται για αδυναμία ή μία σιωπηρή αφαίρεση κάθε μελλοντικής δικαιολογίας από όλους αυτούς που σήμερα βυσοδομούν στο σώμα της χώρας και των πολιτών της;

Το μόνο σίγουρο είναι πως η ιστορία καταγράφει και θα συνεχίσει να καταγράφει τα γεγονότα... Λεπτό προς λεπτό... Ημέρα με την ημέρα... Όπως και να έχει, οι εξελίξεις θα τιμωρήσουν τον πραγματικό υπαίτιο για όλα όσα σήμερα η χώρα περνάει...
Κωνσταντίνος