Εβδομήντα χρόνια πριν και σήμερα...

G. Papandreou

Γράφει ο Κώστας Ιορδανίδης
Πριν από εβδομήντα χρόνια, η Ελλάς ήταν ακόμη μία χώρα βαθύτατα διαιρεμένη, καθώς εβίωνε με τρόπο οδυνηρό τις συνέπειες του εθνικού διχασμού. Η Μεγάλη Ιδέα, που ήταν η κινητήρια δύναμη του έθνους, είχε καταρρεύσει το 1922 στις ακτές της Ιωνίας. Ενάμιση εκατομμύριο πρόσφυγες προσπαθούσαν να οικοδομήσουν το μέλλον τους στη νέα τους πατρίδα. Το πολιτικό σύστημα είχε πλήρως απαξιωθεί. Τη χώρα διοικούσε ένας δικτάτορας, ο Ιωάννης Μεταξάς, άτομο απόμακρο, μάλλον αλλόκοτο, ασυμπαθές ακόμη και στην κατεστημένη συντηρητική παράταξη, από την οποία και προερχόταν, πριν εγκαθιδρύσει το δικτατορικό του καθεστώς στις 4 Αυγούστου 1936.
Και όμως, πριν από εβδομήντα χρόνια, σαν σήμερα ακριβώς, αυτό το έθνος αφυπνίσθη ή μάλλον το αφύπνισε η απόφαση ενός και μόνου άνδρα, του Ιωάννη Μεταξά, που αντιτάχθηκε στην απαίτηση παραδόσεως της Ελλάδος στην Ιταλία του Μπενίτο Μουσολίνι. Ετσι συνέβη το απίστευτο· το όντως ανατρεπτικό. Οι ιταλικές δυνάμεις εισβολής δεν αναχαιτίσθηκαν απλώς, κατατροπώθηκαν κυριολεκτικώς στην Αλβανία. Ενας δικτάτορας, δύσθυμος και αντιπαθής, έγινε ο εκφραστής της λαϊκής θελήσεως. Μέσα σε λίγες ώρες έπαυσε να είναι ο "Εξοχότατος", ο "πρωθυπουργός", ο "δικτάτορας", έγινε ο "Γιάννης", θα γράψει ο Γ.Α. Βλάχος.
Επιστρέφοντας στο σήμερα, μετά εβδομήντα χρόνια. Ευρέθη η Ελλάς ενώπιον κρίσεως οικονομικής, ως αποτέλεσμα πλημμελεστάτης διαχειρίσεως την τελευταία τριακονταετία. Δεν είναι η τραγικότερη φάση της ελληνικής ιστορίας. Επρεπε να ληφθούν κάποια μέτρα για τον εξορθολογισμό του υφιστάμενου συστήματος. Αντιδημοφιλή, βεβαίως, αλλά εν πάση περιπτώσει το διακυβευόμενο δεν ήταν η ειρήνη, η εναλλακτική λύση δεν ήταν ο πόλεμος, οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, οι ολέθριες υλικές καταστροφές.
Ο Γιώργος Παπανδρέου στην κρίση αυτή δεν ήταν μόνος. Πλαισιωνόταν από υπουργούς, συμβούλους, Ελληνες και ξένους, βρισκόταν σε διαρκή διαβούλευση με τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Κατέληξε η κυβέρνησή του στην υπογραφή Μνημονίου, με όρους επαχθείς, όπως και ο ίδιος ομολογεί για τη σωτηρία της Ελλάδος. Επινοήθηκαν συνθήματα του τύπου "αλλάζουμε ή βουλιάζουμε", αλλά ο λαός δεν συνηγέρθη, δεν ακολούθησε τον πρόσφατα εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας, με μία λέξη δεν επίστευσε.
Βρίσκεται συνεπώς εν εξελίξει μία διαδικασία ..."διασώσεως" της Ελλάδος, στην οποία όχι απλώς δεν μετέχει το έθνος σύσσωμο, αλλά αντιδρά. Από τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους που οι αποδοχές τους περικόπηκαν έως τους επιχειρηματίες, που διαμαρτύρονται για τις αυξήσεις των αμέσων φόρων και του ΦΠΑ.
Ο κ. Παπανδρέου χάνει τη στήριξή του στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Πολιτικά εισήλθε σε φάση κοπώσεως, και αυτό αποτυπώθηκε στην τελευταία συνέντευξή του.
Δεν είναι εις θέσιν να δημιουργήσει ελπίδα, που είναι απαραίτητη για έξοδο από την κρίση.