Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή από πλευράς του κόμματος της Ρηγίλλης, να δείξει ότι συμμετέχει στην λαϊκή οργή και κινητοποίηση. Σωστή η σκέψη, δεν αμφιβάλλουμε.
Εάν όμως δεν υπάρχει εμπειρία, εάν δεν υπάρχει κεντρική βούληση και δεν υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις, γιατί παίρνουν δυνητικά κόσμο στον λαιμό τους;
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η Ελλάδα δεν είναι Ιρλανδία ή ακόμη και Ιταλία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα. Στην χώρα μας βιώνουμε ακόμη παλαιοκομμουνιστικές καταστάσεις.
Πάρτε για παράδειγμα την πορεία της Τετάρτης. Εκτός από το ότι σε αρκετά μπλόκ της πορείας υπήρχαν πανώ που ζητούσαν την ... νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, εκτός από τα φυλλάδια που έπεφταν και έγραφαν για ... Μελιγαλά, εκτός από τις ομάδες περιφρούρησης που ακολουθούσαν όποιον κρατούσε ... ελληνική σημαία, είχαμε μέχρι και σπιούνους που παρακολουθούσαν την συγκέντρωση των πολυτέκνων μην τυχόν και βρούν κανέναν φασίστα! Φυσικά όλοι γνωρίζουμε ότι για τους αναρχο-αριστεριστές, φασίστας είναι όποιος δεν ασπάζεται τα δικά τους πιστεύω.
Ανακεφαλαιώνουμε λοιπόν. Καλά κάνει η Νέα Δημοκρατία και είναι κατά του μνημονίου. Καλά κάνει και καταγγέλλει το μνημόνιο. Όλα καλά και άγια.
Αν θέλει όμως να κατεβάσει τον κόσμο της στον δρόμο, γιατί δεν το κάνει με τον τρόπο που πρέπει και αντ' αυτού τον ... προωθεί στις πορείες που οργανώνουν οι συνδικαλισταράδες του ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα γκρουπούσκουλα της αριστεράς, στις οποίες μάλιστα κινδυνεύουν εάν κρατάνε ελληνική σημαία;
Δυστυχώς στην χώρα μας, ακόμη και σε αυτές τις υποτιθέμενες λαϊκού και όχι κομματικού χαρακτήρα πορείες, η άκρα αριστερά εφαρμόζει ένα συγκεκριμένο σύστημα που δεν επιτρέπει στους πολίτες να διαμαρτυρηθούν.
Και αντί το κυρίαρχο κόμμα στην κεντροδεξιά να προσπαθεί να “κτυπήσει” αυτό το σύστημα, εάν όχι διοργανώνοντας δικές του πορείες, δημιουργώντας έστω δικά του μπλόκ, πέφτει στην παγίδα τού να “τροφοδοτεί” τις αριστερίστικες οργανώσεις, το ΚΚΕ και γενικά την αριστερά με το πλήθος των διαμαρτυρόμενων πολιτών, το οποίο δεν ανήκει ιδεολογικά σε αυτούς.
Η κριτική της Νέας Δημοκρατίας στο μνημόνιο είναι ακρογωνιαίος λίθος της αντιπολιτευτικής της δράσης. Για να την στηρίξει όμως σε λαϊκό επίπεδο βασίζεται στο ... ΠΑΜΕ.
Αυτό αποτελεί παγίδα για την ίδια. Ίσως θα πει κάποιος, η ΝΔ δεν έχει την δύναμη σήμερα να διοργανώσει δικές της δράσεις. Ίσως δεν έχει καν την δύναμη να υπερασπιστεί ένα δικό της μπλόκ μέσα στις πορείες.
Ε τότε καλά θα κάνει να ασχοληθεί με το να φτιάξει αυτή την δυναμική. Ας φτιάξει ένα αντίστοιχο ΠΑΜΕ, μέσα στο οποίο όμως θα κυριαρχούν οι ελληνικές σημαίες.
Ειδάλλως οι Έλληνες που θα θέλουν να διαμαρτυρηθούν θα πρέπει είτε να μην μπορούν να το πράξουν, είτε να είναι όμηροι του κάθε αριστεριστή εάν τολμούν να εμφανιστούν σε κάποια πορεία.
Για να δημιουργηθεί όμως κάτι τέτοιο, θα πρέπει κάποιοι να αφήσουν στην άκρη την “υψηλή πολιτική” και να ασχοληθούν σε πραγματικό επίπεδο με την κοινωνία. Θα πρέπει επίσης η Νέα Δημοκρατία να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα σε επίπεδο ιδεολογικό. Θα πρέπει ακόμη να ενεργοποιήσει τον κόσμο που μπορεί να επηρεάζει. Και εν τέλει θα πρέπει να πάρει και κάποια ρίσκα.
Δυστυχώς στο όνομα της αντιμνημονιακής πολιτικής η Νέα Δημοκρατία θυσιάζει την ιδιαίτερη κοινωνική γλώσσα που θα έπρεπε να έχει. Δεν μπορεί να ταυτίζεται σε επίπεδο συνθημάτων με το ΚΚΕ.
Θα πρέπει να δημιουργήσει ένα ρεύμα αντίθετο προς το ΚΚΕ και όχι να δημιουργεί ρεύμα “συμφωνίας” με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς κάποιοι “αστοί” της γενιάς του Πολυτεχνείου ακόμη διακατέχονται από φοβικά σύνδρομα και φοβούνται να πουν τα σύκα σύκα. Η αντιπολίτευση στο μνημόνιο πρέπει να έχει υγιή, εθνικά και λαϊκά χαρακτηριστικά.
Όχι αριστερίστικα. Όταν όμως στις αντιμνημονιακές πορείες εκατό – διακόσιοι κουκουλοφόροι τα κάνουν άνω κάτω, όταν κατεβαίνουν πανώ με συνθήματα για τους μετανάστες, πώς θα εμπνευστεί ο κόσμος της δεξιάς να συμμετέχει;
Αυτή την στιγμή όσοι δεξιοί κατεβαίνουν στον δρόμο, κατεβαίνουν ως είδος “ουράς” των αριστερών. Αυτή η νοοτροπία θα πρέπει να αλλάξει. Εάν δεν αλλάξει τα όσα ελπίζει ο κ. Σαμαράς για “λαϊκό” κίνημα κατά του μνημονίου θα παραμείνουν σχέδια.
Και η μόνη του ελπίδα θα είναι η λογική του “ώριμου φρούτου”.
elora
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου