Το Σύνταγμα υπεραρκεί!

Ο επί της Δικαιοσύνης υπουργός κ. Χ. Καστανίδης, έχει τη φήμη σοβαρού και προσεκτικού δημοσίου ανδρός. Και θα ήταν κρίμα -και για τον ίδιο και για το πολιτικό σύστημα- να την παραδώσει βορά (την καλή του φήμη) στις επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης ή του Κινήματος.
Διότι, τι σόι πρεμούρα είναι αυτή και τι ακατανόητη βιασύνη - να ζήσουμε, δηλονότι, 37 χρόνια με το σημερινό νόμο για την ευθύνη των υπουργών (βασικά, "νόμο" της χούντας!) και να μη μπορούμε να ζήσουμε 2 χρόνια ακόμη, μέχρι το 2013, οπότε είναι δυνατή η Αναθεώρηση του Συντάγματος, ώστε η οικοδόμηση του νέου θεσμικού καθεστώτος ν’ αρχίσει από τα θεμέλια και όχι από τη στέγη;
Δηλαδή: Οσο καλές και δημοκρατικές και αν είναι οι σχετικές προθέσεις τού επί της Δικαιοσύνης υπουργού και όσο και αν εξαντλήσει τη νομική δεινότητα του εαυτού του και των συνεργατών του, ο νόμος που σπεύδει να συντάξει θα είναι ένα "μπάλωμα", ένα "μερεμέτι", το κύρος και την αποτελεσματικότητα του οποίου θα αμφισβητεί και ο πολιτικός και ο νομικός και ο δικαστικός κόσμος της χώρας.
Και ναι μεν οι αντιλήψεις, που κατά τις δηλώσεις του, θα ενσωματωθούν στο νέο νόμο (δημεύσεις, δεσμεύσεις, κατασχέσεις κ.λπ., αν από την πράξη ή παράλειψη υπουργού παρήχθησαν οικονομικά αποτελέσματα), είναι σωστές, δίκαιες και αξιέπαινες – ακριβώς, όμως, επειδή είναι τόσο σημαντικές θα πρέπει να περιφρουρηθούν με παρέμβαση στον Καταστατικό Χάρτη της χώρας.
Και επειδή με το σημερινό καθεστώς και η πιο δίκαιη παραπομπή υπουργού για το πιο καραμπινάτο αδίκημα μπορεί να συκοφαντηθεί για δίωξη πολιτικού αντιπάλου και η "συκοφαντία" αυτή, παρά ταύτα, μπορεί να περιέχει και ψήγματα αλήθειας, είναι φανερό ότι για το επόμενο καθεστώς περί της ευθύνης των υπουργών:
Πρώτο: Δεν πρέπει να υπάρχει ειδικός νόμος. Και,
Δεύτερο: Δεν πρέπει να εμπλέκεται η Βουλή στη δίωξη σε καμιά φάση της.
Άψογη και υπεράνω κάθε κομματικής ιδιοτέλειας θα είναι η παραπομπή και η κρίση υπουργού, όταν στη δίωξη και στην παραπομπή δεν εμπλέκεται η Βουλή και η ειδική δωσιδικία των υπουργών δεν ρυθμίζεται από ειδικό νόμο, αλλά από τα άρθρα 85 και 86 του Συντάγματος.
Αυτό σημαίνει:

• Ότι, καταργείται ο υπάρχων νόμος περί της ευθύνης των υπουργών.
• Ότι, τη θέση του δεν καταλαμβάνει κάποιος νέος, τροποποιημένος νόμος.
• Ότι, τα της δίωξης και παραπομπής των υπουργών ρυθμίζονται από τα άρθρα 85 και 86 του Συντάγματος. Και,
• Ότι κατά τα άλλα, ισχύουν και για τους υπουργούς οι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Σε όλες τις άλλες θα παραμένουν οι σκιές της σκοπιμότητας, της κομματικής ιδιοτέλειας και του πολιτικού ρεβανσισμού…

Χρήστος Θεοχαράτος