Έτσι φαγώθηκαν τα λεφτά

Του Γιώργου Κράλογλου
Στην πολιτική θρασύτητα του ψεύδους και της απόκρυψης της αλήθειας, της διετίας 2009-2011, πρέπει να εντάξουμε, κατά την άποψή μου, και την μεθοδευμένη προσπάθεια να ερμηνευθεί η χρεοκοπία της χώρας μόνο ως συνέπεια του πελατειακού συστήματος που έστησε η 35ετής μεταπολίτευση για να καλυφθούν οι αιτίες που θεμελίωσαν και συντηρούν το αισχρό αυτό σύστημα μέχρι και σήμερα.
Οι αιτίες που έχουν ρίζες στην σύνθετη κομματική νοοτροπία του πασοκισμού, του νεοδημοκρατισμού και του αριστερισμού.
Του πασοκισμού της δεκαετίας του 1980, όπου τους κοινοτικούς πόρους της τότε ΕΟΚ τούς χάριζαν στους αγρότες σαν "λεφτά του Παπαντρέα". Οι... Μαυράκηδες της ΔΕΗ μπορούσαν να κάνουν «δώρο» στον εαυτό τους από το ταμείο της ΔΕΗ. Οι Πιπεργιάδες να αναλαμβάνουν ως ΓΕΝΟΠ την ΔΕΗ και να την κρατάνε γερά μέχρι σήμερα χαρίζοντας τζάμπα ρεύμα στους 35.000 εργαζόμενους. Οι Κοσκωτάδες να βαφτίζονται νέα τζάκια και να αγοράζουν ό,τι υπήρχε προς πώληση. Οι αφισοκολλητές και οι κλακαδόροι να βαφτίζονται βιομήχανοι και να αναλαμβάνουν τις κρατικές επιχειρήσεις, ενώ δεν γνώριζαν την διαφορά μεταξύ ίππου, γαϊδουριού και ιπποδύναμη... Οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ να ξεχνούν πρόστιμα και διώξεις γιατί ήταν παιδιά του λαού...
Ο Νεοδημοκρατισμός ως συνεχιστής της γνωστής αλαζονείας της δεξιάς, ότι το κράτος είναι κατάκτησή μας και ιδιοκτησία μας και άρα δεν θα αφήσουμε να μας το πάρουν οι πασόκοι. Αλλά επειδή οι πασόκοι το κράτησαν μια 20ετία, το 2005 με το σύνθημα «αλλάζουμε το κράτος» το μεγαλώσαμε, το επεκτείναμε. Και μαζί του δυναμώσαμε κρατικές συντεχνίες μαζί με επαγγελματικές (φορτηγατζήδες, ταξιτζήδες, βυτιοφόρα, φαρμακοποιούς, συμβολαιογράφους και άλλους) για να φτιάξουμε ένα νέο κράτος πάνω στο κράτος του ΠΑΣΟΚ...
Ο αριστερισμός των Βορείων και Νοτίων Προαστίων με τις δεξιές τσέπες και τα επαγγέλματα όπου κατά κανόνα συναντάμε τους φοροφυγάδες (γιατροί, δικηγόροι, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, μηχανικοί) αλλά ψηφίζουν κατά συνείδηση... ενάντια στην ολιγαρχία που γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα, αφού εδώ και 20 χρόνια τουλάχιστον δεν υπάρχει το παντεσπάνι που κυνηγάει η ολιγαρχία...
Εκτός αν εννοούμε ολιγαρχία τους περίπου 300 μεσάζοντες, κρατικοδίαιτους και γνωστούς σε όλους μας απατεώνες (φίλους κομμάτων και κυβερνήσεων) που εμφανίζονται κατά καιρούς ως επενδυτές, «καμακώνουν» (γιατί δεν αγοράζουν) κάποια ψοφίμια της ελληνικής οικονομίας και στην συνέχεια αν δεν μπουν ολίγον φυλακή... (για τα μάτια του κόσμου) «μεταναστεύουν» στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στην Νέα Υόρκη για να επανέλθουν αργότερα (ίσως και μέσω δραχμής) άσπιλοι... και αμόλυντοι...
Αυτές οι νοοτροπίες που έχουν σχηματοποιηθεί αριστοτεχνικά έχουν μετασχηματίσει μεγάλο μέρος και της κοινωνίας που επεδίωξε να γίνει πελάτης των κομμάτων-φορέων της κάθε συγκεκριμένης νοοτροπίας, με ανταμοιβή τον διορισμό του στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα ή και την παρουσία του στην Βουλή, ως μέλος, αν μπορεί να «διδάξει» την νοοτροπία...
Η πρόσφατη οδική συμπεριφορά ενός εκ των θεμελιωτών του ΠΑΣΟΚ, του κ. Κ. Κουλούρη, και στη συνέχεια ο «πολιτισμένος» διάλογός του με την αποκάλυψη της νοοτροπίας και των «μηχανισμών» λειτουργίας του πασοκισμού, επιβεβαιώνει νομίζω τα όσα ισχυρίζομαι παραπάνω.
Οι υποθέσεις SIEMENS, υποβρυχίων, Βατοπεδίου, δύο ιδιωτικών Τραπεζών μαζί με τους πρωταγωνιστές των υποθέσεων αυτών και με τις αναφορές τόσο του κ. Γ. Παπανδρέου όσο και του κ. Κ. Καραμανλή σε διαπλεκόμενους, συμφέροντα και νταβατζήδες, δείχνει κατά τον πλέον λαμπρό τρόπο ότι πριν τα φαινόμενα αυτά υπήρξε μια νοοτροπία που με απόλυτη σκοπιμότητα προώθησαν τα κόμματα της μεταπολίτευσης.
Αυτή την νοοτροπία προσπαθούν τώρα να καλύψουν με πολιτική απάτη. Αφετηρία ήταν το καθόλου συμπτωματικό σχόλιο του κ. Θ. Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», που καλλιεργήθηκε από κυβερνητικούς παράγοντες, από την αντιπολίτευση και μέσα ενημέρωσης για να βρεθεί μια αιτία εκτόνωσης του φορολογούμενου μισθωτού και συνταξιούχου που, ενώ προεκλογικά του είπαν «λεφτά υπάρχουν», μετεκλογικά άκουσε ότι δεν υπάρχουν ούτε τα δικά του λεφτά για την σύνταξη του και την περίθαλψή του...
Επέλεξαν λοιπόν ως εξήγηση μόνο τα περί πελατειακού κράτους κρύβοντας έτσι τον Πασοκισμό του «τσάμπα μάγκα». Τον Νεοδημοκρατισμό της αλαζονείας και του εγωισμού. Και τον Αριστερισμό του επαγγελματία αντιδραστικού χωρίς ευθύνες και συμμετοχή...
Πιστεύουν προφανώς ότι έχοντας ο ψηφοφόρος ως εξήγηση για την καταστροφή της χώρας το πελατειακό σύστημα που δήθεν ανήκει στο παρελθόν... μπορούν να συνεχίσουν ανενόχλητοι με την ίδια νοοτροπία.
Έτσι, άπαντες συμφωνούν στην διατήρηση του κρατικού τομέα ως έχει, χωρίς αλλαγές και μειώσεις. Άπαντες συμφωνούν ότι το μάρμαρο θα συνεχίσουν να το πληρώνουν όσοι ανήκουν στον εξαθλιωμένο πλέον ιδιωτικό τομέα. Και, τέλος, θεωρούν άπαντες ότι αυτό που πρέπει να τους απασχολεί είναι οι εκλογές και μόνο οι εκλογές.
Ίσως λοιπόν να μην ξαναδούμε το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και την αριστερά, όπως ήταν παλιά.
Αλλά από τον πασοκισμό, τον νεοδημοκρατισμό και τον αριστερισμό δεν πρόκειται να γλιτώσουμε.