Πρώτη λύση, το τουμπεκί ψιλοκομμένο. Κόβουμε δηλαδή τις κλάψες, τις περιφερόμενες υστερίες μας και τις γεροντοκορίστικες παραξενιές μας και λουφάζουμε στα συμφωνηθέντα με την Ε.Ε. Αυτή για τα επόμενα χρόνια, και μέχρι να επιστρέψουμε στις αγορές, θα μας δείνει τα δανεικά που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε να χοροπηδάμε, κάθε πρωί στις 8.30, στο τρομπολίνο ( εκ της τρόμπας) του Tριτογενή Tομέα, εμείς θα κόψουμε λίγο από το ξίγκι του δημόσιου τομέα για να μπορούμε ό,τι μαζεύουμε από φόρους να το δίνουμε σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ανεργίας κτλπου κτλπου- ισοσκελισμός προϋπολογισμού νομίζω λέγεται- και σε λίγα χρόνια που οι κακές αγορές θα σταματήσουν να μας κάνουν «ντα» και θα αποφασίσουν πως ήρθε η ώρα για την νέα «άτα» στους δρόμους μιας ακόμα επίπλαστης ευημερίας, ντουγρού ξανά στο δικό μας λατρεμένο μοντέλο. Αυτό του γαλαζοπράσινου δικομματισμού, της παντί τρόπω κατανάλωσης και της ανάδειξης στα αιρετά αξιώματα όλων των στραβών και των κουτσών, με τις ευλογίες πάντοτε του Αγίου Παντελεήμονα!
Δεύτερη λύση, το ξεμπαστάκωμα. Κοινώς αγαπημένοι μου συνάδελφοι, γιατροί φασονατζήδες, δικηγόροι μεταφραστές και αντιπρόσωποι στις εκλογικές αναμετρήσεις, διαφημιστές ανύπαρκτων ελληνικών προϊόντων, έμποροι ξενόφερτης κυλότας, διοικητές επιχειρήσεων του ανεγχείρητου νεοελληνικού επιχειρείν, δημοσιογράφοι τρόφιμοι των αμαρτωλών Γραφείων Τύπου, διορισμένοι υπάλληλοι του κρατικού Λεβιάθαν κομμένη η απλωμένη αρίδα του τομέα των υπηρεσιών και πίσω όλοι στην πραγματική παραγωγή. Αποκέντρωση από το χαμαιτυπείο της ελληνικής pro-τεύουσας και βούρ για το pro-revolution της ελληνικής περιφέρειας. Σπέρνουμε, θερίζουμε, ταϊζουμε, σφάζουμε, μαχαιρώνουμε, μεταποιούμε, παράγουμε και όλα αυτά με το κράτος δίπλα μας να απολύει δημοσίους υπαλλήλους, να μειώνει τη φορολογία, να απλοποιεί τη γραφειοκρατία, να παραχωρεί δημόσια γη και ευρωπαϊκά κονδύλια σε όποιον επιθυμεί να επενδύσει, να αρνείται επιδόματα φτώχιας σε όποιον αρνείται να δουλέψει, να φορολογεί την περιουσία και όχι τον επιούσιο, να ξεμπαστακώνει όλους του κρατικούς υπαλλήλους από τα γραφεία τους και να τους βγάζει εκεί έξω, δίπλα στους πραγματικούς παραγωγούς και τις ανάγκες τους. Γκόλ και φύγαμε για τελικό ένα πράμα.
Όσοι μείνετε πίσω, γραφιάδες με τρία μπαλονάκια απ΄τα πενήντα σας και ένα βαρβάτο εγκεφαλικό στα εξηνταπέντε, από το πολύ το καθισιό και το stress γραφείου, το νού σας ρεμάλια . Για τα επόμενα χρόνια κομμένα τα εισαγόμενα. Κομμένες οι καρό οι τσάντες, οι ολλανδικές ντομάτες και τα θρεπτικά δημητριακά, κομμένες οι ιταλιάνικες κουζίνες στο καλορίζικο διαμέρισμα της αγαπημένης σας κοράκλας, κομμένη η κατά κεφαλήν κατανάλωση όλης αυτής της πολυποίκιλης σαβούρας. Πλέον, οι ανάγκες σας θα είναι κομμένες και ραμμένες σε ό,τι παράγουνε εκείνοι. Εσείς από τα γραφεία σας θα πιάσετε το εμπορικό ισοζύγιο από την μία και θα αναλάβετε να ρίξετε στα τάρταρα τις εισαγωγές και οι πλατωνικοί Δημιουργοί, από την άλλη, θα αναλάβουν το δύσκολο το έργο της ανόδου των εξαγωγών καθώς και την προμήθειά σας με την πολύτιμη χοληστερόλη. Είπαμε. Το νου σας ρεμάλια. Αν εσείς συνεχίζετε να συμπεριφέρεστε σαν τα συμπαθή πρωτεύοντα της μακρινής μας νιότης και να σουλατσάρετε κορδωμένοι και ευθυτενείς ανάμεσα στα ράφια, γεμίζοντας τα καροτσάκια σας με ό,τι ξενόφερτο βρεθεί μπροστά σας, αυτοί θα μετατραπούν σε σύγχρονες Δαναϊδες. Θα ρίχνουν τον παραγόμενο πλούτο σε ένα πιθάρι από το οποίο εσείς θα έχετε αφαιρέσει τον πάτο. Κοινώς, μια τρυπά στο νερό. Αλλάζουμε, λοιπόν, το παραγωγικό μοντέλο και πετυχαίνουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Δύσκολο το εγχείρημα. Γιατί; Μα γιατί αγαπητέ απαιτεί ιδρώτα. Και εμείς σαν τους Τρόττα, τους απόγονους του ήρωα του Σολφερίνο, έχουμε ξεχάσει από καιρό το τι πάει να πεί ιδρώτας!
Τρίτο και τελευταίο σενάριο, αυτό της δραχμής. Κοινώς βγαίνουμε από το Ευρώ που τόσο αγαπήσαμε και τόσες χαρές μας έχει δώσει, και επιστρέφουμε στην ταπεινή δραχμούλα.Τις συνέπειες αυτής της λύσης τις έχουν περιγράψει άλλοι, περισσότερο ειδήμονες από εμένα. Μια παρατήρηση μονάχα. Όταν θα κόψουμε πληθωριστικό νόμισμα για να το ρίξουμε στην αγορά προκειμένου να πληρώσουμε τα φέσια μας, καθώς και τους μισθούς και τις συντάξεις, θα εξαθλιώσουμε ακόμα περισσότερο, εξ΄ ορισμού, τα σημερινά τρία εκατομμύρια Έλληνες συμπολίτες μας που κινούνται ήδη στα όρια της φτώχιας. Καλή η παπαρδέλα της δραχμής, αλλά όταν θα κληθούμε να ταϊσουμε όλους αυτούς τους σύγχρονους κλοσάρ, εκεί θα καταλάβουμε πως τα λόγια του αέρα και οι εξυπνακισμοί ταιριάζουν σε κομματικά ακροατήρια και στημένα αμφιθέατρα. Όχι στην εκεί έξω πραγματική κοινωνία των εκατομμυρίων αληθινών ανθρώπων. Και, πού είστε, παπαρδέλες της δραχμής. Στο σενάριο αυτό σας περιμένουμε στα χωράφια του παππού για να βάλετε και εσείς κάνα χεράκι. Καλές οι αμπελοφιλοσοφίες στα αμφιθέατρα, τις ημερίδες και τις κοπές της γαλαζοπράσινής σας πίτας αλλά εδώ μιλάμε για Κόλαση. Και στην Κόλαση τα ζερβόδεξα ανεμομαζώματα διαβολοσκορπίζονται πριν προλάβεις να πεις «καλώς την τη δραχμή».
Υπάρχει, βέβαια, και ένα τέταρτο μοντέλο αλλά κάθε φορά που το συλλογίζομαι κλαυσιγελώ και ας το κάνω και ανορθόγραφα! Στο μοντέλο αυτό μετατρέπουμε τη χώρα μας σε χώρα παροχής υπηρεσιών προς όλους τους κατοίκους του «παγκόσμιου χωριού». Σούπερ ντούπερ μεταφορικές εταιρίες, ανταγωνιστικά εμπορικά λιμάνια, δικηγορικά γραφεία ολκής, εξαιρετικές τουριστικές μονάδες διάσπαρτες σε όλα τα σημεία της χώρας, υπερσύγχρονα ιατρικά κέντρα παροχής υπηρεσιών Υγείας, αγγλόφωνα Πανεπιστήμια με υψηλά δίδακτρα, θέατρα παγκόσμιας ακτινοβολίας, αθλητικές ακαδημίες διεθνούς φήμης και καινοτόμες εταιρίες τεχνολογιών αιχμής μέσα σε ελληναράδικες «σιλικονούχες κοιλάδες», εντελώς άλλης αισθητικής από τα σημερινά σιλικονούχα «όρη» της φαντασμένης κυράτσας των ΒΠ (Βλαχαδερά Περιωπής). Στο μοντέλο αυτό φτιάχνουμε στην Κώ το καλύτερο αγγλόφωνο Πανεπιστήμιο Ιατρικής στον κοσμό, γύρω από τον περίφημο πλάτανο του Ιπποκράτη, μιας και κουραστήκαμε, 3000 χρόνια τώρα, να βλέπουμε ένα δέντρο με κάτι μεταλλικά υποστυλώματα τριγύρω του και να αυνανιζόμαστε ανάμεσα στα ξερατά του, τρίτης διαλογής, τουρίστα για τον επώνυμό μας Ιπποκράτη. Στο μοντέλο αυτό χτίζουμε στους Δελφούς το μεγαλύτερο αγγλόφωνο Πανεπιστήμιο ελληνικού πολιτισμού στον κόσμο, μιας και βαρεθήκαμε να μαστουρώνουμε από τις αναθυμιάσεις μιας Πυθίας με κάτι κιγκλιδώματα τριγύρω της, έναν «επιχειρηματία» καντινιέρη να πουλάει νερόβραστους καπουτσίνους με τέσσερα ευρώ, και καμιά δεκαριά διορισμένα ρουσφέτια να σουλατσάρουν ανάμεσα στους κατάπληκτους – για την αναντιστοιχία αρχαιοελληνικού κάλλους και νεοελληνικών κάλων- τουρίστες.
Στο μοντέλο, δηλαδή, αυτό γινόμαστε πραγματικοί απόγονοι του μεγάλου Περικλέους και κάνουμε ό,τι ακριβώς θα έκαναν και οι αρχαίοι Έλληνες αν δεν μπαστακώνονταν οι βάρβαροι Ρωμαίοι πάνω από τα κεφάλια τους. Γιατί, είμαι σίγουρος ,πως για αυτούς ο Παρθενώνας ήταν ένα ακόμα ιερό αφιερωμένο στην Παλλάδα, το οποίο λίγα χρόνια αργότερα θα γκρέμιζαν για να φτιάξουν κάτι μεγαλύτερο και μεγαλοπρεπέστερο. Για εμάς, αντίθετα, τους γιαλαντζί, τους ολίγον έγκυους, τους φύρδην μίγδην, ο Παρθενώνας έγινε θρησκόληπτο φετίχ για να μπορούμε στις πλαγιές του να ανταλλάσσουμε αναμεταξύ μας τις ιδέες μεγαλείου της εθνικής μας σχιζοφρένειας. Θα γκρεμίσουμε, λοιπόν, τον Παρθενώνα και στη θέση του θα χτίσουμε το δικό μας Χρυσό Αιώνα . Εμπρός λοιπόν. Κατσαπλιάδες, μεσάζοντες, απατεώνες, νοικοκυραίοι, τσιφούτηδες και σφιχτοχέρηδες, τηλεοπτικοί αστέρες και ακριβοθώρητοι μαϊντανοί, φοροφυγάδες, εφοπλιστές και δραχμοφονιάδες όλου του κόσμου, ξηλωθείτε. Φτιάξτε έναν εθνικό κουμπαρά, βάλτε μέσα και τις γερμανικές αποζημιώσεις και επενδύστε πάνω στις νέες επενδυτικές ιδέες της νέας γενιάς. Αφήστε το βλαχομπαρόκ του φαίνεσθαι και δώστε το χρήμα σας στους νέους Δημιουργούς. Αφήστε την μικροαστική πρεμούρα σας για τα ωραία σας λεφτάκια και στηρίξτε τις ελπίδες σας σε αυτούς. Όχι από αλτρουισμούς και άλλες τέτοιες αηδίες. Αλλά από τυφλή υποταγή στην τοκογλυφική σας ειμαρμένη .
Ελάτε κουτόφραγκοι, αραπάδες, αμερικανάκια, σχιστομάτηδες, ατλαντικοί και ειρηνικοί πελάτες της μακρινής μας οικουμένης, να αγοράσετε από τα ακριβά μας τα πανέρια. Γιατί; Γιατί ήμαστε οι καλύτεροι βρε. Οι πρώτοι. Τα ξώγαμα ή η γνήσιοι απόγονοι του Θεμιστοκλέους, βεβαίως βεβαίως. Αυτά, όμως, φίλτατοι προϋποθέτουν πολιτικό σύστημα ικανό να σχεδιάζει, να οργανώνει και να υλοποιεί. Και, δυστυχώς για εμάς, το δικό μας πολιτικό σύστημα διαπρέπει στο να διορίζει εκλεκτούς, να μεταθέτει κολλητούς και να αποθεώνει τους ποικιλώνυμους εσμούς!
Κοινώς, καλό το παραμύθι του αγανακτισμένου Έλληνα, αλλά σιγά σιγά μας τελειώνει. Ο Έλληνας δεν είναι αγανακτισμένος, όπως λέμε ότι το κουνουπίδι είναι παραβρασμένο. Ο Έλληνας είναι απελπισμένος γιατί στην ησυχία του ιδιωτικού του βίου καταλαβαίνει πολύ καλά το τι πήγε λάθος. Είναι που τον κορόιδεψαν οι αγύρτες και θέλει κάπου να ξεσπάσει. Κάντο, λοιπόν, στις εκλογές καλέ μου άνθρωπε. Στείλε στα σπίτια τους όλα αυτά τα σκορπισμένα ζερβόδεξα λαμόγια και πάμε όλοι μαζί για το τέταρτο μοντέλο. Ήρθε η ώρα να γκρεμίσουμε και να χτίσουμε πάλι από την αρχή. Και προς Θεού. Δεν αναφέρομαι στην οικοδομή. Την ατμομηχανή του φτωχομπινέ βαλκανισμού σου.
Τάσος Φούντογλου
ΥΓ. Στο γκρέμισμα του Παρθενώνα ενυπάρχει ισχυρός αλληγορισμός. Μη πεταχτούν τίποτα πατριώτες τρίτης διαλογής από τα θρησκόληπτα στασίδια τους, για να μας πούνε τα δικά τους…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου