Του Βασ. Α. Κόκκινου
Παραφράζων κανείς τη γνωστή φράση του Πλάτωνος στον «Κρίτωνα», μπορεί να διερωτηθεί: «Τις αν αισχίων είη ταύτης δόξα ή δοκείν εξουσία περί πλείονος ποιείσθαι ή δικαιοσύνη» (Ποια θα είναι δηλαδή η χειρότερη φήμη από αυτή, από το να φαίνεται κανείς ότι προτιμά άλλη εξουσία από τη δικαιοσύνη).
Κατά το Σύνταγμα (άρθρα 72 § 1 και 28 §§ 2, 3), τόσο το πρώτο Μνημόνιο, όσο και το δεύτερο, ως παραχωρούντα σε όργανα της Ευρωζώνης εξουσίες, που το Σύνταγμα παρέχει στην Ελληνική Κυβέρνηση, έπρεπε να εγκριθούν από πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών. Αυτή η διατύπωση δεν τηρήθηκε ποτέ. Και ήταν λόγος της... προσφυγής του Δ.Σ.Α. και πολλών πολιτών κατά του Μνημονίου, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το τελευταίο όμως, αν και όφειλε να κηρύξει το Μνημόνιο αυτό ανενεργές, προεχόντως λόγω μη τηρήσεως της άνω διατυπώσεως, απέρριψε τις προσφυγές και άνοιξε το πράσινο φως για τις αιματηρές περικοπές μισθών και συντάξεων και την υπερφορολόγηση των Ελλήνων.
Αν το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο εφήρμοζε κατά γράμμα το Σύνταγμα, θα προστάτευε τους Έλληνες και θα παρείχε στην κυβέρνηση την ευχέρεια να ζητήσει την αναθεώρηση του Μνημονίου, προς εξάλειψη των ληστρικών όρων του και επιμήκυνση των βραχυτάτων προθεσμιών του. Αυτό έγινε άλλωστε σε άλλες χώρες, όπου τα αρμόδια Ανώτατα Δικαστήρια έκριναν αντιθέτως προς το ημέτερον.
Ατυχώς, η πλειοψηφία του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου της χώρας απεγοήτευσε τους πολίτες, που ήλπιζαν ότι η Δικαιοσύνη της πατρίδος τους θα τους προστατεύσει. Και απώλεσαν κάθε ελπίδα, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι αυτοκτονίες σε 1.900 περίπου εντός ενός έτους. Να σημειωθεί ότι υπήρξε και σοβαρό σκεπτικό μειοψηφίας, το οποίο όμως δεν είδε το φως της δημοσιότητος, όπως έπρεπε. Διότι τα ΜΜΕ προωθούσαν και προωθούν την πολιτική της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται πως το καθήκον της ενημερώσεως των πολιτών επικαλύπτεται μάλλον από το οικονομικό όφελος.
Άλλωστε το χρήμα, συγκινεί και ορισμένους αριστερούς δημοσιογράφους. Γίνεται δε ο ζηλόφθων θεός και των λεγομένων ηγετών του κομμουνισμού, κατά τον αγνό αγωνιστή, Αλέξανδρο Κουτσούκαλη, συγγραφέα του «Χρονικού μιας τραγωδίας (1945-1949)» και της διατριβής με τίτλο «Οι θεμελιωτές του μαρξισμού Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς», (έκδοση Επικαιρότητα, 1981, σελ. 23).
Θα πρέπει να παραμείνει στην ιστορία ως πρωτοφανές γεγονός η συμμετοχή ενός μέλους του ΣτΕ στη σύνθεση εκδικάσεως της υποθέσεως του Μνημονίου και τη σχετική διάσκεψη γι΄ αυτή, στη συνέχεια δε η παραίτησή του και η υπουργοποίησή του. Το άνω Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε επίσης και τις προσφυγές Ελλήνων πολιτών κατά του λεγομένου «χαρατσίου» του κ. Βενιζέλου, δια του οποίου η ΔΕΗ, αν και οργανισμός κοινής ωφελείας, εξοπλίστηκε με το δικαίωμα της διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος, εις εκείνους τους πελάτες της καταναλωτές, που δεν έχουν πληρώσει το ανάλογο «χαράτσι».
Το χειρότερο όμως είναι ότι η Διοικητική Δικαιοσύνη της Ελλάδος έκρινε νόμιμη και συνταγματική την επιβολή παραβόλου ίσου με το 50% του αμφισβητουμένου ποσού επιβολής φόρου, δια την άσκηση προσφυγής. Αλλά με το παράβολο αυτό, παραβιάζεται το άρθρο 20 του Συντάγματος, κατά το οποίο, καθένας έχει δικαίωμα σε παροχή εννόμου προστασίας από τα Δικαστήρια και μπορεί να αναπτύξει εις αυτά τις απόψεις του, για τα δικαιώματα ή συμφέροντά του, όπως ο νόμος ορίζει.
Αν η Δικαιοσύνη είχε ερμηνεύσει ορθά τη σχετική διάταξη, θα έπρεπε να κρίνει αντισυνταγματική την αρχική επιβολή παραβόλου ίσου με το 10% του αμφισβητουμένου ποσού. Η έγκριση από τη Νομολογία του αντισυνταγματικού αυτού παραβόλου οδήγησε την Πολιτεία στην υπερβολή της αυξήσεως τούτου στο ποσοστό του 50% του αμφισβητουμένου φόρου.
Κανείς λογικός πολίτης δεν αμφιβάλει ότι η σημερινή οικονομική αθλιότητα των Ελλήνων, οφείλεται στα λαϊκίστικα μέτρα του ΠΑΣΟΚ, από το 1981 και εφεξής, τον αχαλίνωτο δανεισμό της Ελλάδος χάριν των μέτρων τούτων και την υπαγωγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ. και τους κανόνες της Τρόικας, στους οποίους μας υπήγαγαν οι Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου, χωρίς να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός.
Διότι το ορθόν ήταν, αφού ο Παπανδρέου εγνώριζε και από τις εκθέσεις του κ. Προβοπούλου, ότι η οικονομία ήτο διαφορετική από εκείνη την οποίαν περιέγραφε, με την περιβόητη φράση «υπάρχουν λεφτά», όφειλε να προσφύγει σε εκλογές, να ενημερώσει το λαό περί της πραγματικής καταστάσεως της οικονομίας του και να ζητήσει την έγκρισή του, προκειμένου να υπαγάγει τη χώρα στο Δ.Ν.Τ. για το οποίο ο ίδιος διακήρυττε, ότι σε όποια χώρα αυτό αναμείχθηκε, έφερε την οικονομική καταστροφή.
Παρά τούτο, υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη διεκήρυττε, ότι η σημερινή αθλιότητα των Ελλήνων οφείλεται σε ενέργειες των κεφαλαιοκρατών που δρούσαν προ του 1981 και εξακολούθησαν να επηρεάζουν την ελληνική οικονομία. Παρόμοιο μύθευμα μόνο ως αποκύημα ευφαντάστου μαρξιστικής κεφαλής μπορεί να εξηγηθεί. Όλοι οι αντικειμενικοί πολίτες γνωρίζουν ότι προ του 1981 η Ελλάδα ήτο πρότυπο νοικοκυρεμένης και αναπτυσσομένης χώρας.
Κατόπιν της ασυνεννοησίας των Ελλήνων πολιτικών, η χώρα οδηγείται και πάλι σε εκλογές την 17η προσεχούς Ιουνίου. Πολυτέλεια η δαπάνη εκατομμυρίων για την διεξαγωγή εκλογών και η απασχόληση των πολιτών από την προπαγάνδα των ΜΜΕ επί 3 σχεδόν μήνες.
Ο κ. Βενιζέλος προ των προσφάτων εκλογών διεκήρυττε. ότι μόνον το κόμμα του ήτο ικανό να βγάλει την Ελλάδα από το σημερινό αδιέξοδο. Μετά την καταψήφιση του ΠΑΣΟΚ ανεγνώρισε, ότι το κόμμα τούτο έχει «σαπίσει» και διέλυσε όλα τα όργανά του.
Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν ποίοι πολιτικοί συνέβαλαν στην οικονομική εξαθλίωση της Ελλάδος. Αγανακτούν δε όταν βλέπουν τα ονόματά τους μεταξύ των πρώτων των σχετικών ψηφοδελτίων. Επομένως οι αρχηγοί των κομμάτων οφείλουν να αντιληφθούν, ότι αν θέλουν να έχουν την ψήφο των Ελλήνων, οφείλουν να προωθήσουν νέους αφθάρτους πολιτικούς και όχι εκείνους τους οποίους βαρέθηκε ο λαός να ακούει φλυαρούντας ακατασχέτως στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
Οι Έλληνες είναι τώρα προ των ευθυνών τους. Από την ψήφο τους εξαρτάται το μέλλον της χώρας. Είθε να είναι ευοίωνο.
Κατά το Σύνταγμα (άρθρα 72 § 1 και 28 §§ 2, 3), τόσο το πρώτο Μνημόνιο, όσο και το δεύτερο, ως παραχωρούντα σε όργανα της Ευρωζώνης εξουσίες, που το Σύνταγμα παρέχει στην Ελληνική Κυβέρνηση, έπρεπε να εγκριθούν από πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών. Αυτή η διατύπωση δεν τηρήθηκε ποτέ. Και ήταν λόγος της... προσφυγής του Δ.Σ.Α. και πολλών πολιτών κατά του Μνημονίου, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το τελευταίο όμως, αν και όφειλε να κηρύξει το Μνημόνιο αυτό ανενεργές, προεχόντως λόγω μη τηρήσεως της άνω διατυπώσεως, απέρριψε τις προσφυγές και άνοιξε το πράσινο φως για τις αιματηρές περικοπές μισθών και συντάξεων και την υπερφορολόγηση των Ελλήνων.
Αν το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο εφήρμοζε κατά γράμμα το Σύνταγμα, θα προστάτευε τους Έλληνες και θα παρείχε στην κυβέρνηση την ευχέρεια να ζητήσει την αναθεώρηση του Μνημονίου, προς εξάλειψη των ληστρικών όρων του και επιμήκυνση των βραχυτάτων προθεσμιών του. Αυτό έγινε άλλωστε σε άλλες χώρες, όπου τα αρμόδια Ανώτατα Δικαστήρια έκριναν αντιθέτως προς το ημέτερον.
Ατυχώς, η πλειοψηφία του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου της χώρας απεγοήτευσε τους πολίτες, που ήλπιζαν ότι η Δικαιοσύνη της πατρίδος τους θα τους προστατεύσει. Και απώλεσαν κάθε ελπίδα, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι αυτοκτονίες σε 1.900 περίπου εντός ενός έτους. Να σημειωθεί ότι υπήρξε και σοβαρό σκεπτικό μειοψηφίας, το οποίο όμως δεν είδε το φως της δημοσιότητος, όπως έπρεπε. Διότι τα ΜΜΕ προωθούσαν και προωθούν την πολιτική της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται πως το καθήκον της ενημερώσεως των πολιτών επικαλύπτεται μάλλον από το οικονομικό όφελος.
Άλλωστε το χρήμα, συγκινεί και ορισμένους αριστερούς δημοσιογράφους. Γίνεται δε ο ζηλόφθων θεός και των λεγομένων ηγετών του κομμουνισμού, κατά τον αγνό αγωνιστή, Αλέξανδρο Κουτσούκαλη, συγγραφέα του «Χρονικού μιας τραγωδίας (1945-1949)» και της διατριβής με τίτλο «Οι θεμελιωτές του μαρξισμού Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς», (έκδοση Επικαιρότητα, 1981, σελ. 23).
Θα πρέπει να παραμείνει στην ιστορία ως πρωτοφανές γεγονός η συμμετοχή ενός μέλους του ΣτΕ στη σύνθεση εκδικάσεως της υποθέσεως του Μνημονίου και τη σχετική διάσκεψη γι΄ αυτή, στη συνέχεια δε η παραίτησή του και η υπουργοποίησή του. Το άνω Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε επίσης και τις προσφυγές Ελλήνων πολιτών κατά του λεγομένου «χαρατσίου» του κ. Βενιζέλου, δια του οποίου η ΔΕΗ, αν και οργανισμός κοινής ωφελείας, εξοπλίστηκε με το δικαίωμα της διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος, εις εκείνους τους πελάτες της καταναλωτές, που δεν έχουν πληρώσει το ανάλογο «χαράτσι».
Το χειρότερο όμως είναι ότι η Διοικητική Δικαιοσύνη της Ελλάδος έκρινε νόμιμη και συνταγματική την επιβολή παραβόλου ίσου με το 50% του αμφισβητουμένου ποσού επιβολής φόρου, δια την άσκηση προσφυγής. Αλλά με το παράβολο αυτό, παραβιάζεται το άρθρο 20 του Συντάγματος, κατά το οποίο, καθένας έχει δικαίωμα σε παροχή εννόμου προστασίας από τα Δικαστήρια και μπορεί να αναπτύξει εις αυτά τις απόψεις του, για τα δικαιώματα ή συμφέροντά του, όπως ο νόμος ορίζει.
Αν η Δικαιοσύνη είχε ερμηνεύσει ορθά τη σχετική διάταξη, θα έπρεπε να κρίνει αντισυνταγματική την αρχική επιβολή παραβόλου ίσου με το 10% του αμφισβητουμένου ποσού. Η έγκριση από τη Νομολογία του αντισυνταγματικού αυτού παραβόλου οδήγησε την Πολιτεία στην υπερβολή της αυξήσεως τούτου στο ποσοστό του 50% του αμφισβητουμένου φόρου.
Κανείς λογικός πολίτης δεν αμφιβάλει ότι η σημερινή οικονομική αθλιότητα των Ελλήνων, οφείλεται στα λαϊκίστικα μέτρα του ΠΑΣΟΚ, από το 1981 και εφεξής, τον αχαλίνωτο δανεισμό της Ελλάδος χάριν των μέτρων τούτων και την υπαγωγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ. και τους κανόνες της Τρόικας, στους οποίους μας υπήγαγαν οι Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου, χωρίς να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός.
Διότι το ορθόν ήταν, αφού ο Παπανδρέου εγνώριζε και από τις εκθέσεις του κ. Προβοπούλου, ότι η οικονομία ήτο διαφορετική από εκείνη την οποίαν περιέγραφε, με την περιβόητη φράση «υπάρχουν λεφτά», όφειλε να προσφύγει σε εκλογές, να ενημερώσει το λαό περί της πραγματικής καταστάσεως της οικονομίας του και να ζητήσει την έγκρισή του, προκειμένου να υπαγάγει τη χώρα στο Δ.Ν.Τ. για το οποίο ο ίδιος διακήρυττε, ότι σε όποια χώρα αυτό αναμείχθηκε, έφερε την οικονομική καταστροφή.
Παρά τούτο, υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη διεκήρυττε, ότι η σημερινή αθλιότητα των Ελλήνων οφείλεται σε ενέργειες των κεφαλαιοκρατών που δρούσαν προ του 1981 και εξακολούθησαν να επηρεάζουν την ελληνική οικονομία. Παρόμοιο μύθευμα μόνο ως αποκύημα ευφαντάστου μαρξιστικής κεφαλής μπορεί να εξηγηθεί. Όλοι οι αντικειμενικοί πολίτες γνωρίζουν ότι προ του 1981 η Ελλάδα ήτο πρότυπο νοικοκυρεμένης και αναπτυσσομένης χώρας.
Κατόπιν της ασυνεννοησίας των Ελλήνων πολιτικών, η χώρα οδηγείται και πάλι σε εκλογές την 17η προσεχούς Ιουνίου. Πολυτέλεια η δαπάνη εκατομμυρίων για την διεξαγωγή εκλογών και η απασχόληση των πολιτών από την προπαγάνδα των ΜΜΕ επί 3 σχεδόν μήνες.
Ο κ. Βενιζέλος προ των προσφάτων εκλογών διεκήρυττε. ότι μόνον το κόμμα του ήτο ικανό να βγάλει την Ελλάδα από το σημερινό αδιέξοδο. Μετά την καταψήφιση του ΠΑΣΟΚ ανεγνώρισε, ότι το κόμμα τούτο έχει «σαπίσει» και διέλυσε όλα τα όργανά του.
Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν ποίοι πολιτικοί συνέβαλαν στην οικονομική εξαθλίωση της Ελλάδος. Αγανακτούν δε όταν βλέπουν τα ονόματά τους μεταξύ των πρώτων των σχετικών ψηφοδελτίων. Επομένως οι αρχηγοί των κομμάτων οφείλουν να αντιληφθούν, ότι αν θέλουν να έχουν την ψήφο των Ελλήνων, οφείλουν να προωθήσουν νέους αφθάρτους πολιτικούς και όχι εκείνους τους οποίους βαρέθηκε ο λαός να ακούει φλυαρούντας ακατασχέτως στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
Οι Έλληνες είναι τώρα προ των ευθυνών τους. Από την ψήφο τους εξαρτάται το μέλλον της χώρας. Είθε να είναι ευοίωνο.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου