Οι λόγοι της ...Γερμανικής αναδίπλωσης.!

Αν παρακολουθούσε κανείς τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ της Ευρώπης (και όχι μόνο!) κατά το Σαββατοκύριακο, θα σχημάτιζε την εντύπωση ότι η Γερμανία υπέστη μια ήττα όπως εκείνη του 1945 και ότι η Ευρώπη και των «17» και των «27» ανάσανε επιτέλους!
Οι υπερβολές, φυσικά, των ΜΜΕ, δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. "Παγκοσμιοποιήθηκε" και αυτό!
Η αλήθεια είναι διαφορετική: Οτι χωρίς τη Γερμανία Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να υπάρξει – όπως δεν μπορεί να υπάρξει και μια... γερμανική Ευρωπαϊκή Ενωση διότι κάτι τέτοιο θα παραβίαζε κατάφωρα την Ιδρυτική Συνθήκη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων – τη Συνθήκη της Ρώμης. Και θα τέλειωνε η ιστορία...
Η Ε. Ενωση θα διαλυόταν.
Αυτό αποτελεί αυταπόδεικτη αλήθεια. Ζητούμενο, άρα, είναι τι ήταν εκείνο που εξανάγκασε τη Γερμανία να εγκαταλείψει το ιμπέριουμ και να περιοριστεί στο ρόλο του «εταίρου», όπου ανήκει και σέβεται τις γνώμες όλων των «εταίρων» της Ενωσης.
Μήπως η Γερμανία μετάνιωσε για τη μέχρι σήμερα πολιτική της (του μονόδρομου της δημοσιονομικής πειθαρχίας;). Οχι, βέβαια. Οι Γερμανοί δύσκολα μετανιώνουν. Και δυσκολότερα αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Απλούστατα εκτίμησαν τα δεδομένα και στάθμισαν ότι δεν τους παίρνει άλλο, για τους εξής σημαντικούς λόγους:

1. Διότι, απέναντί τους, δεν είχαν μια μικρή χώρα όπως την Ελλάδα ή την Πορτογαλία, αλλά δυο μεγάλες χώρες – την 7η οικονομία (Ιταλία) και την 12η οικονομία της Γης (Ισπανία), το άθροισμα τω οικονομικών και του πληθυσμού των οποίων ξεπερνά τα αντίστοιχα γερμανικά μεγέθη...
2. Διότι, το Βερολίνο γνώριζε άριστα, ότι πίσω από τη Ρώμη και τη Μαδρίτη βρίσκεται το Παρίσι, το οποίο και ενορχηστρώνει αριστοτεχνικά τις διαφωνίες του ευρωπαϊκού Νότου και το οποίο προτείνει εναλλακτικές λύσεις – πέραν των μονόδρομων...
3. Διότι, τα αιτήματα που έθεσαν Ισπανία και Ιταλία υπήρξαν κλασικά καπιταλιστικά αιτήματα και η Γερμανία δεν μπορούσε να τα κατηγορήσει ότι μυρίζουν... σοσιαλισμό, λαϊκισμό ή κεϋνσιανισμό, - χωρίς να γίνει γενικώς καταγέλαστη...
4. Διότι, η κυβέρνηση Μόντι και η Κυβέρνηση Ραχόι αντιμετώπισαν τα προβλήματα των χωρών τους με υπευθυνότητα και σοβαρότητα και οι Γερμανοί είχαν πειστεί απολύτως ότι Ρώμη και Μαδρίτη θα φτάσουν στα άκρα... και
5. Διότι, κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου δεν υπάρχει πια σε καμιά χώρα της Ευρώπης (ή και του κόσμου) και κατά μείζονα λόγο στην Ιταλία και την Ισπανία, ώστε να ποντάρουν στην αναξιοπιστία της, στην ανευθυνότητά της, στη μειωμένη αντίληψή της και στην αδυναμία της να διαπραγματευθεί...

Λίγοι είναι οι λόγοι αυτοί που οδήγησαν τους Γερμανούς σε αναδίπλωση;

Χρήστος Θεοχαράτος