Μετά την παύση πληρωμών μισθών και συντάξεων, ιδού το νέο παραμύθι των καθεστωτικών: «ή εμείς ή εμφύλιος πόλεμος»!
Τον τελευταίο καιρό, παρακολουθούμε πως κάποιοι πολιτικάντηδες (κυρίως της ΝΔ) καθώς επίσης και τα παπαγαλάκια της συγκυβέρνησης του Μνημονίου, έχουν ρίξει το σύνθημα περί «μαχών μεταξύ των δύο άκρων», που μπορεί τελικά να οδηγήσουν σε «εμφύλιο πόλεμο». Αυτό είναι το νέο παραμύθι, ο νέος μπαμπούλας, που λανσάρει το... υπό κατάρρευση μεταπολιτευτικό καθεστώς για να τρομάξει τον κοσμάκη, μετά από το «ευρώ ή δραχμή;», «ή εμείς ή το χάος» κ.τ.λ.
Τώρα το δίλημμα έχει ως κύριους στόχους τους λεγόμενους «νοικοκυραίους», δηλαδή τον φιλήσυχο μέσο Έλληνα οικογενειάρχη, αλλά και τους συνταξιούχους, τους μεγάλους σε ηλικία, που είτε βίωσαν προσωπικά τον συμμοριτοπόλεμο (αυτόν που μετά το 1974 ονομάζουν «εμφύλιο»), είτε βίωσαν τις συνέπειές του (μια χώρα κατεστραμμένη, με φτώχεια, με μεγάλη ανεργία κ.τ.λ.). Το νέο δίλημμα διαμορφώνεται χοντρικά ως εξής: «τι δουλειά έχετε εσείς μ’ αυτούς τους αλήτες που τσακώνονται στους δρόμους; Αυτοί αύριο θα βγάλουν και πιστόλια και θα σκοτώνονται. Θα ξαναφέρουν τον εμφύλιο πόλεμο. Ελάτε στις (μνημονιακές) παρατάξεις της σταθερότητας, της ασφάλειας και της κοινωνικής γαλήνης. Τώρα περνάμε δύσκολες ώρες, αλλά κάντε λίγη υπομονή, να αποφύγουμε τα χειρότερα και θα έρθει η ανάπτυξη κι όλα θα γίνουν όπως πρώτα». Επιγραμματικά το δίλημμα μπορεί να περιγραφεί ως εξής: «ή εμείς ή τα άκρα και ο εμφύλιος πόλεμος».
Και βέβαια, για να έχει βάση το δίλημμα, πρέπει να υπάρχουν κάποια απτά δείγματα ότι βρισκόμαστε σε… προεμφυλιακή περίοδο. Έτσι, κυρίως στην χαώδη Αθήνα και σε περιοχές που η αριστερά είναι ισχυρή ή υπάρχει πανεπιστημιακή σχολή, νόμιμες δημόσιες εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής (του ενός «άκρου») παρενοχλούνται από παράνομες αντισυγκεντρώσεις αναρχοκομμουνιστών (του άλλου άκρου), γραφεία της Χρυσής Αυγής γίνονται στόχοι βομβιστικών ενεργειών ή βανδαλισμών από «αγνώστους», μεμονωμένοι συναγωνιστές γίνονται δέκτες απειλών ή δέχονται εγκληματικές επιθέσεις από αναρχοκομμουνιστικές συμμορίες στο δρόμο ή ακόμα και στον εργασιακό τους χώρο (π.χ. η πρόσφατη περίπτωση της Πάτρας), συναγωνιστές που μετέχουν σε εκδηλώσεις μνήμης αντιμετωπίζουν πρωτόγνωρες απαγορεύσεις (π.χ. κατάθεσης στεφάνου κ.α.) από τις τοπικές (μαρξιστικές) αρχές ή από εγκάθετους παρακρατικούς κ.τ.λ.
Φυσικά, στο 99% των περιπτώσεων που αναφέρουμε παραπάνω, υπάρχει κεντρική καθοδήγηση των συμμοριτών από επαγγελματίες αναρχοκομμουνιστές καθοδηγητές, οι οποίοι με τη σειρά τους καθοδηγούνται ή χειραγωγούνται από καθεστωτικούς παράγοντες και μυστικές υπηρεσίες, ντόπιες και ξένες. Ποιος είναι ο στόχος των εντολοδοτών των κομμουνιστικών συμμοριτών; Να τους πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα! Να υπάρξουν φοβερά αντίποινα, όσο πιο αιματηρά γίνεται, ακόμα και με νεκρούς! Τα οποία θα προκαλέσουν έναν φαύλο και αδιέξοδο κύκλο βίας, που θα τρομάξει τον κόσμο και θα τον ρίξει στις ανοιχτές αγκάλες των καθεστωτικών μνημονιακών ή κρυφομνημονιακών δυνάμεων! Η συνταγή αυτή δεν είναι ελληνική πατέντα. Εφαρμόστηκε με απόλυτη επιτυχία στην Ιταλία την ταραγμένη δεκαετία του ’70 κι έσωσε το σύστημα από βέβαιο θάνατο!
Εμείς από την πλευρά μας, διατηρούμε την αξιοθαύμαστη πειθαρχία που έχουμε επιδείξει τους τελευταίους μήνες, απομονώνουμε προβοκατόρικα στοιχεία που πιθανόν να διεισδύσουν ανάμεσά μας, προστατεύουμε τα γραφεία μας, τις συγκεντρώσεις μας αλλά και τους εαυτούς μας από επιθέσεις, απαντάμε στις προκλήσεις με την αγωνιστικότητά μας και γενικά δεν παίζουμε το παιχνίδι τους. Εφόσον συνεχίσουμε έτσι δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα και κανέναν. Ο καιρός μας έρχεται ταχέως και καμιά δύναμη στον κόσμο δεν θα μπορέσει να μας εμποδίσει να ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Τον τελευταίο καιρό, παρακολουθούμε πως κάποιοι πολιτικάντηδες (κυρίως της ΝΔ) καθώς επίσης και τα παπαγαλάκια της συγκυβέρνησης του Μνημονίου, έχουν ρίξει το σύνθημα περί «μαχών μεταξύ των δύο άκρων», που μπορεί τελικά να οδηγήσουν σε «εμφύλιο πόλεμο». Αυτό είναι το νέο παραμύθι, ο νέος μπαμπούλας, που λανσάρει το... υπό κατάρρευση μεταπολιτευτικό καθεστώς για να τρομάξει τον κοσμάκη, μετά από το «ευρώ ή δραχμή;», «ή εμείς ή το χάος» κ.τ.λ.
Τώρα το δίλημμα έχει ως κύριους στόχους τους λεγόμενους «νοικοκυραίους», δηλαδή τον φιλήσυχο μέσο Έλληνα οικογενειάρχη, αλλά και τους συνταξιούχους, τους μεγάλους σε ηλικία, που είτε βίωσαν προσωπικά τον συμμοριτοπόλεμο (αυτόν που μετά το 1974 ονομάζουν «εμφύλιο»), είτε βίωσαν τις συνέπειές του (μια χώρα κατεστραμμένη, με φτώχεια, με μεγάλη ανεργία κ.τ.λ.). Το νέο δίλημμα διαμορφώνεται χοντρικά ως εξής: «τι δουλειά έχετε εσείς μ’ αυτούς τους αλήτες που τσακώνονται στους δρόμους; Αυτοί αύριο θα βγάλουν και πιστόλια και θα σκοτώνονται. Θα ξαναφέρουν τον εμφύλιο πόλεμο. Ελάτε στις (μνημονιακές) παρατάξεις της σταθερότητας, της ασφάλειας και της κοινωνικής γαλήνης. Τώρα περνάμε δύσκολες ώρες, αλλά κάντε λίγη υπομονή, να αποφύγουμε τα χειρότερα και θα έρθει η ανάπτυξη κι όλα θα γίνουν όπως πρώτα». Επιγραμματικά το δίλημμα μπορεί να περιγραφεί ως εξής: «ή εμείς ή τα άκρα και ο εμφύλιος πόλεμος».
Και βέβαια, για να έχει βάση το δίλημμα, πρέπει να υπάρχουν κάποια απτά δείγματα ότι βρισκόμαστε σε… προεμφυλιακή περίοδο. Έτσι, κυρίως στην χαώδη Αθήνα και σε περιοχές που η αριστερά είναι ισχυρή ή υπάρχει πανεπιστημιακή σχολή, νόμιμες δημόσιες εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής (του ενός «άκρου») παρενοχλούνται από παράνομες αντισυγκεντρώσεις αναρχοκομμουνιστών (του άλλου άκρου), γραφεία της Χρυσής Αυγής γίνονται στόχοι βομβιστικών ενεργειών ή βανδαλισμών από «αγνώστους», μεμονωμένοι συναγωνιστές γίνονται δέκτες απειλών ή δέχονται εγκληματικές επιθέσεις από αναρχοκομμουνιστικές συμμορίες στο δρόμο ή ακόμα και στον εργασιακό τους χώρο (π.χ. η πρόσφατη περίπτωση της Πάτρας), συναγωνιστές που μετέχουν σε εκδηλώσεις μνήμης αντιμετωπίζουν πρωτόγνωρες απαγορεύσεις (π.χ. κατάθεσης στεφάνου κ.α.) από τις τοπικές (μαρξιστικές) αρχές ή από εγκάθετους παρακρατικούς κ.τ.λ.
Φυσικά, στο 99% των περιπτώσεων που αναφέρουμε παραπάνω, υπάρχει κεντρική καθοδήγηση των συμμοριτών από επαγγελματίες αναρχοκομμουνιστές καθοδηγητές, οι οποίοι με τη σειρά τους καθοδηγούνται ή χειραγωγούνται από καθεστωτικούς παράγοντες και μυστικές υπηρεσίες, ντόπιες και ξένες. Ποιος είναι ο στόχος των εντολοδοτών των κομμουνιστικών συμμοριτών; Να τους πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα! Να υπάρξουν φοβερά αντίποινα, όσο πιο αιματηρά γίνεται, ακόμα και με νεκρούς! Τα οποία θα προκαλέσουν έναν φαύλο και αδιέξοδο κύκλο βίας, που θα τρομάξει τον κόσμο και θα τον ρίξει στις ανοιχτές αγκάλες των καθεστωτικών μνημονιακών ή κρυφομνημονιακών δυνάμεων! Η συνταγή αυτή δεν είναι ελληνική πατέντα. Εφαρμόστηκε με απόλυτη επιτυχία στην Ιταλία την ταραγμένη δεκαετία του ’70 κι έσωσε το σύστημα από βέβαιο θάνατο!
Εμείς από την πλευρά μας, διατηρούμε την αξιοθαύμαστη πειθαρχία που έχουμε επιδείξει τους τελευταίους μήνες, απομονώνουμε προβοκατόρικα στοιχεία που πιθανόν να διεισδύσουν ανάμεσά μας, προστατεύουμε τα γραφεία μας, τις συγκεντρώσεις μας αλλά και τους εαυτούς μας από επιθέσεις, απαντάμε στις προκλήσεις με την αγωνιστικότητά μας και γενικά δεν παίζουμε το παιχνίδι τους. Εφόσον συνεχίσουμε έτσι δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα και κανέναν. Ο καιρός μας έρχεται ταχέως και καμιά δύναμη στον κόσμο δεν θα μπορέσει να μας εμποδίσει να ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Δέν νομίζω νά τόν πετύχουν,επειδή πρώτοι ΟΛΟΙ εμείς θά τούς κρεμάσουμε από τή
ΑπάντησηΔιαγραφήγλώσσα τους πού 40 χρόνια τώρα λένε ψέμματα.....
Διακρίνω ενα αντιαριστερό φανανταμεταλισμό στο άρθρο ...
ΑπάντησηΔιαγραφή