Αν και έχει επικρατήσει η εντύπωση ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα επιδιώξει μετά την καταστροφή που επέφερε στη χώρα και την κοινωνία να έχει ενεργό πολιτική δράση, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Τουλάχιστον ο ίδιος φέρεται να πιστεύει ότι μπορεί να δημιουργηθεί εκ νέου πρόσφορο... έδαφος στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, που θα του επιτρέψει «να πάρει τη ρεβάνς», όπως λέει συνομιλητής του.
Με απλά λόγια, ο κ. Παπανδρέου -αποφεύγοντας για προφανείς λόγους αλλά και εκ χαρακτήρος να μοιράζεται με πολλούς τις σκέψεις του- θεωρεί ότι η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και η έντονη πλέον αμφισβήτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου, μετά τους χειρισμούς στο θέμα της «λίστας Λαγκάρντ», προκαλούν μια κινητικότητα που τον ευνοεί. Σε αρκετούς εδραιώνεται ήδη η πεποίθηση ότι είτε πριν είτε (πολύ περισσότερο) μετά τις επόμενες εκλογές θα τεθεί θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, κατά συνέπεια ο κ. Βενιζέλος δεν έχει μέλλον. Την ίδια ώρα, όμως, βρίσκονται σε εξέλιξη οι διεργασίες και στην ευρύτερη Κεντροαριστερά (μέχρι τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ), η οποία οδηγείται στην πολυδιάσπαση.
Από τη μία πλευρά, αναπτύσσονται οι «κινήσεις» Λοβέρδου, Ραγκούση, Φλωρίδη, Μόσιαλου και άλλων, που δεν έχουν ωστόσο καμιά δυναμική για τη μετατροπή τους σε κομματικούς φορείς. Από την άλλη πλευρά, δεν πέρασε απαρατήρητη και η «επανεμφάνιση» του Χάρη Καστανίδη, ο οποίος -έχοντας διαχωρίσει πλέον τη θέση του από τη Λούκα Κατσέλη και την Κοινωνική Συμφωνία και προβάλλοντας μια «ήπια» αντιμνημονιακή πλατφόρμα- επιδιώκει να περισυλλέξει διάσπαρτες δυνάμεις και στελέχη από το ΠΑΣΟΚ. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι παράλληλα ο κ. Καστανίδης «αθωώνει» εν μέρει τον κ. Παπανδρέου, επιρρίπτοντας στον Γ. Παπακωνσταντίνου τις μεγαλύτερες ευθύνες για την αρχική περίοδο του Μνημονίου και στον κ. Βενιζέλο για τη συνέχεια και για την πτώση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός με τα συνεχή ταξίδια στο εξωτερικό προσπαθεί να τονώσει το διεθνές προφίλ του, πιστεύοντας ότι αυτό θα τον βοηθήσει, στη δεδομένη στιγμή, να καλύψει τις πολύ μεγάλες απώλειες στο εσωτερικό. Επίσης, το γεγονός ότι (όψιμα) εμφανίζεται στις δημόσιες παρεμβάσεις του ως «σοσιαλιστής», που έπεσε θύμα των «συντηρητικών δυνάμεων» της Ευρώπης και των «ισχυρών συμφερόντων», θεωρείται τμήμα μιας καλά μελετημένης στρατηγικής για να μπορέσει να αποκτήσει πάλι ακροατήριο. Αυτά που λέει δε ο κ. Καστανίδης με αυτά που λέει ο κ. Παπανδρέου δεν έχουν -τουλάχιστον σε ιδεολογικό επίπεδο- μεγάλη απόσταση.
Στην παρούσα φάση, οι προσεγγίσεις αυτές θα μπορούσαν να έχουν μόνο θεωρητική αξία. Κατά την εκτίμηση της πλευράς Παπανδρέου, όμως, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα ισχυρό πρόσωπο, το οποίο θα μπορούσε να συνενώσει όλα τα σχήματα, κινήσεις και ομάδες που κινούνται μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένου και του «καταρρέοντος» σημερινού ΠΑΣΟΚ. Εκμεταλλευόμενος, λοιπόν, πρωτοβουλίες όπως αυτή του κ. Καστανίδη, που θεωρεί ότι του ανοίγει δρόμους, ο πρώην πρωθυπουργός φέρεται να πιστεύει ότι (όσο κι αν υπό τις σημερινές συνθήκες μοιάζει παρανοϊκό) θα μπορούσε να παίξει ο ίδιος αυτό τον ρόλο και να φαντασιώνεται το «comeback» του. Ορισμένοι λένε ότι έχουν βολιδοσκοπηθεί μάλιστα και οι κ.κ. Λοβέρδος και Ραγκούσης, που εμφανίζονται έτοιμοι να συνδράμουν ως «δεξιά» πτέρυγα ενός τέτοιου εγχειρήματος, που θα επιχειρήσει να αποτελέσει στις συνθήκες της νέας εποχής τον αντίποδα της Κεντροδεξιάς.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου