Η αποκάλυψις του πλαστογράφου από τα αρχεία της Σοβιετικής Ενώσεως
Το πλαστογράφημα του Mathieu Golovinski δηλαδη όπως συνοπτικώς περιγράψαμε ανωτέρω, η μετασκευή των “ The Dialogue in Hell Between Machiavelli and Montesquieu “) δημοσιεύθηκε ως παράρτημα το 1905 από ένα αξιωματούχο μυστικιστή τον Sergei Nilus στο βιβλίο του «Τω Μέγα εν Μικρώ και ο Αντίχριστος ως επικείμενη πολιτική δυνατότης » που αποκαλύπτει μια παγκόσμια συνομωσία των Εβραίων αποσκοπούσα να οργάνωση και να μεθοδεύση την ανατροπή του πολιτισμού και της ελευθερίας που απολαμβάνει η Ευρώπη και εν συνεχεία της εγκαθιδρύσεως ενός παγκοσμίου εβραϊκού κράτους, μέσω επαναστάσεων και αναρχίας, διαφθοράς και ακυβερνησίας . Μολονότι σκοπός των παραχαρακτών της Οχράνα ήταν να πεισθή ο Τσάρος Νικόλαος Β’ ότι οι Εβραίοι και οι Μασόνοι με την πολιτική της οικονομικής φιλελευθεροποιήσεως του Υπουργού Οικονομικών Serge Witte, επεδίωκαν την εκθρόνισι του τσάρου και την επικράτησι των εβραίων στην Ρωσσία, δεν έτυχε ιδιαιτέρας προσοχής. Παρά μόνον την επαύριον της δολοφονίας του Τσάρου και της Οικογενείας του από το καθεστώς Λένιν, λόγω και του μεγάλου αριθμού Εβραίων που συμμετείχαν στην ιεραρχία των μπολσεβίκων «φάνηκε» να εξηγεί την καταστροφή. (Ο «Μύθος των Σοφών της Σιών «του Pierre Andre Taguieff).
Από τον Ιάσωνα
Προ μεγάλης εκπλήξεως, ευρέθη ο Ρώσσος ιστορικός Mikhail Lepekhine, Έφορος του αρχείου του ινστιτούτου Φιλολογίας και Ιστορίας της Ακαδημίας της Ρωσσίας στην Άγια Πετρουπολι (Leningrad). Μελετώντας ενδελεχώς τα αρχεία της Σοβιετικής Ενώσεως το 1992 μετά την κατάρρευσι της, προκειμένου να συντάξει και εκδώσει το εκ 33 τόμων Ρωσσικό Βιογραφικό Λεξικό, κατά την διάρκεια των πενταετών ερευνών του - ειδικώς για τα κρίσιμα χρόνια της βασιλείας του Αλέξανδρου Γ’ (1881-1894) και την αρχή της βασιλείας ( 1894-1902) του τελευταίου Τσάρου Νικολάου Β’ - ανακάλυψε αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο συγγραφεύς του πολυδιαφημισμένου πλαστογραφήματος «Τα πρωτοκόλλα των Σοφών της Σιών» ήτο ο... Mathieu Golovinski. Κατ αρχήν πράκτωρ της Τσαρικής μυστικής υπηρεσίας Οχράνα στο Παρίσι και εν συνεχεία από το 1917 μέλος των Σοβιέτ του Leningrad, ως ψευδογιατρός και μέλος του ανωτάτου ιατρικού οργανισμού της κυβερνήσεως των μπολσεβίκων από τις πρώτες ημέρες της εξεγέρσεως μέχρι τον θάνατο του το 1920 παρέμεινε στον κλειστό κύκλο του Λενιν (ιδέ βιβλίο «Last Exit to outopia” του Jean Francois Revel , αγγλική έκδοσις των Encounters Books, σελίς 321).
Όπως απέδειξει ο Mikhail Lepekhine (ιδε άρθρο στην L'Express ---> εδώ της 18/11/1999 του Eric Connan “Les secrets d'une manipulation antisémite", ο πλαστογράφος μας, Mathieu Golovinski στο Παρίσι, το τέλος του 1900 αρχή του 1901 υπό την καθοδήγησι του Pierre Ivanovitch Ratchkovski (αρχηγού της Οχράνα στην Ευρώπη) αντιγράφει, παραποιεί και παραφράσει το φυλλάδιο «Διάλογοι στην κόλασι μεταξύ Μακιαβέλι και Μοντεσκιέ». Έναν λίβελο του Maurice Joly , ο οποίος το έγραψε καταφερόμενος κατά του Ναπολέοντος του ΙΙΙ «δυνάστου» του Γαλλικού λαού κατά τον Maurice Joly. Το πρωτότυπο φυλλάδιο κυκλοφόρησε το 1864 στις Βρυξέλλες και αποτέλεσε το βασικό κείμενο της λογοκλοπής του πλαστογραφήματος που δημιούργησε ο Mathieu Golovinski. Στους διαλόγους του Maurice Joly, ο Machiavelli είναι ο Ναπολέων ΙΙΙ (που μιλά ως Machiavelli) ενώ η συνεισφορά του Montesquieu, που απαντά στον Ναπολέοντα ΙΙΙ έγκειται στην έκπληξι και την ταραχή του για την ανήθικη και θρασεία επιμονή του Machiavelli-Napoleon ΙΙΙ στην μεθόδευσι και επιβολή αυταρχικού καθεστώτος στη Γαλλία που θα καταργήση την Δημοκρατία και την ελευθερία και θα καθυπόταξη τον τύπο.
Ο Mathieu Golovinski στο πλαστογράφημα του, ξεκινά την αντιγραφή των διάλογων του Maurice Joly από την 8η σελίδα του πρωτοτύπου -που αντιστοιχεί στο πρώτο πρωτόκολλο και διατήρησε την ουσία των επιχειρημάτων του βιβλίου του Maurice Joly πολλές φορές αυτολεξεί, με μόνη ουσιώδη αλλαγή στους «ήρωες» του, που ονομάσθησαν διαφορετικά. Την θέσι του μισητικού και σατανικού επικυρίαρχου Machiavell- Ναπολέοντος ΙΙΙ, παίρνουν «Οι Σοφοί της Σιών» και ο εβραϊκός λαός. Την θέσιν της Γαλλίας και του λαού της υποδουλωμένου στον Ναπολέοντα ΙΙΙ , παίρνει πλέον όλος ο κόσμος του οποίου την απόλυτη επικυριαρχία οικονομική δεσποτική ολοκληρωτική , επιδιώκουν προδιαγράφουν με τους ιδίους ανελεύθερους και ανήθικους τρόπους που περιγράφει ο Maurice Joly για τον Ναπολέοντα ΙΙΙ, στην περίπτωσi του Golovinski και των Πρωτοκόλλων “ η παγκόσμια συνομωσία των Σοφών της Σιών και οι Εβραίοι: ” Λεπτομερής ανάλυσις και σύγκρισις των αυθεντικών διαλόγων και των αντιστοίχων πλαστογραφημένων -χαλκευμένων κειμένων που εξετάσθησαν λεπτομερώς πρότασις προς πρότασι και λέξις προς λέξι έγινε στο πόνημα του δημοσιογράφου Philip Graves, "The Truth about the Protocols: A Literary Forgery," και δημοσιεύθηκε στους Times του Λονδίνου τον Αύγουστο του 1921, αποκαλύπτοντας από τότε την πλαστογραφία( ιδέ ---> εδώ) χωρίς όμως να είναι δυνατόν να καταστή τότε γνωστός ο παραχαράκτης.
Παραθέτω μερικούς από τους αυθεντικούς διάλογους του Maurice Joly εν συγκρίσει προς τα χαλκευμένα κείμενα των Πρωτοκόλλων του Golovinski, ώστε να σχηματίσει ιδίαν άποψιν και γνώσιν ο αναγνώστης, από το Πρώτο Πρωτόκολλο.
- «Ας αφήσουμε λοιπόν τις λέξεις ..για να προσέξουμε τις ίδιες τις ιδέες μία προς μία. Έτσι αναπτύσσω το σύστημα μου.» (Maurice Joly)
- «Ας αφήσουμε τα λόγια , ας μετρήσουμε τις ίδιες τις ιδέες μία προς μία..Θα αναπτυξω τώρα το σύστημα μας» (Golovinski. Πρωτόκολλα)
- «Το ένστικτο του κακού στον Άνθρωπο είναι πιο ισχυρό από το καλό.» (Maurice Joly)
- «Πρεπει να επισημάνουμε ότι οι άνθρωποι που έχουν μοχθηρά ένστικτα είναι περισσότεροι από όσους έχουν αγαθά ένστικτα» (Golovinski. Πρωτόκολλα)
- «Τι συγκρατεί αυτά τα αδηφάγα ζώα που λέγονται άνθρωποι; Στην αρχή των κοινωνιών είναι η ωμή και ανεξέλεγκτη βία. Αργότερα είναι ο νόμος δηλαδή η βια που διέπεται από νόρμες» (Maurice Joly)
- «Τι συγκράτησε αυτά τα ανήμερα θηρία που λέγονται άνθρωποι ;.Στις απαρχές της κοινωνικής ζωής , υποτάχθησαν στην ωμή και τυφλή βία κι αργότερα στον νόμο , που είναι η ίδια δύναμι μεταμφιεσμένη» Golovinski. Πρωτόκολλα
- «Όλοι οι άνθρωποι επιδιώκουν να κυριαρχήσουν και δεν υπάρχει κανένας που δεν θα γινόταν δυνάστης αν μπορούσε. Όλοι σχεδόν είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα δικαιώματα του άλλου στα δικά τους συμφέροντα» (Maurice Joly)
- « Κάθε άνθρωπος επιθυμεί την εξουσία και δεν υπάρχει κανένας που δεν θα γινόταν δικτάτορας αν μπορούσε.. Λίγοι είναι εκείνοι που δεν είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν το καλό όλων για το δικό τους συμφέρον » Golovinski. Πρωτόκολλα
Το πλαστογράφημα του Mathieu Golovinski δηλαδη όπως συνοπτικώς περιγράψαμε ανωτέρω, η μετασκευή των “ The Dialogue in Hell Between Machiavelli and Montesquieu “) δημοσιεύθηκε ως παράρτημα το 1905 από ένα αξιωματούχο μυστικιστή τον Sergei Nilus στο βιβλίο του «Τω Μέγα εν Μικρώ και ο Αντίχριστος ως επικείμενη πολιτική δυνατότης » που αποκαλύπτει μια παγκόσμια συνομωσία των Εβραίων αποσκοπούσα να οργάνωση και να μεθοδεύση την ανατροπή του πολιτισμού και της ελευθερίας που απολαμβάνει η Ευρώπη και εν συνεχεία της εγκαθιδρύσεως ενός παγκοσμίου εβραϊκού κράτους, μέσω επαναστάσεων και αναρχίας, διαφθοράς και ακυβερνησίας . Μολονότι σκοπός των παραχαρακτών της Οχράνα ήταν να πεισθή ο Τσάρος Νικόλαος Β’ ότι οι Εβραίοι και οι Μασόνοι με την πολιτική της οικονομικής φιλελευθεροποιήσεως του Υπουργού Οικονομικών Serge Witte, επεδίωκαν την εκθρόνισι του τσάρου και την επικράτησι των εβραίων στην Ρωσσία, δεν έτυχε ιδιαιτέρας προσοχής. Παρά μόνον την επαύριον της δολοφονίας του Τσάρου και της Οικογενείας του από το καθεστώς Λένιν, λόγω και του μεγάλου αριθμού Εβραίων που συμμετείχαν στην ιεραρχία των μπολσεβίκων «φάνηκε» να εξηγεί την καταστροφή. (Ο «Μύθος των Σοφών της Σιών «του Pierre Andre Taguieff).
Ο Mikhail Lepekhine επιβεβαίωσε την ταυτότητα του πλαστογράφου στους φακέλους του Henri Bint πράκτορα των Ρώσσων στο Παρίσι για 37 χρόνια που αρχικώς κατέληξαν στα χέρια του Sergei Svatikov to 1917 απεσταλμένου της νέας κυβερνήσεως στη Ρωσσία με αποστολή την διάλυσι της τσαρικής μυστικής υπηρεσίας. Ο Henri Bint , εξήγησε στον Sergei Svatikov ότι ο Mathieu Golovinski ήταν ο πλαστογράφος- « συγγραφεύς»- των πρωτοκόλλων και ότι ο ίδιος ο Henri Bint ήταν υπεύθυνος για την μισθοδοσία του Golovinski. Οι φάκελοι του Henri Bint με τα αποδεικτικά στοιχεία που περιέγραψε ο Mikhail Lepekhine στο άρθρο της L'Express της 18/11/1999, κατέληξαν μέσω του προαναφερθέντος Sergei Svatikov σ ένα ιδιωτικό ίδρυμα « Αρχείων της Ρωσσίας στο Εξωτερικό» (Archives russes à l'étranger) στην Πράγα , τα οποία τελικώς κατασχέθησαν το 1946 από την Σοβιετική Ένωσι για να τα φέρη στην επιφάνεια η έρευνα του Mikhail Lepekhine το 1999. Τα αποτελέσματα της ερεύνης κατεγράφησαν επίσης στο εμπεριστατωμένο αρθρο του Victor Loupan, “L’affaire des ‘Protocoles des sages de Sion’: Le faussaire du siècle démasqué,” στην Le Figaro Magazine, August 7, 1999, 20–24;
Ενώ ο Αλέξανδρος Σολζενίτσιν στο δεύτερο τόμο του ιστορικού του έργου «Deux siècles ensemble, 1917-1972, tome 2 : Juifs et Russes pendant la période soviétique [Broché], εκδόσεις Fayard, σελίς 191, παρουσιάζει τον Golovinski ως «κύριο συντελεστή» της πλαστογραφίας και τον Pierre Ivanovitch Ratchkovski ( αρχηγό της Οχράνα στην Ευρώπη) «ως χρηματοδότη»( ιδέ και βιβλίιο Ο «Μυθος των Σοφων της Σιων «του Pierre Andre Taguieff, σελις 204 εκδόσεις ΠΟΛΙΣ).
Ενώ ο Αλέξανδρος Σολζενίτσιν στο δεύτερο τόμο του ιστορικού του έργου «Deux siècles ensemble, 1917-1972, tome 2 : Juifs et Russes pendant la période soviétique [Broché], εκδόσεις Fayard, σελίς 191, παρουσιάζει τον Golovinski ως «κύριο συντελεστή» της πλαστογραφίας και τον Pierre Ivanovitch Ratchkovski ( αρχηγό της Οχράνα στην Ευρώπη) «ως χρηματοδότη»( ιδέ και βιβλίιο Ο «Μυθος των Σοφων της Σιων «του Pierre Andre Taguieff, σελις 204 εκδόσεις ΠΟΛΙΣ).
Βεβαίως η διαχρονική διακίνησις και παγκόσμια συνομωσιολογική χρήσι του πλαστογραφήματος παρ όλες τις τεκμηριωμένες διαψεύσεις και αποκαλύψεις εξακολουθεί να λειτουργεί απρόσκοπτα. Αρχικώς υπέρ του τσαρικού καθεστώτος , εν συνεχεία υπέρ του Ναζισμού με τον Χίτλερ και τον Γκέμπελ επανειλημμένως να καταγγέλουν πότε τους Εβραίους και την «ευθύνη τους για το ξέσπασμα του πολέμου», ή άλλοτε τους «Τσώρτσιλ και Ρούσβελτ συμμάχων του εβραιο-μπολσεβικισμου για την φοβερή καταστροφή της ανθρωπότητος..». Εν συνεχεία λίγα χρόνια πριν την κατάρρευσι της σοβιετικής ενώσεως , υιοθετείται από την επίσημη ΕΣΣΔ με πρώτα θύματα της αντισημιτικής πολιτικής του μύθου πρωτοκλολλων, το 1968 την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία. Οι πρωταγωνιστές στις πρώτες απόπειρες εκδημοκρατισμού-ανοίξεως του τυραννικού καθεστώτος και σχετικής αυτονομήσεως των δύο κρατών συκοφαντήθησαν αμέσως από την Μόσχα ως ενεργούμενα του «διεθνούς σιωνισμού» και επισημάνθηκε η εβραϊκή καταγωγή τους.. .( Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών στην Ελλάδα, 1920-2013 εκδόσεις Πόλις του Δ.Ψαρρά) Ενώ σήμερα η συνομωσιολογική χρήσι του μύθου έχει ταυτισθεί με την διαπλανητική αριστερο-θρησκευτικη ψυχωτική εμμονή του αντιαμερικανισμού , αφού σκοπίμως από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά κάθε ενέργεια στον πλανήτη Γη -ισως και στον Αρη!! - από την εφιαλτική κατάρριψι των διδύμων πύργων στο Μανχάταν , τον άκρατο πασοκικο δανεισμό της Ελλάδος μέχρι την κατάστασι στην Ουκρανία παρουσιάζεται ως «αμερικανοσιωνιστική» ενέργεια κατά της ανθρωπότητας.
Ο θρησκευτικός τυφλός φανατισμός , η ηθελημένη άγνοια, η ψύχωσις των ανθρώπων που αναζητούν ένα φανταστικό ένοχο για κάθε πρόβλημα επί της γης βρίσκει αποκαλυπτική «εξήγησι» στα μυθεύματα των Πρωτοκόλλων. Επειδή δε, κάθε μύθος εκτυλίσσεται γύρω από τον πυρήνα αληθινών γεγονότων, η αλήθεια αυτή καθιστά την «πραγματικότητα-προσαρμοστικότητα » του γενικευμένου μύθου εξ ίσου α-ληθινή και αναλλοίωτη ως η α-λήθεια του πυρήνος. Εν τω προκειμένω η διαχρονική αλήθεια ,δηλαδή ο πυρήν του μύθου, είναι οι πόλεμοι, η αναρχία , οι επαναστατικές κινήσεις , η διαφθορά των κυβερνώντων, οι καταχρήσεις των εξουσιαστών, η ανεπάρκεια της δικαιοσύνης, η φαυλότης της κοινωνίας, οι εκάστοτε οικονομικές κρίσεις , η ανεργία ή ένδεια που κατά καιρούς σαρώνουν τα ανεύθυνα κράτη όταν στις ράγες της Ιστορίας διέρχονται από αυτούς τους σταθμούς της δυστυχίας και οι οποίοι αντί να θεωρηθούν-ως είναι - ιάσιμες «ασθένειες» της κοινωνίας και της ανευθυνότητος των ηγεσιών της, εύκολα αποδίδονται σε φανταστική συνομωσία κατά της ανθρωπότητος...που μόνο μια άλλη θρησκευτική-ιδεολογική ψύχωσις θα μας σώσει…
Ο θρησκευτικός τυφλός φανατισμός , η ηθελημένη άγνοια, η ψύχωσις των ανθρώπων που αναζητούν ένα φανταστικό ένοχο για κάθε πρόβλημα επί της γης βρίσκει αποκαλυπτική «εξήγησι» στα μυθεύματα των Πρωτοκόλλων. Επειδή δε, κάθε μύθος εκτυλίσσεται γύρω από τον πυρήνα αληθινών γεγονότων, η αλήθεια αυτή καθιστά την «πραγματικότητα-προσαρμοστικότητα » του γενικευμένου μύθου εξ ίσου α-ληθινή και αναλλοίωτη ως η α-λήθεια του πυρήνος. Εν τω προκειμένω η διαχρονική αλήθεια ,δηλαδή ο πυρήν του μύθου, είναι οι πόλεμοι, η αναρχία , οι επαναστατικές κινήσεις , η διαφθορά των κυβερνώντων, οι καταχρήσεις των εξουσιαστών, η ανεπάρκεια της δικαιοσύνης, η φαυλότης της κοινωνίας, οι εκάστοτε οικονομικές κρίσεις , η ανεργία ή ένδεια που κατά καιρούς σαρώνουν τα ανεύθυνα κράτη όταν στις ράγες της Ιστορίας διέρχονται από αυτούς τους σταθμούς της δυστυχίας και οι οποίοι αντί να θεωρηθούν-ως είναι - ιάσιμες «ασθένειες» της κοινωνίας και της ανευθυνότητος των ηγεσιών της, εύκολα αποδίδονται σε φανταστική συνομωσία κατά της ανθρωπότητος...που μόνο μια άλλη θρησκευτική-ιδεολογική ψύχωσις θα μας σώσει…
Ο Ουμπερτο Εκο προλογίζοντας το βιβλίο «Η συνομωσία» του Will Eisner καταγράφει με αξιομνημόνευτο τρόπο τί ακριβώς συμβαίνει.
«Μολονότι o πλαγιαρισμός-λογοκλοπή του μυθιστορήματος ‘’των πρωτοκόλλων’’ απεδείχθη από το 1921 με το άρθρο των Times to 1921 κάθε φορά που κάποια αδιαφιλονίκητη επίσημη πηγή επιβεβαιώνει την πλαστή φύσι των πρωτοκόλλων, υπάρχει κάποιος άλλος που τα εκδίδει ξανά και ξανά ισχυριζόμενος την αυθεντικότητα τους.. ..Και η ιστορία,» καταλήγει ο Ουμπέρτο Εκο,
«συνεχίζεται άφθιτος στο διαδίκτυο σήμερα. Ως εάν μετά τον Κοπέρνικο , τον Γαλιλαίο, και τον Κέπλερ (δικη μου προσθήκη- προφανώς αγνοεί την ηλιοκεντρική θεωρία του Αριστάρχου του Σαμίου και την προτομή στις ΗΠΑ) κάποιοι συνεχίζουν να εκδίδουν βιβλία, ισχυριζόμενοι ότι ο Ήλιος γυρίζει γύρω από την Γη..»
«Μολονότι o πλαγιαρισμός-λογοκλοπή του μυθιστορήματος ‘’των πρωτοκόλλων’’ απεδείχθη από το 1921 με το άρθρο των Times to 1921 κάθε φορά που κάποια αδιαφιλονίκητη επίσημη πηγή επιβεβαιώνει την πλαστή φύσι των πρωτοκόλλων, υπάρχει κάποιος άλλος που τα εκδίδει ξανά και ξανά ισχυριζόμενος την αυθεντικότητα τους.. ..Και η ιστορία,» καταλήγει ο Ουμπέρτο Εκο,
«συνεχίζεται άφθιτος στο διαδίκτυο σήμερα. Ως εάν μετά τον Κοπέρνικο , τον Γαλιλαίο, και τον Κέπλερ (δικη μου προσθήκη- προφανώς αγνοεί την ηλιοκεντρική θεωρία του Αριστάρχου του Σαμίου και την προτομή στις ΗΠΑ) κάποιοι συνεχίζουν να εκδίδουν βιβλία, ισχυριζόμενοι ότι ο Ήλιος γυρίζει γύρω από την Γη..»
Στην Ελλάδα, αγαπητοί και υπομονετικοί αναγνώστες , εξ ίσου προς το τρις μέγιστο «αμάρτημα» του αντικομουνισμού η διάψευσις αυτού του μύθου- ταμπού επισύρει το ανάθεμα και την τιμωρία των «αμαρτωλών» στην κόλασι…των απίστων.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου