Γιατί, είχαν το ίδιο όνομα!
Η γυναίκα που πνίγηκε κάπου στα ανοιχτά της Σάμου, όταν μπατάρισε το δουλεμπορικό και η γυναίκα που κρεμάστηκε μέσα στο ίδιο της το σπίτι, επειδή δεν είχε πια να αγοράσει λίγο γάλα για το παιδί της…
Την έλεγαν Ρεβέκκα...
Η μία κατάγονταν από τη Συρία κι η άλλη ήταν Ελληνίδα. Η μία αναζητούσε την... ελπίδα κι η άλλη είχε χάσει κάθε ελπίδα.
Κι οι δυο άφησαν πίσω τους ορφανά.
Κι οι δυο, είναι θύματα των ίδιων φονιάδων.
Αυτωνών, που τάζουν [με το αζημίωτο] έναν φαντασιακό παράδεισο στους απελπισμένους και τους στοιβάζουν έπειτα σε πλωτά φέρετρα, για να τους οδηγήσουν στους βρώμικους δρόμους της Αθήνας.
Αν δεν τους πνίξουν στη διαδρομή…
Κι αυτωνών, που ξεφτίλισαν την εργασία της μιας Ρεβέκκας, φέρνοντας την άλλη Ρεβέκκα, για να της πάρει αυτή τη μια μπουκιά ψωμί από το στόμα, ώστε να εξασφαλίσουν φτηνά εργατικά χέρια για τα εργοστάσια τους και φτηνή φρέσκια σάρκα για τα μπουρδέλα τους.
Τη μια τη φουντάρουνε στο βυθό του Αιγαίου, την άλλη την πετάνε από την ταράτσα.
Κι οι δυο άφησαν πίσω τους ορφανά.
Κι οι δυο, είναι θύματα των ίδιων φονιάδων.
Αυτωνών, που τάζουν [με το αζημίωτο] έναν φαντασιακό παράδεισο στους απελπισμένους και τους στοιβάζουν έπειτα σε πλωτά φέρετρα, για να τους οδηγήσουν στους βρώμικους δρόμους της Αθήνας.
Αν δεν τους πνίξουν στη διαδρομή…
Κι αυτωνών, που ξεφτίλισαν την εργασία της μιας Ρεβέκκας, φέρνοντας την άλλη Ρεβέκκα, για να της πάρει αυτή τη μια μπουκιά ψωμί από το στόμα, ώστε να εξασφαλίσουν φτηνά εργατικά χέρια για τα εργοστάσια τους και φτηνή φρέσκια σάρκα για τα μπουρδέλα τους.
Τη μια τη φουντάρουνε στο βυθό του Αιγαίου, την άλλη την πετάνε από την ταράτσα.
Δεν έχουνε μόνο το ίδιο όνομα.
Έχουνε και την ίδια μοίρα.
Έχουνε και την ίδια μοίρα.
Της μιανής Ρεβέκκας, της την κάνανε την πατρίδα της εμπόλεμη ζώνη, ξαμολιώντας στις γειτονιές της μισθοφόρους, που δεν χορταίνουνε κούρσο και αίμα.
Της αλληνής Ρεβέκκας, της την καταντήσανε την πατρίδα της αποθήκη αθλιότητας, ξαμολιόντας στις γειτονιές της πεινασμένους λαθραίους, που δεν διστάζουν να σκοτώσουν για μια φωτογραφική μηχανή και για μια χούφτα ευρώπουλα.
Και της μιας και της άλλης, τους στερήσανε την ελπίδα να ζήσουν μιαν αξιοπρεπή ζωή, με το μόχθο της δουλειάς τους.
Και η μια και η άλλη Ρεβέκκα, είναι οι δύο όψεις του ίδιου θύματος σε έναν ακήρυχτο πόλεμο κατά της ανθρωπότητας.
Όχι κατά του ενός ή του άλλου λαού, όπως συνέβαινε στους πολέμους του παρελθόντος.
Αλλά κατά όλων των εθνών και όλων των ανθρώπων, συλλήβδην.
Ναι!
Και την μια και την άλλην, την έλεγαν Ρεβέκκα.
Δεν έχουν μόνον το ίδιο όνομα και την ίδια μοίρα. Έχουν και τον ίδιον εχθρό…
Της αλληνής Ρεβέκκας, της την καταντήσανε την πατρίδα της αποθήκη αθλιότητας, ξαμολιόντας στις γειτονιές της πεινασμένους λαθραίους, που δεν διστάζουν να σκοτώσουν για μια φωτογραφική μηχανή και για μια χούφτα ευρώπουλα.
Και της μιας και της άλλης, τους στερήσανε την ελπίδα να ζήσουν μιαν αξιοπρεπή ζωή, με το μόχθο της δουλειάς τους.
Και η μια και η άλλη Ρεβέκκα, είναι οι δύο όψεις του ίδιου θύματος σε έναν ακήρυχτο πόλεμο κατά της ανθρωπότητας.
Όχι κατά του ενός ή του άλλου λαού, όπως συνέβαινε στους πολέμους του παρελθόντος.
Αλλά κατά όλων των εθνών και όλων των ανθρώπων, συλλήβδην.
Ναι!
Και την μια και την άλλην, την έλεγαν Ρεβέκκα.
Δεν έχουν μόνον το ίδιο όνομα και την ίδια μοίρα. Έχουν και τον ίδιον εχθρό…
Αλλά αυτός ο εχθρός είναι αόρατος. Είναι διαφανής και γλοιώδης, σαν το κορμί της μέδουσας.
Κι αυτός ο εχθρός εκμεταλλεύεται και τη μια και την άλλη Ρεβέκκα, για να τους στερήσει τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Για να καταπιεί τις πατρίδες τους, τις ιστορίες τους, τις μνήμες τους, τις ίδιες τις ζωές τους.
Για να τις ρίξει, σε έναν εφιαλτικό καινούριο κόσμο, όπου κανένας άνθρωπος δεν θα δικαιούται να έχει πατρίδα και συνεπώς, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, ασφάλεια και μέλλον, που ίσαμε τώρα τα εξασφάλιζαν στους δικούς τους ανθρώπους οι πατρίδες.
Για να εξαφανίσει τα ίδια τα ονόματα τους, σε ένα απέραντο πολιτισμικό σκουπιδαριό, όπου φυλές, λαοί και πρόσωπα, δεν θα διαθέτουν παρελθόν, παρόν και μέλλον αλλά μοναχά έναν αριθμό, που θα σφραγίζει τη σκλαβιά τους.
Ναι, την έλεγαν Ρεβέκκα.
Τώρα πρέπει να ξεχαστεί το όνομα της.
Στον βυθό του Αιγαίου ή στη θηλειά του λαιμού της, αδιάφορο…
Κι αυτός ο εχθρός εκμεταλλεύεται και τη μια και την άλλη Ρεβέκκα, για να τους στερήσει τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Για να καταπιεί τις πατρίδες τους, τις ιστορίες τους, τις μνήμες τους, τις ίδιες τις ζωές τους.
Για να τις ρίξει, σε έναν εφιαλτικό καινούριο κόσμο, όπου κανένας άνθρωπος δεν θα δικαιούται να έχει πατρίδα και συνεπώς, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, ασφάλεια και μέλλον, που ίσαμε τώρα τα εξασφάλιζαν στους δικούς τους ανθρώπους οι πατρίδες.
Για να εξαφανίσει τα ίδια τα ονόματα τους, σε ένα απέραντο πολιτισμικό σκουπιδαριό, όπου φυλές, λαοί και πρόσωπα, δεν θα διαθέτουν παρελθόν, παρόν και μέλλον αλλά μοναχά έναν αριθμό, που θα σφραγίζει τη σκλαβιά τους.
Ναι, την έλεγαν Ρεβέκκα.
Τώρα πρέπει να ξεχαστεί το όνομα της.
Στον βυθό του Αιγαίου ή στη θηλειά του λαιμού της, αδιάφορο…
Τώρα, η Ρεβέκκα δεν θα είναι πια παρά ένα νούμερο στον συνολικό αριθμό των αυτόχειρων ή των πνιγμένων, στους βυθούς της τηλεοπτικής μας ευφορίας.
Κι ύστερα, ποιος νοιάζεται για τη Ρεβέκκα?
Και για τη μια και για την άλλη Ρεβέκκα?
Οι βολεμένοι και οι κρατικοδίαιτοι, αυτοί που τις πληρώνουνε ένα ξεροκόμματο για τη δουλειά τους και που μετά τις γαμάνε σε φτηνά πολυπολιτισμικά μπουρδέλα, αυτοί που βγαίνουνε να το παίξουνε υποστηρικτές τους και να χύσουνε κροκοδείλια δάκρυα, γιατί τάχα μου πνιγήκανε παιδάκια στους ωκεανούς των κερδών τους?
Αυτοί θα γνοιαστούν για τη Ρεβέκκα?
Αυτοί οι ίδιοι, οι δικηγόροι και οι πρεζέμποροι, που κονομάνε από την απελπισία τους, οι πολιτικάντηδες και οι δουλέμποροι, που τις στοιβάζουνε σε στρατόπεδα φτηνής εργασίας, αυτοί οι ίδιοι οι εξολοθρευτές των εθνών, που χτίζουν καριέρες πασάροντας στο πόπολο τις πολυπολιτισμικές παπαριές και τις αριστερίστικες αρλουμπολογίες, αυτοί οι ίδιοι που τις εξωθούν να πάνε να πνιγούνε σε ένα σαπιοκαραβο ή να δέσουνε μια θηλειά στον λαιμό τους?
Αυτοί θα σώσουνε τη Ρεβέκκα?
Οι υπάλληλοι των πολεθνοτικών διευθυντηρίων και οι επενδυτές των μπλακ ροκς?
Οι ινστρούχτορες της παγκοσμιοποίησης και τα μαντρόσκυλα του δόγματος του Σοκ?
Οι ξελιγωμένες και οι ξελιγωμένοι, που κάνουνε σεξοτουρισμό στις μεταλλαγμένες γειτονιές των ευρωπαϊκών πόλεων?
Αυτοί θα φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά της Ρεβέκκας?
Αυτοί ρε, είναι οι φονιάδες της Ρεβέκας!
Και της μιανής και της άλλης Ρεβέκκας...
Και για τη μια και για την άλλη Ρεβέκκα?
Οι βολεμένοι και οι κρατικοδίαιτοι, αυτοί που τις πληρώνουνε ένα ξεροκόμματο για τη δουλειά τους και που μετά τις γαμάνε σε φτηνά πολυπολιτισμικά μπουρδέλα, αυτοί που βγαίνουνε να το παίξουνε υποστηρικτές τους και να χύσουνε κροκοδείλια δάκρυα, γιατί τάχα μου πνιγήκανε παιδάκια στους ωκεανούς των κερδών τους?
Αυτοί θα γνοιαστούν για τη Ρεβέκκα?
Αυτοί οι ίδιοι, οι δικηγόροι και οι πρεζέμποροι, που κονομάνε από την απελπισία τους, οι πολιτικάντηδες και οι δουλέμποροι, που τις στοιβάζουνε σε στρατόπεδα φτηνής εργασίας, αυτοί οι ίδιοι οι εξολοθρευτές των εθνών, που χτίζουν καριέρες πασάροντας στο πόπολο τις πολυπολιτισμικές παπαριές και τις αριστερίστικες αρλουμπολογίες, αυτοί οι ίδιοι που τις εξωθούν να πάνε να πνιγούνε σε ένα σαπιοκαραβο ή να δέσουνε μια θηλειά στον λαιμό τους?
Αυτοί θα σώσουνε τη Ρεβέκκα?
Οι υπάλληλοι των πολεθνοτικών διευθυντηρίων και οι επενδυτές των μπλακ ροκς?
Οι ινστρούχτορες της παγκοσμιοποίησης και τα μαντρόσκυλα του δόγματος του Σοκ?
Οι ξελιγωμένες και οι ξελιγωμένοι, που κάνουνε σεξοτουρισμό στις μεταλλαγμένες γειτονιές των ευρωπαϊκών πόλεων?
Αυτοί θα φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά της Ρεβέκκας?
Αυτοί ρε, είναι οι φονιάδες της Ρεβέκας!
Και της μιανής και της άλλης Ρεβέκκας...
Ναι, είχαν το ίδιο όνομα.
Ναι, ίσως και να είχαν την ίδια πατρίδα…
Κι αν δεν πολεμήσουν και η μια και η άλλη Ρεβέκα, για να πάρουνε πίσω και την χαμένη πατρίδα τους και το χαμένο όνομα τους, τότε οι θάλασσες μας και οι γειτονιές μας, θα γεμίζουνε από τα πτώματα μας και από τα κουφάρια των παιδιών μας..
Που δεν θα έχουν ούτε όνομα, ούτε πρόσωπο, ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον…
Κι αν δεν πολεμήσουν και η μια και η άλλη Ρεβέκα, για να πάρουνε πίσω και την χαμένη πατρίδα τους και το χαμένο όνομα τους, τότε οι θάλασσες μας και οι γειτονιές μας, θα γεμίζουνε από τα πτώματα μας και από τα κουφάρια των παιδιών μας..
Που δεν θα έχουν ούτε όνομα, ούτε πρόσωπο, ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου