Τόσο ο εθνικισμός όσο και ο ερωτισμός, πρέπει επιτέλους να απαλλαγούν από τις γνωστές παθογένειες των «περιούσιων λαών», του μεγαλοϊδεατικού φονταμενταλισμού ή του «γαμάω και δέρνω», και να βρουν το προνομιακό πεδίο...
της απόλυτης έκφρασης τους, στα ανθισμένα λιβάδια της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών και της αρμονικής ερωτικοπολιτικής ανέλιξης τους.
Η μεγάλη πρόκληση στη διανόηση του 21ου αιώνα, θα είναι να δημιουργήσει τους βασικούς ιδεολογικούς άξονες ενός νέου εθνικισμού, απελευθερωμένου από τις παλαιές αγκυλώσεις των «μεγάλων ιδεών», των «ζωτικών χώρων» και των ιμπεριαλιστικών βλέψεων, που ήσαν υπεύθυνες για τους παγκοσμίους πολέμους και τις εμφύλιες σφαγές του 20ου αιώνα.Ο νέος εθνικισμός που θα αντιταχθεί στον εφιάλτη της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης, θα πρέπει να προστατεύει τις αρχέγονες συλλογικές ταυτότητες του έθνους, της φυλής ή της κοινότητας, στα πλαίσια μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας του Πολιτισμού, όπου πάντες οι λαοί θα διαβιώνουν ειρηνικά, αναπτύσσοντας ακριβώς εκείνα τα στοιχεία που τους ενώνουν, αντί εκείνων που τους χωρίζουν.Αλλιώς, θα αφήσουμε τον έρωτα στους τσουτσουναράδες και τις πατρίδες μας στους παρανοϊκούς…
Μιλώντας τώρα για ελληναράδες και για τσουτσουναράδες, να ξεκαθαρίσω ότι δεν αναφέρομαι σε ένα τοπικό φαινόμενο, που αφορά μονάχα τους Έλληνες, αλλά σε μια ορισμένη ψυχοσωματική δυσλειτουργία, παγκόσμιας κλίμακας.
Κι αν εδώ στην Ελλάδα μπορούμε να κάνουμε λόγο για ελληναράδες, αντιστοίχως στην Βρετανία, θα μιλήσουμε γιαβρεταναράδες, στη Γερμανία για γερμαναράδες κ.ο.κ.
Παντού όπου ένας άνθρωπος φαντασιώνεται ότι ανήκει σε μία ανώτερη εθνική κάστα, που ο προορισμός της είναι η παγκόσμια κυριαρχία, ενώ όλα τα άλλα έθνη έχουν στόχο να την υπηρετούν, παρουσιάζονται και τα συμπτώματα αυτής της μαζικής ιδεοληπτικής νεύρωσης.
Μ’ αυτή τη διεσταλμένη ερμηνεία, «ελληναράδες» υπάρχουν σχεδόν σε όλους τους λαούς, ξεκινώντας από τους πρώτους διδάξαντες, τους Εβραίους [ο «περιούσιος λαός του Κυρίου»]
Όσο για τσουτσουναράδες, τέτοιοι αφθονούν σε όλο τον πλανήτη, ακόμα και σε χώρες στις οποίες στατιστικά ο μέσος όρος του πέους δεν υπερβαίνει το μέγεθος μετρίας μπάμιας.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι η φαντασίωση υπερισχύει της ωμής πραγματικότητας [σε όλες τις γλώσσες του κόσμου]
Κι αν εδώ στην Ελλάδα μπορούμε να κάνουμε λόγο για ελληναράδες, αντιστοίχως στην Βρετανία, θα μιλήσουμε γιαβρεταναράδες, στη Γερμανία για γερμαναράδες κ.ο.κ.
Παντού όπου ένας άνθρωπος φαντασιώνεται ότι ανήκει σε μία ανώτερη εθνική κάστα, που ο προορισμός της είναι η παγκόσμια κυριαρχία, ενώ όλα τα άλλα έθνη έχουν στόχο να την υπηρετούν, παρουσιάζονται και τα συμπτώματα αυτής της μαζικής ιδεοληπτικής νεύρωσης.
Μ’ αυτή τη διεσταλμένη ερμηνεία, «ελληναράδες» υπάρχουν σχεδόν σε όλους τους λαούς, ξεκινώντας από τους πρώτους διδάξαντες, τους Εβραίους [ο «περιούσιος λαός του Κυρίου»]
Όσο για τσουτσουναράδες, τέτοιοι αφθονούν σε όλο τον πλανήτη, ακόμα και σε χώρες στις οποίες στατιστικά ο μέσος όρος του πέους δεν υπερβαίνει το μέγεθος μετρίας μπάμιας.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι η φαντασίωση υπερισχύει της ωμής πραγματικότητας [σε όλες τις γλώσσες του κόσμου]
Ο ελληναράς, όπως και ο τσουτσουναράς, βιώνουν τη σχέση τους με τον Άλλον, μέσα από τη φαντασίωση του φαλού τους [μεταφορικά στην πρώτη περίπτωση, κυριολεκτικά στη δεύτερη]
Για τον ελληναρά, η ελληνικότητα μεταφράζεται σε ένα είδος θεϊκής ή φυσικής επιλογής, που ορίζει τους έλληνες ως τον περιούσιον λαόν του Κυρίου, εκ του οποίου απορρέει το σύνολο του παγκόσμιου πολιτισμικού πλούτου [γλώσσα, τέχνη, επιστήμη, τεχνολογία κ.λπ.] και που χωρίς αυτόν, η ανθρωπότητα θα βρίσκονταν ακόμα στο στάδιο του συλλέκτη καρπών.
Με την ψυχοδυναμική έννοια που θα έδινε στον όρο ο Φρόϋντ, ο ελληναράς είναι ο περιούσιος φαλός, τον οποίο αναμένουν όλα τα πολιτισμικά κύτταρα του σύμπαντος, ώστε να γονιμοποιηθούν και να πολλαπλασιαστούν.
Αντιστοίχως, ο τσουτσουναράς, είναι ο περιζήτητος φαλός, τον οποίο αναμένουν όλα τα ενεργά αιδοία του πλανήτη, ώστε να υγρανθούν και να το γλεντήσουν.
Και ο ελληναράς και ο τσουτσουναράς περιορίζουν την συμπαντική πραγματικότητα, στα γνωστά και ασφαλή όρια του μορίου τους [φαντασιακού ή πραγματικού] μεγεθύνοντας το όσο χρειάζεται, ώστε να γίνουν ορατά τα δευτερογενή οφέλη του γνωστού ψυχοσωματικού συνδρόμου: «ευτυχώς που γεννήθηκα εγώ, για να έχει νόημα ο κόσμος…»
Για τον ελληναρά, η ελληνικότητα μεταφράζεται σε ένα είδος θεϊκής ή φυσικής επιλογής, που ορίζει τους έλληνες ως τον περιούσιον λαόν του Κυρίου, εκ του οποίου απορρέει το σύνολο του παγκόσμιου πολιτισμικού πλούτου [γλώσσα, τέχνη, επιστήμη, τεχνολογία κ.λπ.] και που χωρίς αυτόν, η ανθρωπότητα θα βρίσκονταν ακόμα στο στάδιο του συλλέκτη καρπών.
Με την ψυχοδυναμική έννοια που θα έδινε στον όρο ο Φρόϋντ, ο ελληναράς είναι ο περιούσιος φαλός, τον οποίο αναμένουν όλα τα πολιτισμικά κύτταρα του σύμπαντος, ώστε να γονιμοποιηθούν και να πολλαπλασιαστούν.
Αντιστοίχως, ο τσουτσουναράς, είναι ο περιζήτητος φαλός, τον οποίο αναμένουν όλα τα ενεργά αιδοία του πλανήτη, ώστε να υγρανθούν και να το γλεντήσουν.
Και ο ελληναράς και ο τσουτσουναράς περιορίζουν την συμπαντική πραγματικότητα, στα γνωστά και ασφαλή όρια του μορίου τους [φαντασιακού ή πραγματικού] μεγεθύνοντας το όσο χρειάζεται, ώστε να γίνουν ορατά τα δευτερογενή οφέλη του γνωστού ψυχοσωματικού συνδρόμου: «ευτυχώς που γεννήθηκα εγώ, για να έχει νόημα ο κόσμος…»
Το συγκριτικό μέγεθος [πολιτισμικό ή φυσικό] του φαλού που έχουνε καρφωμένο στον εγκέφαλο τους οι «ελληναράδες» και οι τσουτσουναράδες, δεν παίζει κανένα ρόλο, διότι και οι δύο, αρνούνται να προβούν σε συγκρίσεις, κλείνοντας τα μάτια ακόμα και στην αναμφισβήτητη ύπαρξη αράπικων ψωλών [οι τσουτσουναράδες] ή στα πολιτιστικά επιτεύγματα άλλων σπουδαίων λαών [οι ελληναράδες].
Κι έτσι μένουν όλοι ευχαριστημένοι.
Όπως μένει ευχαριστημένος και ένας μονόφθαλμος, ο οποίος αρνείται να μεταφερθεί από την πτέρυγα των τυφλών.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ο τσουτσουναράς ή ο ελληναράς, εξαναγκάζονται σε υποχρεωτικό ξεβράκωμα.
Ενώπιον όλων…
Εκατομμύρια λαθρομετανάστες κατέλαβαν τις πόλεις του, στρατιές γερμανών «συμβούλων» κατέλαβαν τα υπουργεία του, αλλά οι υποτιθέμενοι απόγονοι του Κολοκοτρώνη, την αράζουν στα σαλόνια τους και παίζουνε παιχνιδάκια στα τάμπλετ τους.
Για να μην πω για τα άλλα αίσχη, όπου ξελιγωμένες Ευρωπαίες τουρίστριες καταφθάνουν πλέον στην Ελλάδα, για να κάμουν σεξοτουρισμό με μελαμψούς [ή με αλβανούς] επιβήτορες στα Σεπόλια.
Η ντροπή του έθνους δεν περιγράφεται.
[Βλ. Σεξοτουρισμός στα Σεπόλια]
Η κρίση απέδειξε ότι οι εγχώριοι ελληναράδες και τσουτσουναράδες ήταν ένας χάρτινος πύργος, που κατέρρευσε στην πρώτη επίθεση, όχι μόνον των ευρωαμερικανοσιωνιστών εισβολέων, που πλέον μας παίρνουν και τα σπίτια μας, αλλά και των βαλκανοαφροασιατών εισβολέων, που έχουν φτάσει να πηδάνε ακόμα και τις γυναίκες μας.
Ποιοι ελληναράδες και ποιοι τσουτσουναράδες?
Ούτε για πλύστρες στα πολυεθνικά τους μπουρδέλα δεν μας λογαριάζουνε καν…
Κι έτσι μένουν όλοι ευχαριστημένοι.
Όπως μένει ευχαριστημένος και ένας μονόφθαλμος, ο οποίος αρνείται να μεταφερθεί από την πτέρυγα των τυφλών.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ο τσουτσουναράς ή ο ελληναράς, εξαναγκάζονται σε υποχρεωτικό ξεβράκωμα.
Ενώπιον όλων…
Η ηθική, πολιτισμική, αισθητική, κοινωνική και δευτερευόντως οικονομική, κρίση των αρχών του 21ουαιώνα, ουσιαστικά λειτούργησε ως ξεβράκωμα μαζικής κλίμακας, για τους «ελληναράδες» όλου του κόσμου [κι ως ένα βαθμό, για τους τσουτσουναράδες…]Ο «σπουδαίος» λαός των Ελλήνων, ο οποίος είχε γαλουχηθεί με τις νίκες της επαναστάσεως του 21 ή με το αλβανικό έπος ή με τα κατορθώματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, απεδείχθη ένας κουραμπιές του κερατά.
Εκατομμύρια λαθρομετανάστες κατέλαβαν τις πόλεις του, στρατιές γερμανών «συμβούλων» κατέλαβαν τα υπουργεία του, αλλά οι υποτιθέμενοι απόγονοι του Κολοκοτρώνη, την αράζουν στα σαλόνια τους και παίζουνε παιχνιδάκια στα τάμπλετ τους.
Για να μην πω για τα άλλα αίσχη, όπου ξελιγωμένες Ευρωπαίες τουρίστριες καταφθάνουν πλέον στην Ελλάδα, για να κάμουν σεξοτουρισμό με μελαμψούς [ή με αλβανούς] επιβήτορες στα Σεπόλια.
Η ντροπή του έθνους δεν περιγράφεται.
[Βλ. Σεξοτουρισμός στα Σεπόλια]
Η κρίση απέδειξε ότι οι εγχώριοι ελληναράδες και τσουτσουναράδες ήταν ένας χάρτινος πύργος, που κατέρρευσε στην πρώτη επίθεση, όχι μόνον των ευρωαμερικανοσιωνιστών εισβολέων, που πλέον μας παίρνουν και τα σπίτια μας, αλλά και των βαλκανοαφροασιατών εισβολέων, που έχουν φτάσει να πηδάνε ακόμα και τις γυναίκες μας.
Ποιοι ελληναράδες και ποιοι τσουτσουναράδες?
Ούτε για πλύστρες στα πολυεθνικά τους μπουρδέλα δεν μας λογαριάζουνε καν…
Και το φαινόμενο δυστυχώς είναι πανευρωπαϊκής κλίμακας.
Εξόν από τους τούρκους τσουτσουναράδες [και τους γκρίζους λύκους] που έχουν ακόμα το σθένος να χορεύουν τους ευρωαμερικάνους στον χορό της κοιλιάς, όλοι εμείς οι άλλοτε μεσογειακοί γαμίκουλες, οι Ιταλοί, οι Έλληνες, οι Ισπανοί [ακόμα και οι Κρητικοί] έχουμε γίνει η παλιόψαθα των gay parades.
Που είναι οι Γκαριμπάλντι, που είναι οι Πασιονάριες, που είναι οι Μποτσαραίοι?
Μια Μέρκελ μας έχει κάνει αλοιφή για πεταλούδες…
Εξόν από τους τούρκους τσουτσουναράδες [και τους γκρίζους λύκους] που έχουν ακόμα το σθένος να χορεύουν τους ευρωαμερικάνους στον χορό της κοιλιάς, όλοι εμείς οι άλλοτε μεσογειακοί γαμίκουλες, οι Ιταλοί, οι Έλληνες, οι Ισπανοί [ακόμα και οι Κρητικοί] έχουμε γίνει η παλιόψαθα των gay parades.
Που είναι οι Γκαριμπάλντι, που είναι οι Πασιονάριες, που είναι οι Μποτσαραίοι?
Μια Μέρκελ μας έχει κάνει αλοιφή για πεταλούδες…
Η κατάρρευση των συλλογικών ταυτοτήτων που συνέβη στην Ευρώπη της παγκοσμιοποίησης και που ανάμεσα τους εμπεριέχεται και η αρχέγονη συλλογική ταυτότητα του φύλου, απογύμνωσε τον έρωτα από τον υγιή ερωτισμό και τους ευρωπαϊκούς λαούς από τον υγιή εθνικισμό.
Ο ερωτισμός μεταφέρθηκε στην εικονική πραγματικότητα του «ανθρώπου χωρίς φύλο» και η ερωτική επιθυμία μεταφράστηκε στη χύδην λαχτάρα του «φαλού», που κατευθύνεται και χειραγωγείται από μαζικά πρότυπα ανορεξικών φαντασιώσεων.
Η συλλογική ταυτότητα της φυλής και του έθνους, που είχε βρει την προνομιακή έκφραση της στο χεγκελιανό έθνος/κράτος, αντικαταστάθηκε από τα πολυπολιτισμικά μορφώματα μιας παγκοσμιοποιημένης ελιτίστικης κοινωνίας, όπου το 1/3 θα ζουν πλουσιοπάροχα, ενώ τα υπόλοιπα 2/3 θα αποτελούνται από λιμασμένες μάζες ευροαφροασιατικών μιγάδων, οι οποίες θα προμηθεύουν φτηνά εργατικά χέρια για τα εργοστάσια της ελίτ και φτηνή φρέσκια σάρκα για τα μπουρδέλα της.
Η συλλογική ταυτότητα της φυλής και του έθνους, που είχε βρει την προνομιακή έκφραση της στο χεγκελιανό έθνος/κράτος, αντικαταστάθηκε από τα πολυπολιτισμικά μορφώματα μιας παγκοσμιοποιημένης ελιτίστικης κοινωνίας, όπου το 1/3 θα ζουν πλουσιοπάροχα, ενώ τα υπόλοιπα 2/3 θα αποτελούνται από λιμασμένες μάζες ευροαφροασιατικών μιγάδων, οι οποίες θα προμηθεύουν φτηνά εργατικά χέρια για τα εργοστάσια της ελίτ και φτηνή φρέσκια σάρκα για τα μπουρδέλα της.
Σ’ αυτή τη ζοφερή εικόνα του μέλλοντος μας, μοναχά μια νέα ιδεολογία του εθνικισμού και του ερωτισμού, μπορούν να σταθούν εμπόδια, στο να καταντήσει η Ευρώπη μια άχρωμη, άγευστη και άοσμη αποικία της παγκόσμιας διακυβέρνησης.Πρέπει να ξαναβρούμε τη γοητεία του να είμαστε Έλληνες [ή Γερμανοί ή Ιταλοί ή Γάλλοι]και να αυτοπροσδιοριζόμαστε μέσα από αυτές τις αρχέγονες συλλογικές ταυτότητες, αξιοποιώντας όμως την αιματοβαμμένη εμπειρία μας, από τους παγκόσμιους πολέμους, στους οποίους μας οδήγησαν [κατά ένα μέρος] οι στρεβλώσεις του εθνικισμού.Όπως θα πρέπει να ξαναβρούμε και τη λησμονημένη μαγεία του Έρωτα, που διαφέρει ριζικά από τη χυδαιότητα της πρεζοβίζιον.
Κι αυτά μπορούν να γίνουν, ανήκουν δηλαδή στο πεδίο του εφικτού και όχι της ουτοπίας.
Ήδη, σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, ο ισλαμικός κίνδυνος αρχίζει να λειτουργεί ως καταλύτης για να δρομολογηθούν οι νέες ιδεολογίες, που θα προετοιμάσουν το έδαφος για την αφύπνιση των ευρωπαϊκών εθνών, όπως η ιδεολογία του διαφωτισμού προετοίμασε το έδαφος για την αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαϊκών τάξεων του 18ουαιώνος.
Οι «ελληναράδες» και οι τσουτσουναράδες ανήκουν οριστικά στο παρελθόν της ευρωπαϊκής ερωτικοπολιτικής ιστορίας.
Η ολική επαναφορά τους, ως κακέκτυπα αντίγραφα μιας καταστροφικής ιδεοληψίας, που γέννησε τους Κωλέττηδες και τα greek kamakia, δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνο ως φάρσα…
Ήδη, σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, ο ισλαμικός κίνδυνος αρχίζει να λειτουργεί ως καταλύτης για να δρομολογηθούν οι νέες ιδεολογίες, που θα προετοιμάσουν το έδαφος για την αφύπνιση των ευρωπαϊκών εθνών, όπως η ιδεολογία του διαφωτισμού προετοίμασε το έδαφος για την αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαϊκών τάξεων του 18ουαιώνος.
Οι «ελληναράδες» και οι τσουτσουναράδες ανήκουν οριστικά στο παρελθόν της ευρωπαϊκής ερωτικοπολιτικής ιστορίας.
Η ολική επαναφορά τους, ως κακέκτυπα αντίγραφα μιας καταστροφικής ιδεοληψίας, που γέννησε τους Κωλέττηδες και τα greek kamakia, δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνο ως φάρσα…
Εύχομαι και ελπίζω, η Χρυσή Αυγή που είναι το μοναδικό εθνικιστικό κίνημα στην Ελλάδα, να γίνει και ο πολιτικός φορέας μέσα από τον οποίο θα εκφραστεί η νέα εθνικιστική πρόταση.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχούν οι άνθρωποι του λαϊκού συνδέσμου για μια ενδεχόμενη μικροαστική μεταμόρφωση της επαναστατικής φυσιογνωμίας του κινήματος, επειδή θα ανοίξει τους πνευματικούς ορίζοντες των Ελλήνων, σε έναν νέο εθνικισμό, που δεν θα είναι ούτε ιμπεριαλιστικός, ούτε μεγαλοϊδεατικός αλλά αντίθετα θα κάμει λόγο για μια ειρηνική και ευημερούσα Ευρώπη των ανεξάρτητων εθνών/κρατών.
Ίσα-ίσα, αυτό που κάνει ουσιαστικά επαναστατικό ένα λαϊκό κίνημα όπως η Χρυσή Αυγή, είναι ακριβώς οι ανατροπές που θα επιφέρει στο ιδεολογικό πεδίο, ώστε να ωριμάσουν και να γεννηθούν οι μετέπειτα ανατροπές στο πολιτικό ή στο κοινωνικό πεδίο.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχούν οι άνθρωποι του λαϊκού συνδέσμου για μια ενδεχόμενη μικροαστική μεταμόρφωση της επαναστατικής φυσιογνωμίας του κινήματος, επειδή θα ανοίξει τους πνευματικούς ορίζοντες των Ελλήνων, σε έναν νέο εθνικισμό, που δεν θα είναι ούτε ιμπεριαλιστικός, ούτε μεγαλοϊδεατικός αλλά αντίθετα θα κάμει λόγο για μια ειρηνική και ευημερούσα Ευρώπη των ανεξάρτητων εθνών/κρατών.
Ίσα-ίσα, αυτό που κάνει ουσιαστικά επαναστατικό ένα λαϊκό κίνημα όπως η Χρυσή Αυγή, είναι ακριβώς οι ανατροπές που θα επιφέρει στο ιδεολογικό πεδίο, ώστε να ωριμάσουν και να γεννηθούν οι μετέπειτα ανατροπές στο πολιτικό ή στο κοινωνικό πεδίο.
Καμία επαναστατική αλλαγή δεν συνέβη ποτέ σε καμία κοινωνία, αν πρώτα δεν είχε αρθρωθεί η γλώσσα που θα την εκφράσει.
Ο μεγαλοϊδεατισμός, οι θεωρίες του ζωτικού χώρου, η αποικιοκρατική επέκταση εις βάρος άλλων εθνών, ήσαν τα αμαρτήματα μιας άλλης εποχής.
Φτάνει πια.
Ο μεγαλοϊδεατισμός, οι θεωρίες του ζωτικού χώρου, η αποικιοκρατική επέκταση εις βάρος άλλων εθνών, ήσαν τα αμαρτήματα μιας άλλης εποχής.
Φτάνει πια.
Δεν χρειαζόμαστε να κουβαλάμε τα ιδεολογικά και πολιτικά κρίματα περασμένων γενεών, στα νέα μονοπάτια και στις νέες προκλήσεις που μας βάζει ο αιώνας μας.
Το να είσαι εθνικιστής, πρέπει επιτέλους να αποκαθαρθεί από το στίγμα του «ελληναρά», όπως το να είσαι εραστής, πρέπει να διαφοριστεί από τη φαντασίωση του τσουτσουναρά.
Οι έρωτες και οι πατρίδες είναι πολύ σοβαρές υποθέσεις για να τις αφήσει κανείς στα καμάκια και στους φονταμενταλιστές…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου