Kατά τον ΣΥΡΙΖΑ των «δικαιωματιστών» και ελευθεριακών, κανείς δεν έχει δικαιώματα εκτός από αυτούς που ορίζει η Κουμουνδούρου: ο Σάββας Ξηρός, οι αναρχικοί, οι λαθρομετανάστες και όποιος άλλος εκτός των οικογενειών των θυμάτων της αριστερής τρομοκρατίας, των χιλιάδων φοιτητών του ΕΚΠΑ που πλέον, με κατειλημμένη την πρυτανεία, δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους.
Και αυτό αναδεικνύεται πολύ έντονα και από το «ξέρεις ποια είμαι εγώ;» που σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ειπώθηκε σε εργαζόμενο και πολίτες που «τόλμησαν» να αποτυπώσουν με τα κινητά τους μια πολιτικό να παραφέρεται σε δημόσιο χώρο. «Ποιος είμαι εγώ, λοιπόν»… Είναι λογικό ένας μη «αστός» που αναλαμβάνει εξουσία, να ζει το όνειρό του, να θεωρεί πως έγινε «κάποιος» ή «κάποια» και να παραφέρεται. Το θέμα ήταν να μην τους δοθούν αυτά που δεν έπρεπε και δεν ξέρουν να διαχειριστούν. Το κακό έγινε όμως. Από τα κόμματα που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία, το ένα έχει ολοκληρωτική προδιάθεση και το άλλο, πλειοδοτεί σε λαϊκισμό. Αναζητείστε εκεί τους σοβαρούς. Δεν ξέρω πόσους θα βρείτε, ξέρω ότι δεν θα είναι πολλοί. Αντίθετα, θα βρείτε πολλούς που θα σας πουν «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» Ο τάδε.
Έτσι δεν πάμε πουθενά. Ο πολίτης γίνεται δέκτης επιθετικότητας και αλαζονείας από διαφόρους, που κόπτονται για τον κάθε περιθωριακό ή αρχιδολοφόνο τρομοκράτη που σκότωνε 19χρονους εργαζόμενους, αλλά δεν δίνουν δεκάρα για τον μέσο πολίτη και αν θεωρήσουν ότι τους παίρνει, του φέρονται με ανοίκειο τρόπο. Και γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα, αυτές οι συμπεριφορές των εξουσιαστών, δεν έχουν συνέπειες, δηλαδή, περνούν ατιμώρητες. Στη χειρότερη, λίγος επικοινωνιακός σαματάς και το θέμα τελειώνει εκεί.
Υπάρχει όμως κάτι άλλο: μια οικτρή εικόνα ενός άβουλου αριστεριστή πρωθυπουργού, που παρακολουθεί τα στελέχη της κυβέρνησής του, να πρωταγωνιστούν σε απίστευτες ιστορίες, που εξαγριώνουν το κοινό.
Κάνα – δύο της λογικής «ό,τι είναι νόμιμο, είναι ηθικό» και που δεν έχουν το σθένος να παραιτηθούν, έχοντας βρει την τομή «μπίζνας» και πολιτικής ή αλλιώς εξουσίας και χρημάτων, άλλοι και άλλες που μιλούν για ηλιοθεραπείες προκαλώντας τον κόσμο που ζει στο κέντρο της Αθήνας, άλλοι που λοιδορούν τους αρίστους, άλλοι που βγάζουν έξω δολοφόνους νεαρών εργαζομένων και αντιστασιακών.
Αυτούς ήθελε ο κόσμος, αυτούς έχει. Τις απόψεις τους τις ήξερε. Τους φτηνούς τσαμπουκάδες τους έβλεπε καθημερινά από την κυρία προ των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, στη Βουλή. Άρα ήξερε… Αλλά, βρισκόμαστε στη χώρα όπου έγινε πρωθυπουργός ο ΓΑΠ – keep walking, άρα τι συζητάμε τώρα; Απλά, τα γράφουμε για να μη σκάσουμε με το πόσο χαμηλά πέφτει η εθνομηδενιστική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και πόσο χαμηλά, ρίχνει συνάμα τον τόπο. Το κωμικοτραγικό είναι μάλιστα ότι κάποιοι αναζητούν τις «κόκκινες γραμμές» των λαϊκιστών. Ας μην χάνουν το χρόνο τους, διότι δεν θα τις βρουν. Το μόνο που θα βρουν, είναι η διάχυτη υποκρισία όλων τους και η έλλειψη στοιχειώδους ήθους.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου