Οἱ πολίτες ἔχουν ἀρχίσει νά τό διαπιστώνουν
«Ἔπρεπε νά γίνουν οἱ πρόωρες ἐκλογές τῆς 25ης Ἰανουαρίου;». Αὐτό τό ἐρώτημα θά ἦταν καλό νά τεθεῖ πρός τούς πολίτες στίς δημοσκοπήσεις. Τόν περασμένο Ὀκτώβριο, οἱ πολίτες ἀπαντοῦσαν κατά ποσοστό 60% ὅτι δέν ἔπρεπε νά διαλυθεῖ ἡ Βουλή καί ὅτι προτιμοῦσαν ἡ Κυβέρνησις Σαμαρᾶ νά ὁλοκλήρωνε τήν τετραετία. Προδήλως διαισθάνοντο ὅτι οἱ πρόωρες ἐκλογές καί ἡ τυχόν κυβερνητική ἀνατροπή θά προκαλοῦσε μεγάλη ἀναστάτωση καί θα ἐσήμαινε κινδύνους γιά τήν ὁμαλή πορεία τῆς Ἑλλάδος στα πλαίσια τῆς Εὐρωζώνης. Ὅμως οἱ ἐκλογές ἔγιναν. Καί το περίεργο εἶναι ὅτι, παρά τίς ἀνησυχίες τους, οἱ πολίτες ἐψήφισαν ὑπέρ τῆς κυβερνητικῆς ἀνατροπῆς.
Ὀδυνηρή ἐμπειρία
Τώρα, μετά τήν ἐμπειρία τοῦ πρώτου τριμήνου καί ἐνῶ ἡ χώρα ἔχει ὁδηγηθεῖ στά πρόθυρα τῆς καταστροφῆς, θά εἶχε ἐνδιαφέρον νά ξαναερωτηθοῦν οἱ πολίτες ἄν ἦταν καλό ἤ κακό τό ὅτι διαλύθηκε ἡ προηγούμενη Βουλή καί ἔγιναν οἱ πρόωρες ἐκλογές. Διότι ὅσο καί ἄν ἡ κοινή γνώμη φέρεται νά στηρίζει κατ’ ἀρχήν τήν Κυβέρνηση Τσίπρα, σήμερα πού ἔχουν ἀρχίσει νά φαίνονται τά ἀποτελέσματα τῶν ὀλεθρίων χειρισμῶν της, ἡ ἀπάντησις ὡς πρός τό ἄν ἔπρεπε ἤ ὄχι νά γίνουν οἱ πρόωρες ἐκλογές πιθανώτατα να εἶναι ἀρνητική. Οἱ πολίτες προφανῶς ἔχουν ἀρχίσει νά καταλαβαίνουν τί συνέβη. Δέν μπορεῖ νά μήν ἀντιλαμβάνονται ὅτι τό μεγάλο λάθος ἦταν ἡ διάλυσις τῆς προηγουμένης Βουλῆς λόγω τῆς μή ὑπερψηφίσεως τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καί ἡ προσφυγή στίς πρόωρες ἐκλογές.
Ἄν εἶχαν ἀποφευχθεῖ οἱ ἐκλογές αὐτές, σήμερα εἶναι βέβαιο ὅτι θά εἶχε ἐπιτευχθεῖ συμφωνία μέ τούς δανειστές καί θά συνεχιζόταν κανονικά ἡ χρηματοδότησις τῆς Ἑλλάδος. Μάλιστα τό πιθανώτερο εἶναι ὅτι ἡ χώρα θα εἶχε ἀπεμπλακεῖ ἀπό τό Μνημόνιο, ὅπως ἡ Ἰρλανδία και ἡ Πορτογαλία. Κάποια μέτρα ἀσφαλῶς θά εἶχαν ληφθεῖ.
Ὅμως αὐτά δέν θά ἦταν τόσο ἐπώδυνα, ὅσο ἐκεῖνα πού διαπραγματεύεται καί προσπαθεῖ νά ἀποφύγει ἡ σημερινή Κυβέρνησις. Διότι ἐν τῶ μεταξύ ἡ οἰκονομία θά ἐκινεῖτο κανονικά καί δέν θά εἶχε σημειωθεῖ ἡ νέα καταστροφή τήν ὁποία ἐπέφεραν οἱ ἐκλογές καί οἱ ἐρασιτεχνισμοί τῆς Κυβερνήσεως Τσίπρα. Θά εἶχε συνεχισθεῖ ἡ ἀνάκαμψις, ὁπότε τά μέτρα πού θά ἀπαιτοῦντο θά ἦταν πιό ἀνώδυνα.
Γιά νά ἐπανεκκινηθεῖ ἡ οἰκονομία, ἀπαιτεῖται χρόνος. Ἄν κάθε πρόγραμμα διακόπτεται ἀνά διετία καί ἀλλάζει μέ κάθε κυβερνητική μεταβολή, τό ἀποτέλεσμα εἶναι καταστροφικό. Ἀκόμη καί ἕνα ὄχι ἀπολύτως σωστό πρόγραμμα, φέρνει καλύτερα ἀποτελέσματα ἄν ἐφαρμοσθεῖ μέχρι τέλους, παρά ἄν διακοπεῖ στήν μέση καί ἀντικατασταθεῖ ἀπό νέο πρόγραμμα. Καί ἐδῶ φθάσαμε μέσα στήν τελευταία πενταετία νά ἔχουν διενεργηθεῖ τέσσερεις ἐκλογές καί νά ἔχουν σχηματισθεῖ πέντε διαφορετικές κυβερνήσεις: Παπανδρέου, Παπαδήμου, Πικραμμένου, Σαμαρᾶ καί Τσίπρα. Ἡ κάθε μία, πλήν τῆς ὑπηρεσιακῆς, ἀμφισβητοῦσε τήν ὀρθότητα τοῦ προγράμματος πού εἶχε συμφωνηθεῖ μέ τό Μνημόνιο καί τορπίλλιζε ἡ ἴδια τήν ἐφαρμογή του. Πῶς λοιπόν, νά πετύχει ὑπό τέτοιες προϋποθέσεις τό πρόγραμμα;
Σέ ἄλλα κράτη εἶναι ἀδιανόητη ἡ μή ὁλοκλήρωσις τῆς κυβερνητικῆς θητείας, ἀκριβῶς λόγω τῆς ζημιᾶς πού θά προκαλεῖτο στήν οἰκονομία. Στίς ΗΠΑ ὁ Πρόεδρος ἐκλέγεται γιά τέσσερα χρόνια καί τίποτε δέν μπορεῖ νά διακόψει την θητεία του. Στήν Γαλλία ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, πού ἔχει ἐκτελεστικές ἁρμοδιότητες καί διορίζει τόν Πρωθυπουργό, ἐκλέγεται γιά πέντε χρόνια. Στήν Βρεταννία, ὅπου ἡ Βουλή καί ὁ Πρωθυπουργός ἐκλέγονται ἐπίσης γιά πέντε χρόνια, ἀποφεύγεται ἡ προσφυγή στίς κάλπες ἄν δέν ἔχει συμπληρωθεῖ τουλάχιστον μία τετραετία. Οἱ κυβερνήσεις ἀφήνονται νά ὁλοκληρώσουν τό ἔργο τους καί κρίνονται ἀπό τόν λαό ἐπί τοῦ συνολικοῦ ἀποτελέσματος.
Θεσμική ἀτέλεια
Στήν Ἑλλάδα, δυστυχῶς, ἔχουμε τήν παρεμβολή τῆς προεδρικῆς ἐκλογῆς πού ἐπιτρέπει σέ μία κοινοβουλευτική μειοψηφία 121 βουλευτῶν νά προκαλέσει ἐκλογές καί νά ρίξει στό μέσον τῆς θητείας της μία Κυβέρνηση πού διαθέτει τήν ἀπόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Καί τό χειρότερο: Ἐνῶ στην συνταγματική ἀναθεώρηση πού εἰσηγήθηκε ἡ Κυβέρνησις Σαμαρᾶ προεβλέπετο νά μήν διαλύεται ἡ Βουλή κατά την προεδρική ἐκλογή, μέ τίς ἐνέργειες τοῦ Σύριζα τορπιλλίσθηκε ἡ συνταγματική ἀναθεώρησις, ὁπότε ἡ θεσμική αὐτή ἀτέλεια πού ἔχει προκαλέσει τόσο μεγάλη καταστροφή, δέν διορθώθηκε. Ἔτσι, μπορεῖ καί στό μέλλον νά διαλύεται ἡ Βουλή ἐπειδή αὐτό ὑπαγορεύει το συμφέρον μιᾶς κοινοβουλευτικῆς μειοψηφίας.
Τώρα λοιπόν, πού οἱ πολίτες ἀρχίζουν νά διαπιστώνουν τί συνέβη στόν τόπο μας μετά τίς ἐκλογές καί ποῦ θά ἤμασταν ἄν αὐτές εἶχαν ἀποφευχθεῖ, πρέπει ὁπωσδήποτε να τεθεῖ στίς δημοσκοπήσεις τό ἐρώτημα: «Ἔπρεπε ἤ ὄχι να γίνουν οἱ πρόωρες ἐκλογές;». Ὥστε τουλάχιστον νά ὑπάρξει συλλογική συνείδησις ὅτι οἱ ἐκλογές, πού εἶναι φυσικά ἡ πεμπτουσία τῆς Δημοκρατίας, καλύτερο εἶναι νά γίνονται στήν ὥρα τους. Καί ὅτι ὅταν γίνονται συχνότερα ἀπό ὅ,τι πρέπει, μπορεῖ νά ὁδηγήσουν στήν καταστροφή.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου