Στην προ μηνών αρθογραφία μας για το πολιτικό κενό που υπάρχει μεταξύ της ΝΔ και μέχρι και γύρω από την Χρυσή Αυγή ήρθε να προστεθεί ένας νέος «παίχτης»: το κόμμα της Νέας Δεξιάς του Φαήλκου Κρανιδιώτη. Γι’ αυτό θεωρούμε πρέπον να αναλύσουμε την φυσιογνωμία αυτού του νέου παίχτη και να δούμε κατά πόσον αυτός μπορεί να καταταχθεί σε αυτόν τον χώρο.
Πριν όμως περάσουμε να δούμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής, που προκύπτουν από την ιδρυτική διακήρυξή της και το «προφίλ» στελεχών της που έχουν ανακοινωθεί, θα πρέπει πρώτα να σταθούμε στο όνομα του κόμματος και στο πρόσωπο του Προέδρου του. Νέα Δεξιά λοιπόν. Με ακρωνύμιο που παραπέμπει στην Νέα Δημοκρατία αλλά και την χρήση του όρου «Δεξιά»που στην ελλαδική μεταπολιτευτική ιστορία δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ από κάποιον πολιτικό σχηματισμό που δεν έμεινε στην αφάνεια. Για όσους τολμηρούς θέλουν ή ελπίζουν να έχει κάποια συγγένεια με την GRECE του Μπενουά στην Γαλλία νομίζω ότι δεν θα έπρεπε καν να γίνεται λόγος. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι η χρήση του «Δεξιά» δείχνει μία τολμηρότητα στην αριστεροφοβική πολιτική σκηνή της χώρας μας καθώς η χρησιμοποίησή του υποδηλώνει πως αυτός ο φορέας θέλει να παίξει τελείως αντιαριστερά και φυσικά αντιθετικά με την φιλελεύθερη κρατούσα τάξη στην τωρινή μητσοτακική ΝΔ όσο και στην παλαιότερη μεσαιοχωρίτικη. Δείχνει επίσης μία διάθεση πλήρους εκμετάλλευσης των αντισύριζα συναισθημάτων μέρους της ελληνικής κοινωνίας, αλλά το κατά πόσον αυτό θα μείνει διάθεση ή θα γίνει πραγματικότητα μένει να το δούμε.
Ας πάμε στον Φαήλο λοιπόν…
Ο Φαήλος Κρανιδιώτης με την μέχρι τώρα έξωθεν μαρτυρία δείχνει μία δυναμική προσωπικότητα που δεν μασά τα λόγια της. Κάτι που προκύπτει από την αρθογραφία του, τα τσιτάτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από τις όχι και τόσο συχνές τηλεοπτικές του εμφανίσεις. Δεν προέρχεται από κάποιο πολιτικό τζάκι και η πολιτική παρουσία του ήταν πάντα κοντά στον Αντώνη Σαμαρά. Στην «Πολιτική Άνοιξη» παλαιότερα και στην ΝΔ μέχρι την πρόσφατη «απόλυσή» του από αυτήν λόγω ομοφοβικών σχολείων. Στο ενδιάμεσο διάστημα απλά δικηγορούσε, έκανε ιππασία, βόλτες με την Harley του, διατυμπάνιζε την θητεία του στις Ειδικές Δυνάμεις και υπερασπίστηκε τον Οτσαλάν και τους συνεργάτες του από τα Σημιτικά αίσχη που αφορούσαν την σύλληψη του τελευταίου.
Αυτό τον έκανε ιδιαίτερα συμπαθή στους πατριωτικούς και εθνικιστικούς κύκλους με τους οποίους ήταν συνομιλητής. Δύο φορές υπερασπίστηκε δικαστικά τον γράφοντα ως εκδότη του «Ελεύθερου Κόσμου» σε δίκες με κατήγορους τον Δημητρά και άλλους από το στερέωμα των ΜΚΟ. Αρκετές φορές πάλι έχει δώσει συνεντεύξεις σε αυτήν την εφημερίδα, στο περιοδικό Patria και άλλα πατριωτικά έντυπα. Την περίοδο των συλλήψεων των στελεχών της Χρυσής Αυγής από την Σαμαρική ΝΔ δεν δίστασε να στηλιτεύσει την νομιμότητα και την πρακτικότητα αυτών.
Παρόλα αυτά η ανακοίνωση του κόμματός του αντιμετωπίστηκε από τον «χώρο» εχθρικά ή χλιαρά. Οι της Χ.Α. κάνουν αναφορές για «κόμμα παγίδα» που απλά θέλει να τους κλέψει ψήφους, άλλοι πάλι τον κατηγορούν για αντιχουντισμό, αντιφασισμό, φιλοησραηλινισμό και διάφορα άλλα.
Στην πρώτη κατηγορία δεν έχουμε παρά να πούμε ότι οι ψήφοι της Χ.Α. δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Στις ιδεολογικές κατηγορίες, μονάχα θέλουμε να θυμίσουμε τον χαρακτηρισμό του μακαρίτη Θεοφιλογιαννάκου ως «αρχιβασανιστή» σε ανάρτηση στο διαδίκτυο πρωτοκλασάτου βουλευτή της Χ.Α., τις αντιφασιστικές αναφορές ευρωβουλευτή του ιδίου κόμματος και την ταύτιση με το Ισραήλ σε αντιτουρκική και αντιισλαμική συμμαχία, που δυστυχώς διαχέει πολλά τμήματα του χώρου. Όταν όλα αυτά συμβαίνουν στους «σκληρούς» τότε τι να περιμένει κανείς από έναν «δεξιό».
Αλλά ας πάμε και στο ιδεολογικό κομμάτι που προκύπτει από την διακήρυξη της ΝΔ (Νέας Δεξιάς). Σε αυτήν διαβάζει κανείς για Έθνος και Ελευθερία που αποτελούν τα συστατικά της. Ευχάριστες είναι οι πολλές αναφορές στο μεταναστευτικό, στην Ταυτότητα και στην Εθνική Παιδεία. Σημαντική είναι και η αναφορά στη υπογεννητικότητα που «απειλείται» από πολλές και μικρές μειοψηφίες. Στο κομμάτι της οικονομίας, έξυπνα θεωρούμε, δεν παίρνει θέση στο δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο αλλά κάνει αναφορά σε ελεύθερη οικονομία με εποπτικό ρόλο του κράτους και εθνική παραγωγή.
Ουρά της ΝουΔου ή πρωταγωνίστρια;
Τα παραπάνω για κάποιους μπορεί να είναι ωραία ή άσχημα, συμπαθητικά ή υποκριτικά, αλλά ποια είναι η πολιτική πραγματικότητα της Νέας Δεξιάς στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό; Στην σύντομη πράγματι ύπαρξή της δεν έχει ξεκαθαρίσει αν είναι μία wannabe διάσπαση της ΝΔ ή κάτι τι νέο, Αν δηλαδή είναι ένας προσωπικός μοχλός πίεσης του Κρανιδιώτη (ή και κάποιων άλλων στο εσωτερικό του κόμματος) προς την τωρινή ηγεσία της ΝΔ ή η προσπάθεια δημιουργίας ενός δεξιού κόμματος. Η κριτική προς την Νέα Δεξιά μπορεί να υπάρξει μόνον από την στιγμή που ξεκαθαρίσει το παραπάνω, το ίδιο όμως και η όποια συζήτηση μαζί της.
Αυτή την στιγμή το κενό που γράφαμε προ μηνών εξακολουθεί να υπάρχει. Η Χ.Α. φωνασκεί στην βουλή και κάνει συγκεντρώσεις μικρότερες από τότε που είχε το 0,1%. Τα άλλα εθνικιστικά κόμματα (Εθνικό Μέτωπο και ΛΕΠΕΝ) υπάρχουν αλλά είτε ομφαλοσκοπούν, είτε προσπαθούν να βγουν από την αφάνεια.
Ο Καρατζαφέρης περιμένει να διαβάσει τις δημοσκοπήσεις για να δει αν θα κατέβει στις εκλογές και ο Μπαλτάκος απλά τον αφήνει να το κάνει αυτό.
Η Νέα Δεξιά παρά το ότι ο πρόεδρός της έχει περιορισμένη αναγνωρισιμότητα πέραν του πατριωτικού χώρου εν τούτοις χειρίστηκε έξυπνα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και περιμένουμε να δούμε αν είναι βασικός παίχτης ή απλά αναπληρωματικός σε αυτόν τον χώρο.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου