Είδαμε το βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου τον πρωθυπουργό να υπόσχεται κάποια χρηματάκια στους συνταξιούχους. Γιατί δε γυρίζουν να τον μουντζώσουν;
Οι συνταξιούχοι στην Ελλάδα δεν είναι μία κοινωνική ομάδα, αλλά πολλές. Κάποιοι είναι υπερήλικα άτομα με βαθύτατα προβλήματα υγείας, άλλοι είναι υγιέστατοι 60ρηδες που κάνουν δεύτερη δουλειά. Κάποιοι συνταξιούχοι των 2.000 ευρώ δούλεψαν σκληρότατα στη ζωή τους, ενώ άλλοι δούλευαν κουτσά στραβά και πήραν ένα τερατώδες εφάπαξ. Κάποιοι έχουν σοβαρότατο πρόβλημα επιβίωσης και ζουν εξαθλιωμένοι, ενώ κάποιοι περνάνε βασιλικά.
Ο πρωθυπουργός αδιαφόρησε για τις διάφορες κοινωνικές διατμήσεις και τράβηξε μία γραμμή, στους συνταξιούχους των 850 ευρώ. Ένας συνταξιούχος ο οποίος σήμερα παίρνει 850 ευρώ δεν είναι στην πιο ζηλευτή θέση. Αν υποθέσουμε πως δεν έχει άλλη περιουσία και εισοδήματα, δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει μεγάλα έξοδα, δεν έχει την άνεση να κάνει δώρα στις γιορτές, τα χόμπι του είναι περιορισμένα.
Σίγουρα όμως αυτός ο συνταξιούχος είναι πιο ξεκούραστος από τον αστυνόμο που διακινδυνεύει τη ζωή του για 850 ευρώ. Είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον μακροχρόνια άνεργο. Είναι πιο άνετος από τους γονείς ανήλικων παιδιών. Είναι πιο ασφαλής από τον αυτοαπασχολούμενο που δεν έχει να πληρώσει τα οικογενειακά ασφάλιστρα υγείας. Ωστόσο όλοι αυτοί φορολογούνται άγρια, για να μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να μοιράζει καθρεφτάκια.
Και πρόκειται για καθρεφτάκια, επειδή κάποια ευρώ τα Χριστούγεννα λύνουν μετρημένες ανάγκες. Δε λύνουν όμως το βασικό πρόβλημα των δοκιμαζόμενων συνταξιούχων, τις δημόσιες παροχές που υποβαθμίζονται διαρκώς. Οι συντάξεις αποδίδονται πλέον με καθυστέρηση ετών. Ο κοινωνικός ιστός στον οποίο ζουν οι απόγονοί τους είναι διαλυμένος. Τα συνταξιοδοτικά τους ταμεία δεν μπορούν να εγγυηθούν ούτε την επόμενη χρονιά.
Ο ΕΟΠΥΥ ξεφτιλίζεται συνεχώς. Τα νοσοκομεία δεν έχουν τα χρειαζούμενα, τα ραντεβού με το γιατρό κανονίζονται με απόσταση μηνών, χημειοθεραπείες κανονίζονται μετά το προσδόκιμο της ασθένειας. Η πρωτοβάθμια περίθαλψη και τα κέντρα αποκατάστασης είναι σχεδόν ανύπαρκτα, η νοσηλεία στο σπίτι ανέκδοτο. Το φακελάκι είναι προϋπόθεση για όλα. Η ασθένεια με αξιοπρέπεια και ο θάνατος με αξιοπρέπεια είναι αδύνατος.
Αυτή είναι και η τεράστια ευθύνη της αντιπολίτευσης που δεν έχει καταφέρει να πείσει τους συνταξιούχους ποια είναι η ουσία. Η ουσία δεν έγκειται στο απόλυτο ποσό της σύνταξης, αλλά στην εξασφάλιση της ποιότητας ζωής των ηλικιωμένων, των ανθρώπων που έχτισαν τη χώρα στην οποία ζούμε. Όταν αυτό γίνει κατανοητό, θα μπορούν να μουντζώνουν προς την τηλεόραση και οι συνταξιούχοι, μετά από τους εργαζόμενους φορολογούμενους και τους θεσμούς που ακούν παροχολογίες.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου