Έχουν περάσει επτά χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα που ο Γ. Παπανδρέου μας ανακοίνωσε το παραμύθι για τη βοήθεια του ΔΝΤ που θα κρατούσε λίγο και ξανά η Ελλάδα θα γινόταν δυνατή.
Επτά χρόνια μετά και το ΔΝΤ είναι εδώ και ο φόβος της χρεοκοπίας έχει μεγαλώσει και τα μνημόνια δεν λένε να περάσουν όσες θυσίες κι αν κάνει ο ελληνικός λαός.
Η υπογραφή των μέτρων από τον Τσίπρα το επόμενο διάστημα απλά θα αποτελέσουν το Καστελόριζο της Αριστεράς καθώς πριν από δύο χρόνια μας είχε υποσχεθεί έξοδο από την κρίση με… αριστερό πρόσημο και δύο χρόνια μετά είμαστε βουτηγμένοι στα σκ..ά.
Όλες οι κυβερνήσεις έκαναν λάθη, κακές επιλογές, πολιτικάντικες στρατηγικές. Και ποτέ άλλοτε δεν έφτασε η Ελλάδα τόσο κοντά στην έξοδο από τα μνημόνια όσο τους τελευταίους μήνες της κυβέρνησης Σαμαρά. Όπως και ποτέ δεν δημιουργήθηκαν τόσο ψεύτικες προσδοκίες όσο την εποχή ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκίες που βεβαίως δεν υλοποιήθηκαν και που έχουν φέρει σε απόγνωση και τους τελευταίους αριστερούς σ’ αυτόν τον τόπο.
Τώρα η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με το νέο «μαύρο». Τα τραγικά λάθη της παρούσας κυβέρνησης μας έχουν φέρει με την πλάτη στον τοίχο και καλούμαστε να αποδεχθούμε ένα πολύ σκληρό… μνημόνιο plus. Προσοχή, δεν είναι νέο μνημόνιο αυτό που έρχεται με τα προληπτικά μέτρα. Αν τον επόμενο χρόνο δεν υπάρξει ριζική αλλαγή στην ελληνική οικονομία τότε του χρόνου τέτοια εποχή θα ξεκινήσει η συζήτηση για νέο πρόγραμμα μετά τη λήξη του υπάρχοντος.
Δυστυχώς ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος, όσο κι αν βρίζουν τον Σόιμπλε και το ΔΝΤ έγιναν οι καλύτεροι χορηγοί τους. Η κυβέρνηση αυτή έχει καταφέρει να ενισχύσει τη στρατηγική τόσο του Σόιμπλε όσο και της νέας αμερικανικής ηγεσίας υπό τον Τραμπ που θέλουν την Ελλάδα εκτός ευρώ. Ο μεν Σόιμπλε γιατί είναι αυτός που είναι και θέλει μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων ο δε Τραμπ γιατί δεν ενδιαφέρεται και ιδιαίτερα για την ΕΕ, αντιθέτως θα ήθελε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μιας γενικευμένης κρίσης που θα την οδηγούσαν στη διάλυση. Ας διαβάσει κανείς πρόσφατο άρθρο των FT που λέει ότι οι άνθρωποι του Τραμπ στο ΔΝΤ θα είναι πολύ πιο σκληροί απέναντι στην Ελλάδα και θα το καταλάβει.
Έτσι, λοιπόν, η χώρα βρίσκεται με ένα πιστόλι στον κρόταφο και καλείται είτε να κάνει το χατίρι του Σόιμπλε είτε να υπογράψει το νέο… Καστελόριζο, δηλαδή την αρχή μιας νέας περιπέτειας που θα έχει άγνωστη χρονική διάρκεια. Ένα χρόνο, δύο ή άλλα επτά; Πιθανότατα η Ελλάδα να συνεχίζει να βρίσκεται σε μνημόνια και σε αυστηρά δημοσιονομικά πλαίσια για πολλά χρόνια. Με περικοπές μισθών και συντάξεων, με απολύσεις στο Δημόσιο, με έναν ιδιωτικό τομέα εντελώς κατεστραμμένο. Αυτό είναι το νέο Καστελόριζο της Αριστεράς που γίνεται με αποκλειστική δική της ευθύνη.
Ένα είναι το διακύβευμα τις επόμενες ημέρες. Όχι αν θα υπογράψουμε τα μέτρα, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά αν αυτά θα συνοδευτούν με κοινωνικά και πολιτικά αντίβαρα. Αν π.χ. μας αφήσουν οι δανειστές να μειώσουμε τη φορολογία των επιχειρήσεων ή αν θα υπάρξουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα. Κι ακόμη κι αν μας κάνει τη χάρη ο Ντράγκι να μας βάλει στο QE αυτό δεν θα ωφελήσει ιδιαίτερα. Και δεν θα κρατήσει πολύ αλλά και γιατί τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι άλλα, κι όχι μόνο η αναξιοπιστία και η έλλειψη εμπιστοσύνης που ενδεχομένως θα αποκατασταθεί μερικώς.
Αν θέλουμε λοιπόν να είμαστε χρήσιμοι, ας πούμε όλοι μας την αλήθεια στον κόσμο. Να ξέρει τι να περιμένει και να κάνει τα κουμάντα του. Ο Τσίπρας και η παρέα του δεν θα πουν την αλήθεια γιατί είναι εκτός πραγματικότητας ή γιατί δεν θέλουν να χάσουν την καρέκλα. Τα άλλα κόμματα δεν θα την πουν γιατί διεκδικούν την καρέκλα. Η αλήθεια, όμως, είναι δραματική, θα πονέσει πολύ και καλύτερα να ξέρουμε τι σημαίνει πλήρης υποταγή. Τι σημαίνει Ευρώπη δύο ταχυτήτων και τι σημαίνει μια Ελλάδα που θα είναι εντός εκτός κι επί τα αυτά στο κοινό νόμισμα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου