“Πότε θα γίνουν εκλογές;” Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση των πολιτών σε κάθε θεωρούμενο γνώστη των πολιτικών πραγμάτων, ένδειξη της αγωνίας τους για την κατάσταση της χώρας. Δεν έχουν άδικο φυσικά. Δεν υπάρχει μέρα να μη συμβεί κάτι που να κλονίζει την πίστη τους στις προοπτικές επιβίωσης της ελληνικής πολιτείας.
Αναρχικοί ξεφτιλίζουν την αστυνομία κατά τον χειρότερο τρόπο, η δίκη των νεοναζί έχει βαλτώσει, παρουσιαστές της κρατικής ραδιοτηλεόρασης και κυβερνητικοί βουλευτές αναφέρονται με πρωτοφανή απρέπεια στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απίθανοι άνθρωποι τοποθετούνται σε σημαντικές θέσεις, “συμπαθώντες” δημοσιογράφοι ξεκατινιάζονται, κι όλα αυτά τα συμβάντα των τελευταίων ημερών έρχονται την περίοδο όταν τα νοικοκυριά ξετινάζονται πληρώνοντας δυσβάσταχτους φόρους, αγοράζοντας σχολικά είδη και στέλνοντας τα παιδιά τους για σπουδές μακριά απ’τα σπίτια τους. Μετά το Μάτι και τους Μητρετώδη-Κούκλατζη, απ’όπου κι αν το πιάσεις η χώρα μοιάζει να έχει μπει σε περιδίνηση, και η πρόσκρουση να έρχεται με ταχύτητα. Για όσους επαγρυπνούν, η σύντομη αλλαγή κυβέρνησης εμφανίζεται ως η μόνη σωτήρια λύση.
Όμως ο εκάστοτε ένοικος του Μαξίμου είναι εκείνος που αποφασίζει. Θα συνεξετάσει την δημοσκοπική εικόνα της κυβέρνησης, τις τάσεις που αυτή εμφανίζει, τις αντιδράσεις εντός της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και τις δεσμεύσεις που ο ίδιος έχει αναλάβει, και θα κινηθεί ανάλογα. Ο Τσίπρας θα κληθεί να αντιμετωπίσει πραγματικότητες εκτός του ελέγχου του (τιμές καυσίμων, προσφυγικά κύματα, χρηματιστηριακά απρόοπτα), εσωτερικές δυναμικές εκδηλώσεις δυσαρέσκειας, και ορισμένα κρίσιμα χρονικά ορόσημα. Πρώτο είναι το δημοψήφισμα στα Σκόπια στο τέλος Σεπτεμβρίου, που θα κρίνει την πρόοδο αυτής της υπόθεσης. Δεύτερο είναι η κατάθεση του προϋπολογισμού μετά τα μέσα Οκτωβρίου, όταν θα πρέπει να έχουν ξεκαθαρίσει οι δυνατότητες για κυβερνητικές παροχές. Τρίτο ο Δεκέμβριος που θα είναι βαρύς αν απορριφθεί το αίτημα για αναβολή της μείωσης των συντάξεων. Στο τέλος Ιανουαρίου υποτίθεται ότι θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες στα Σκόπια, και θα έχει έρθει η στιγμή της αλήθειας για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και τον Μάιο οι προγραμματισμένες αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές, αρχαιρεσίες με τρεις κάλπες. Ακολουθεί η παραδοσιακή θερινή ραστώνη ως τον Οκτώβριο του ‘19, οπότε λήγει επίσημα η θητεία της κυβέρνησης.
Εάν το επιτελείο Τσίπρα προκρίνει την τελευταία επιλογή, θα οδεύσει κατά τα φαινόμενα σε τρομακτική συντριβή. Τα σχεδόν βέβαια κακά αποτελέσματα που θα επιτύχει τον Μάιο θα οδηγήσουν σε καταβαράθρωση του ΣΥΡΙΖΑ, φέρνοντας τον περίπου στα επίπεδα κοινωνικής αποδοχής του ΚΙΝΑΛ. Μόνο θετικό για τους κυβερνώντες αυτής της προοπτικής είναι πως και η ΝΔ θα πληγεί-λιγότερο πάντως-από την άνοδο των άκρων στις ευρωεκλογές. Εάν πάλι επιλεγεί ο Μάιος, η συζητούμενη αναβολή της μείωσης των συντάξεων θα φτάνει στο τέλος της, η δε χαοτική διαδικασία με τέσσερις κάλπες νομοτελειακά θα βλάψει τους υπεύθυνους γι αυτήν, ως είθισται διεθνώς σε ανάλογες περιπτώσεις. Ίσως βέβαια καταφύγουν σ’αυτό το σενάριο έχοντας προηγουμένως στήσει κάποια θεατρική παράσταση με καταψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών από τον Καμμένο και μερικούς συνοδοιπόρους του. Η προκήρυξη εκλογών τον Μάρτιο κρίνεται παράλογη, καθώς θα έχει έτσι απεμποληθεί το όπλο της απλής αναλογικής στις εκλογές των ΟΤΑ, δεδομένης της εκπεφρασμένης πρόθεσης Μητσοτάκη να επαναφέρει το παλιό καθεστώς, εφόσον εκλεγεί έγκαιρα.
Άρα καταλήγουμε στο κατ’εμέ πιθανότερο σενάριο, αυτό της προκήρυξης εκλογών πριν την εκπνοή του έτους. Στο ενδεχόμενο αυτό ο Τσίπρας θα χάσει αξιοπρεπώς, μένοντας κυρίαρχος στον ευρύτερο αριστερό χώρο, όπου ακόμη δεν έχουν υπάρξει νέες συσπειρώσεις εναντίον του. Θα έχει προλάβει να σκορπίσει λίγο από το αιματηρό υπεπλεόνασμα σε πενιχρά επιδόματα προς τους δοκιμαζόμενους Έλληνες, και θα μπορούσε επίσης να έχει καταθέσει και έναν εξωπραγματικά γαλαντόμο προϋπολογισμό, τον οποίο άλλος θα πρέπει να ανακαλέσει. Ίσως μάλιστα η επιλογή του φθινοπώρου να του προσφέρει και την δυνατότητα ενός διλήμματος προς τους πολίτες, από αυτά που συνηθίζει: είτε μια σύγκρουση με τον Καμμένο για το Σκοπιανό, είτε με τους Εταίρους για τις συντάξεις θα τον ξαναβάλουν στη θέση του γενναίου διεκδικητή και ριζοσπάστη. Και να μην ξεχνάμε ότι εκλογές τώρα ενισχύουν και την πιθανότητα “δεξιάς παρένθεσης”, με ορίζοντα τις προεδρικές εκλογές στο τέλος του ‘19, και την πραγματοποίηση νέων εκλογών με απλή λόγω αδιεξόδου, πλάνο που λέγεται ότι δε κακοφαίνεται ούτε στην Φώφη Γεννηματά.
Έχουμε λοιπόν μπροστά μας το μεγάλο οξύμωρο, μια κοντινή εκλογική αναμέτρηση να επιθυμείται σφόδρα από την απηυδισμένη κοινή γνώμη, και ταυτόχρονα αυτή να αποτελεί πιθανώς και την πιο ευνοϊκή για τον ΣΥΡΙΖΑ εξέλιξη. Έχουμε μπροστά μας το γνωστό γνωμικό “Πρόσεχε τι εύχεσαι…”.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου