Της Μαρίας Σεφέρου
Καμένα σπίτια, καμένα όνειρα, ραγισμένες καρδιές, χαμένες ελπίδες… Χαμένα κορμιά της εξουσίας, της παραεξουσίας και της τρομοκρατίας! Χαμένα τα 'χουμε κι εμείς οι ενεργοί και ανενεργοί πολίτες. Οι χθεσινοί καταπατητές κλαίνε και οδύρονται που η συμφορά τους χτύπησε την πόρτα. Χτες, προχτές, θρηνούσαν οι προηγούμενοι καταπατητές, αυτοί που άνοιξαν δρόμους μέσα στα δάση για να σπιτωθούν εκείνοι που σήμερα θρηνούν. Και πάει λέγοντας, δηλαδή κλαίγοντας, μέχρι να μην υπάρχει πια πράσινο φύλο στην κάποτε πανέμορφη Αττική γη. Όποιες βέβαια κι αν είναι οι ευθύνες των θυμάτων, αν υπάρχουν, θρηνούμε κι εμείς μαζί τους. Η καρδιά μας ραγίζει στις κραυγές απόγνωσής τους που φτάνουν στ’ αυτιά μας. Τους συμπαραστεκόμαστε και συμμεριζόμαστε τη συμφορά τους με όλη μας την ψυχή.
Η φωτιά τώρα απειλεί και τη Νέα Μάκρη. Ο Δήμαρχος ήταν αποκαλυπτικός. Η φωτιά, λέει, αν δεν αναχαιτιστεί από τα πυροσβεστικά αεροπλάνα θ’ ακολουθήσει τη γνωστή διαδρομή που ακολούθησε και προηγούμενα χρόνια, τότε που έκανε τόπο για να περάσουν προηγούμενοι καταπατητές. Πώς νομίζετε ότι τσιμεντοποιήθηκαν οι λόφοι της Αττικής;
Διαβάστε τη συνέχεια --- > εδώ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου