Οικειοθελής συνένωση, με τις παρούσες συνθήκες, δεν προβλέπεται, αφού...
αποδεδειγμένα πλέον κάθε κομματικός φορέας ακολουθεί τον δρόμο που θεωρεί ότι θα τον ωφελήσει. Το αν αυτός ο δρόμος θα ωφελήσει και τον λαό, θεωρείται ήσσονος σημασίας.
Για να υπάρξει επομένως κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ώστε να επιμερισθεί η ευθύνη σε όλους και να μη υποσκάπτει ο ένας τον άλλον βλάπτοντας την υπόθεση της βελτίωσης της κατάστασης, υπάρχουν δύο προϋποθέσεις.
Την μία την περιγράψαμε προ καιρού, θεωρώντας πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει χρέος να θέσει σε εφαρμογή το άρθρο 48 του Συντάγματος περί «έκτακτης ανάγκης» (αν δεν είναι η τωρινή ανάγκη έκτακτη, ποια είναι;) και να σχηματίσει κυβέρνηση προσωπικοτήτων από όλο το πολιτικό φάσμα, ώστε σε συγκεκριμένο χρόνο να υλοποιήσει αποφάσεις που χρονοτριβούν.
Η άλλη λύση είναι η προκήρυξη εκλογών, που μπορεί να οδηγήσει στις εξής δύο καταστάσεις. Να βγει πάλι πρώτο κόμμα η Ν.Δ. και να επαναληφθεί το περσινό φαινόμενο, με διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων για σχηματισμό κυβέρνησης. Θα μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω την έκφραση πως θα πρόκειται για «μια από τα ίδια».
Βέβαια, φαίνεται πως στη ΝΔ έχουν λόγους να πιστεύουν πως θα βγουν ενισχυμένοι και ίσως προκαλούν τις εκλογές. Δεν αποκλείω να γνώριζε κάτι ο κ. Φ. Κουβέλης, όταν είπε προ ημερών πως ο κ. Α. Σαμαράς δημιούργησε κατάσταση με την ΕΡΤ για να προκαλέσει πτώση της κυβέρνησης. Όσοι υιοθετούν αυτό το σενάριο φέρουν ως επιχείρημα και το ξεκάθαρο μήνυμα που μετέφερε ο κ. Μπαλτάκος στους βουλευτές της ΝΔ, ότι η μη ψήφιση οποιουδήποτε κρίσιμου νομοσχεδίου σημαίνει εκλογές.
Και βέβαια, τέτοιο μήνυμα στέλνεται για να αποτρέψει μελλοντικές «ανταρσίες» και να θέσει τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας προ των ευθυνών τους.
Πόσες φορές όμως μπορεί να «εκβιαστεί» η επιθυμία των βουλευτών να συμβαδίσουν με τις τοποθετήσεις των ψηφοφόρων τους; Με το πήγαινε-έλα της στάμνας στην βρύση, κάποια στιγμή θα σπάσει.
Ίσως κάποιοι σπρώχνουν εντέχνως τη Ν.Δ. να προκηρύξει εκλογές, με την προοπτική να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως με αυτοδυναμία. Γνωστού όντος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει σύμμαχα κόμματα για σχηματισμό κυβέρνησης, η χώρα θα μπει σε περιπέτειες, εκτός και αν…
Εκτός και αν η πίεση της καθοδηγούμενης κοινής γνώμης και ο εξαρτημένος Τύπος οδηγήσει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Όχι όμως όπως η τριτοκομματική, που δεν ήταν σε θέση να κάμψεις τις αντιστάσεις της αντιπολίτευσης, αλλά κυβέρνηση όλων των αστικών κομμάτων: ΣΥΡΙΖΑ (απαλλαγμένο από συνιστώσες), ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ (αν βρεθεί στην Βουλή).
Θα πει κάποιος, είναι δυνατόν να σχηματισθεί κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχουν Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση είναι απλή: Ήταν δυνατόν να σχηματισθεί το 1990 κυβέρνηση Ν.Δ. με Κ.Κ.Ε.; Πιο "αριστερός" είναι ο κ. Τσίπρας από τον Χ. Φλωράκη; Αυτό δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα. Θα βρουν ισχυρά επιχειρήματα τα ακριβοπληρωμένα στελέχη των think tanks.
Άλλωστε, εν είδει «λαγών» υπήρξαν εκφραστές αυτής της προοπτικής, και θυμίζω μόνον τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τατσόπουλο, ο οποίος δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο «μεγάλης» συγκυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, με το επιχείρημα να «μην κάνουν παιχνίδι τα ..."βλαμμένα" της Χρυσής Αυγής»!!!.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι, ότι σε μια τέτοια περίπτωση αξιωματική αντιπολίτευση θα είναι η Χρυσή Αυγή! Αυτόν τον σκόπελο πασχίζουν να βρουν τρόπο να αποφύγουν. Διότι όλη η ιστορία έχει σκοπό να μη υπάρξουν μεγάλες αντιδράσεις στη λήψη δυσάρεστων μέτρων. Πώς θα εξασφαλισθεί η «άτονη» αντίδραση της Χρυσής Αυγής; (Για το ΚΚΕ δεν κάνουν λόγο, δεν το νομιμοποίησαν άλλωστε για να δημιουργεί μεγάλα προβλήματα).
Μη θεωρήσει κάποιος ότι πρόκειται για σενάριο φαντασίας. Συζητιέται από ισχυρούς κύκλους, και μάλιστα οι ενισχύσεις από τον Σεπτέμβριο των δελτίων ειδήσεων τηλεοπτικών σταθμών, δεν γίνονται άνευ λόγου. Δεν σημαίνει φυσικά, πως κάθε σενάριο πραγματοποιείται. Η στήλη βέβαια έχει τοποθετηθεί από καιρό. Μόνον με κυβέρνηση εθνικής ενότητας (ΟΛΩΝ) υπάρχει προοπτική εξόδου από την κρίση.
Ο Μακεδών
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου