Το ελληνικό παράδοξο

Άρθρο του αειμνήστου Στέλιου Σταυρίδη που δημοσιεύθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2011

___________________

Οι Έλληνες είμαστε μακράν πρωταθλητές σε παγκόσμιες πατέντες οπισθοδρόμησης, αναποτελεσματικότητας και αυτοκαταστροφής. Ό,τι ισχύει σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη, στην Ελλάδα δεν μπορεί να έχει εφαρμογή. Πολλές δοκιμασμένες και πετυχημένες πρακτικές προηγμένων κοινωνιών απαιτούν δεκαετίες...
μέχρι να πειστούμε ή να αναγκαστούμε να τις υιοθετήσουμε. Αλλά ακόμη και τότε εφαρμόζονται «a la Greca», δηλαδή με αστερίσκους, υποσημειώσεις και διαφοροποιήσεις που οδηγούν σε ασάφειες, υποκειμενικές ερμηνείες, ατελείωτες αυθαιρεσίες και πλήρη περιφρόνηση της κοινής λογικής, αλλά και των νόμων. Έτσι, μένουμε τραγικά υπανάπτυκτοι, αγκομαχούμε, γινόμαστε ουραγοί και φυσικά υποφέρουμε οικονομικά, ψάχνοντας ταυτόχρονα να βρούμε ποιος άραγε να φταίει.

Ανταρσία υπέρ του καπνίσματος διακήρυξαν εστιάτορες, ιδιοκτήτες μπαρ και νυχτερινών κέντρων. Προειδοποιούν ότι οι περιορισμοί στο κάπνισμα θα φέρουν μεγάλη πτώση τζίρου, απειλούν με λουκέτα και προβλέπουν εκτίναξη της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη. Ζητούν περίοδο προσαρμογής, δηλαδή θέλουν μερικές… δεκαετίες παράτασης, ώστε να ξεπεράσουμε την κρίση πριν κόψουμε τις κακές μας συνήθειες.

Το ότι σε κλειστούς χώρους, η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική, κανέναν δεν φαίνεται να ενδιαφέρει. Το ότι όλοι αυτοί οι «τεκέδες» καταδικάζουν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε αργό θάνατο, το αντιπαρέρχονται. Μέχρι και «καπνόσημο» σκαρφίστηκαν για να αναχαιτίσουν την επιτακτική ανάγκη κάθετης μείωσης τουλάχιστον του παθητικού καπνίσματος, που αποδεδειγμένα σκοτώνει όσο και το ενεργητικό. Ήθελαν, δηλαδή, να πληρώνουμε παράβολο για επικείμενες «δολοφονίες» ανθρώπων που θέλουν να δειπνήσουν, να διασκεδάσουν ή να εργαστούν (κυρίως αυτούς).

Οι εργαζόμενοι στα ορυχεία του Περού κατεβαίνουν στις στοές έχοντας μαζί τους ένα μπουκάλι αλκοόλ (περιεκτικότητας πάνω από 80%), ένα πακέτο τσιγάρα και μερικά φύλλα κόκας. Δουλεύουν 10 ώρες με μοναδική «τροφή» τα προαναφερθέντα, για να αντέξουν στο απάνθρωπο περιβάλλον. Τον τόπο δουλειάς τους τον αποκαλούν «σταθμό του διαβόλου», ενώ στην είσοδο υπάρχει εικονοστάσι της Παναγίας, όπου συχνά αφήνουν ένα λουλούδι.Τα μεροκάματα είναι μεν πολύ υψηλά, αλλά με τέτοιες συνθήκες εργασίας, το 30% των εργαζομένων τυφλώνεται πριν γίνει 33 ετών και το 70% πεθαίνει πριν συμπληρώσει τα 45. Έγκυρες επιστημονικές μελέτες μας πληροφορούν ότι οι συνθήκες (λόγω του καπνού) σε κάποια νυχτερινά κέντρα είναι όμοιες με των ορυχείων.

Εμείς, λοιπόν, φοβούμενοι μήπως πέσει ο τζίρος, αντιδρούμε απειλώντας με ανυπακοή και πλήρη περιφρόνηση της νομοθεσίας. Και δεν καταλαβαίνουμε ότι μια ευλαβική τήρηση της γενικής απαγόρευσης δεν θα έχει καμμία επίπτωση στους τζίρους των καταστημάτων. Διότι απλούστατα οι θεριακλήδες θα επανέλθουν, αφού δεν θα μπορούν να πάνε σε κανένα μαγαζί για να «ντουμανιάσουν». Αρκεί να μην υπάρχει ασυδοσία, αυθαιρεσία και παντελής περιφρόνηση των νόμων, ώστε να επιβραβεύονται οι «μάγκες».

Έχετε διερωτηθεί γιατί στην Ελλάδα έχουμε σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό 3πλάσιους και 4πλάσιους μηχανικούς, δικηγόρους και φαρμακεία ; Διότι απλούστατα έχουμε δημιουργήσει στρατιές ιδιότυπων δημοσίων υπαλλήλων. Το κράτος τους προστατεύει, το κράτος τους καθορίζει τις ταρίφες και τα ατελείωτα προνόμια, το κράτος τους διευκολύνει να έχουν υψηλά και σίγουρα εισοδήματα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, δηλαδή σε βάρος της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Δεν μας έφταναν οι ορδές των δημοσίων υπαλλήλων, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν αντικείμενο και κάθονται, δημιουργήσαμε και πολυπληθέστατες αντιπαραγωγικές και αδρά αμειβόμενες συντεχνίες.

Άραγε θα καταφέρουμε τελικά να απαλλαγούμε από όλες αυτές τις ρυθμίσεις, που μας πίνουν κυριολεκτικά το αίμα, αποτρέπουν επενδύσεις, δημιουργούν απίστευτες στρεβλώσεις και συμβάλλουν στην ραγδαία επιδείνωση της οικονομίας μας, οδηγώντας μας εκ του ασφαλούς στην κατάρρευση;

Η κάθε συντεχνία – εκτός φυσικά από κάποια δίκαια – παρουσιάζει τα πράγματα όπως θέλει, αποσιωπά σκανδαλώδεις ρυθμίσεις και προνόμια και τραβάει «κόκκινες» γραμμές, απειλώντας θεούς και δαίμονες. Μας προειδοποιούν ότι αν απελευθερωθούν τα κλειστά επαγγέλματα, χαθήκαμε. Ενώ θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Διότι μεσομακροπρόθεσμα, ωφελημένοι θα βγουν οι ίδιοι οι επαγγελματίες, (αφού θα επιτραπεί σε χιλιάδες άνεργους νέους και νέες να έχουν στον ήλιο μοίρα), αλλά κυρίως ο Έλληνας καταναλωτής. Για να υπάρξει η πολυπόθητη ανάπτυξη, η οικονομία πρέπει να στηριχθεί σε υγιείς βάσεις. Και μια βασική προϋπόθεση είναι η απελευθέρωση των κλειστών και προστατευόμενων επαγγελμάτων. Που δεκαετίες μας προτρέπουν να κάνουμε, αλλά εμείς κωφεύουμε…

Ας αφήσουμε επιτέλους τη νοοτροπία που λέει «αυτά στην Ελλάδα δεν γίνονται» και ας κτίσουμε την Ελλάδα που πραγματικά μας αξίζει. Διότι πολύ φοβούμαι ότι έτσι όπως πάμε, σε λίγα χρόνια θα έχουν φύγει όλοι οι καλοί οι Έλληνες και τη θέση τους θα πάρουν οι πάσης φύσεως παράνομοι μετανάστες κάθε Ασιατικής ή Αφρικανικής χώρας, που στο μεταξύ θα αυξάνονται και θα πληθύνονται ανεξέλεγκτα, φτιάχνοντας τις δικές τους συντεχνίες ! Ας πάψουμε, λοιπόν, να παραμένουμε ένας λαός απείθαρχος, αδιάφορος και αμμόρφωτος. Ας ανατρέψουμε δηλαδή επιτέλους το «Greek paradox».

freewill